Το ξύπνημα της κόκκινης αρκούδας!

Rammstein - Amerika



Από τον στίχο δεν θα βγάλετε νόημα, γιατί είναι στα ρώσικα, αλλά μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις!..


Να και η αγγλική version!

Καυλά Χριστούγεννα!

Μου την σπάνε τα χριστούγεννα, γιατί πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να κρύψουν την μιζέρια τους στολίζοντας τα σπίτια τους, τις αυλές και τις βεράντες τους πολύχρωμα λαμπιόνια. Όλοι προσπαθούν να ανέλπιστα να νιώσουν το "πνεύμα των Χριστουγέννων" και μια προσποιητή, ανύπαρκτη και φαύλα ευτυχία, που κρατάει μονάχα λίγες ψεύτικες στιγμές, χωρίς να ποτίσει με κάτι το αγαθό και το ενάρετο τις καταδικασμένες σε μαρασμό - από την πλασματική, εγωκεντρική και υλιστική κοινωνία - ψυχές τους.

Κάθε χριστούγεννα, πολλοί θυμούνται την ανθρώπινη φύση τους και προσφέρουν δωρεές σε φιλανθρωπικούς οργανισμούς και σωματεία. Νομίζοντας πως δείχνοντας ευαισθησία μια φορά τον χρόνο θα αφεθούν από τις αμαρτίες τους και από την μαλακία που τους δέρνει.

Η πρώτη εικόνα που έρχεται στο μυαλό των περισσοτέρων από εμάς όταν ακούμε την λέξη "χριστούγεννα", δεν είναι η γέννηση του θείου βρέφους, αλλά ο 'Aγιος Βασίλης της Coca-Cola, με την μακριά, κάτασπρη γενειάδα του, να βροντοφωνάζει: "Χο-Χο-Χο!". Ίσως ακόμα και κάποια χριστουγεννιάτικα κινούμενα σχέδια της Disney.

Ακόμα, τα χριστούγεννα, θυμούνται όλοι πως έχουν οικογένεια και συγγενής και τρέχουν να τους επισκεφτούν η να τους τηλεφωνήσουν, για να δείξουν το δήθεν ενδιαφέρον τους και την δήθεν αγάπη τους. Άλλωστε, είναι ντροπή αν δεν πάρεις τηλέφωνο κάποιον συγγενή ή φίλο τα χριστούγεννα ή την πρωτοχρονιά, για να του πεις χρόνια πολλά . Τον υπόλοιπο χρόνο που τον γράφεις στα αρχίδια σου δεν είναι ντροπή; Αυτό δε το έχω καταλάβει ακόμα!

Είναι ξημερώματα χριστογέννων και λέω κάπου εδώ να αφήσω το "μουρμούρισμα". Να σας πω απλά: "χρόνια καλά και πολλά, με υγεία και ελευθερία" να έχετε, και κάπου εδώ να σας αφήσω για να πάω να κοιμηθώ.


Υ.Γ.1 Ποιο γκομενάκι θα μοστράρεις στο ρεβεγιόν;
Υ.Γ. 2 Ποιο ρουχαλάκι θα μοστράρεις στο ρεβεγιόν;
Υ.Γ.3 Ρε μαλάκα, λες να γεννήθηκε για εμάς;

Υ.Γ.(άσχετο) Το e-radio Κατάληψη θα είναι κλειστό γιατί τα έχει παίξει το pc μου. Θέλω επεξεργαστή και δεν έχουμε λεφτά για πέταμα. Το μέλλον του σταθμού θα το σκεφτώ μετά από τις γιορτές. (Βέβαια τώρα μπορεί να μου πεις: "εδώ δε σκέφτεσαι το δικό σου μέλλον, θα σκεφτείς το μέλλον του σταθμού;" Ε, και να το πεις,δίκιο θα έχεις!)

Το τελευταίο θαύμα.

Ήταν Πέμπτη, 8 Δεκεμβρίου του 1983 και το ρολόι έδειχνε εννέα προ μεσημβρίας, όταν άνοιξαν οι ουρανοί και φάνηκε μια εκθαμβωτική λάμψη εξ αυτών και τα Ελλοχίμ με τα Χερουβίμ άρχισαν να ψέλνουν το "εγώ μάγκας φαινόμουνα να γίνω από μικράκι" σε στίχους και μουσική του Αρχαγγέλου Μιχαήλ Γενίτσαρη εκ του Πειραιά. Την ίδια ώρα στο μαιευτήριο Μητέρα, γεννιόνταν ο "Σωτήρας", απόγονος των Ελ, υπερασπιστής και υπέρμαχος του ξανθού γένους.
Το βρέφος βγήκε από την κοιλια την μητέρας του κρατώντας στο ένα του χέρι έναν μπαγλαμά (φαλλικό-διονυσιακό σύμβολο ελευθερίας) και στο άλλο χέρι φύλλα ζωνιανιότικης Κάνναβης (σύμβολο ευνομίας και πνευματικής διαύγειας).
Κατά την γέννηση του ιερού βρέφους, ο φωτοβόλος, μουσηγέτης, αντάλκας αρχιδοκόμης, Απόλλων, κατέβηκε με το ηλιοπερίχυτο άρμα του στην Γαία, για να δώσει όνομα και ευλογία στον "Σωτήρα"... Και το όνομα αυτού: Επαμεινώνδας.

Έχω γενέθλια σήμερα και είμαι άρρωστος, γαμώτο! Παίρνω αντιβίωση και δεν μπορώ να πάω να πιω κάνα τσίπουρο! Φρίκη!

Το καλύτερο ευχητήριο μήνυμα, μου το έστειλε ο αδερφός μου.-

Η τέχνη του αυτοερωτισμού.

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθώ τα blogs 5-6 κοριτσιών που δεν κρίνω και δεν με ενδιαφέρει αν έχουν ταλέντο στο γράψιμο, σίγουρα όμως πρέπει να έχουν μεγάλο ταλέντο στα χείλη (και στα πάνω και στα κάτω).

Οι συγκεκριμένες κοπελιές, όταν γράφουν, πρέπει το ένα χέρι να το έχουν στην κλειτορίδα τους και το άλλο χέρι στο πληκτρολόγιο τους - απ΄ το οποίο στάζει καυτό δάκρυ - . Αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου, αντιθέτως, το βρίσκω διασκεδαστικό. Αυτό που με ενοχλεί είναι πως υποστηρίζουν πως κάνουν τέχνη. Ξαφνικά την είδαν λογοτέχνες και δυστυχώς όχι μόνο αυτές! Πολλοί μπλόγκερς, επειδή διατηρούν ένα blog, την βλέπουν είτε λογοτέχνες, είτε διανοούμενοι, είτε επαναστάτες, είτε ότι επιτελούν κάποιο κοινωνικό λειτούργημα... Έλεος ρε παιδάκια, χαλαρώστε λίγο!

Το "είμαι σαραντάρα, ρομαντική, καυλωμένη και αγάμητη" δεν νομίζω να είναι τέχνη. Τουλάχιστον αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη. Βέβαια, πλέον αναγνωρίζεται σαν τέχνη, αντί της υποκριτικής, η υποκρισία... αλλά δεν θέλω να αναφερθώ τώρα σε αυτό.

Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχηθώ σε αυτές τις κοπελιές, να βρούν κάποιους να τις γαμήσουν, για να ηρεμήσουν. Και επίσης, να συνεχίσουν να έχουν καύλες, για να μαθαίνουν και σε εμάς τους νεότερους το τι σημαίνει τέχνη.


Υ.Γ. Αφήστε τα καλάμια στην άκρη και πιάστε κάτι άλλο... που σας λείπει και το έχετε κι ανάγκη κιόλας!

Why women rule the world

Αυτό το βιντεάκι, το είχα πρωτοδεί πριν λίγες μέρες, που μου το 'χαν στείλει σε email. Όταν το είδα, μπορώ να πω πως, έμεινα μαλάκας!

Απλά, είναι μια απόδειξη του ότι οι γυναίκες έχουν την πουτανιά - ή την γυναικεία πονηριά, όπως την λένε, για να ακούγετε πιο κόσμια - έμφυτη εκ γεννησιμιού.

Καλό μήνα

Πάει και ο Νοέμβριος... ούτε που κατάλαβα πως πέρασε! Περνάει ο καιρός χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα.
Το Σάββατο έχω γενέθλια, μετά θα έρθουν τα χριστούγεννα, ύστερα θα φύγει το 2007 και μαζί με αυτό θα τελειώσει και η αναβολή μου για τον στρατό... Όλα τα καλά μαζεμένα θα έρθουν...

Μου την δίνουν οι γιορτές!.. Άρχισα από τώρα να μελαγχολώ.

Τελοσπάντων...

Ας τα αφήσουμε για λίγο αυτά στην άκρη...

Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS. Ευτυχώς που υπάρχει και αυτή για να θυμούνται μερικοί πως υπάρχει και αυτός ο διάολος που μας γυροφέρνει.
Τα media, εδώ και μια βδομάδα, έχουν ευαισθητοποιηθεί και ασχολούνται τακτικά με αυτό το θέμα, λόγο του ότι σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS, αλλά μέχρι την Δευτέρα θα το ξεχάσουν πάλι! Κάτι τέτοιες μέρες περιμένουν όλοι για να δείξουν την δήθεν ευαισθησία τους και το δήθεν ενδιαφέρον τους για το κοινωνικό σύνολο!

Ας πάμε ξανά στα δικά μας...

Σήμερα ανανέωσα την σελίδα του e-Radio Κατάληψη. Όποιος θέλει ας ρίξει μια ματιά.

Αυτά ήταν συνοπτικά τα νέα μας για σήμερα.

Καλό μήνα και πάλι!

Το καινούριο κλιπάκι της Tarja

Tarja Turunen - I Walk Alone


Δεν μου λέει και πολλά το κλιπάκι, το τραγούδι όμως είναι πολύ καλό!

e-Radio Κατάληψη: Είμαστε πάλι στον αέρα!

Αλλάξαμε server και επανήρθαμε δριμύτεροι! Το e-Radio Κατάληψη είναι πάλι στον αέρα!
Ο νέος server που μας φιλοξενεί, μας προσφέρει και σας προσφέρει την δυνατότητα να μας ακούτε και μέσω του Windows Media Player! Η ποιότητα του ήχου είναι πολύ καλύτερη πλέον και ελπίζουμε να το απολαύσετε!

Αλλάξαμε server και αυτό σημαίνει πως άλλαξε και ο banner μας. Όσοι έχουν τους παλιούς banners μας, στους ιστοτόπους τους, τους παρακαλώ να τους βγάλουν, μιας που πλέον είναι άχρηστοι, και να βάλουν τον καινούριο.
Ο καινούριος μας banner, σας οδηγεί στη σελίδα του e-Radio Κατάληψη. Η εμφάνιση της σελίδας είναι σχεδιασμένη πολύ πρόχειρα. Ελπίζω, σιγά-σιγά, να μπορέσω να την βελτιώσω.

Για να βάλετε τον banner μας στον προσωπικό σας διαδικτυακό χώρο, ώστε να βοηθήσετε την φωνή μας να δυναμώσει και να ακουστεί πιο μακριά, κάντε copy/past τον παρακάτω κώδικα εκεί που επιθυμείτε να εμφανιστεί ο banner μας.

<a href="http://eradiokatalipsi.googlepages.com/home"><img border="1" width="114" alt="eRadioKatalipsi" src="http://rempetoskilo.googlepages.com/kt2.bmp" height="32" /></a>


Από αύριο θα τα λέμε ξανά, καθημερινά από τις 20:00 έως τις 22:00, από το e-Radio Κατάληψη!

Καλές ακροάσεις! :)

e-Radio Κατάληψη: Είμαστε offline!

Χτες ήμασταν off line και σήμερα μια από τα ίδια! Δεν φταίμε εμείς γι'αυτό, αλλά ο server που μας φιλοξενεί. Ο server πεοπαιξίζεται, είναι off από εχτές και το μέλλον είναι αβέβαιο. Η σελίδα σου server, είναι και αυτή πεσμένη και δεν ξέρω τον λόγο.

Τα νεύρα μου είναι σπασμένα και κάθομαι και ξεδίνω στο "ομερτά".

Δεν ξέρω τι θα γίνει! Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω πως θα ξανανεβάσουν τον server... Όταν μάθω νέα, θα σας ενημερώσω!

Το νέο cd single του Νίκου Καρβέλα "Ποιος φοβάται τον Πάσσαρη"

Το νέο cd single του Νίκου Καρβέλα, που έχει ως τίτλο "Ποιος φοβάται τον Πάσσαρη", περιέχει τρία τραγούδια: 1.Ποιος φοβάται τον Πάσσαρη 2.Η Λύση 3.Κουφαλίτσες.
Έκατσα από περιέργεια και το άκουσα ολόκληρο, για να να βγάλω κάποιο συμπέρασμα, μιας που έχει γίνει τόσο σάλος γι'αυτό. Έμεινα έκπληκτος, όταν διαπίστωσα πως, ο κορυφαίος εθνικός μας τραγουδοποιός, θέλησε μέσα από αυτή του την δουλειά, να περάσει κοινωνικά μηνύματα.
Το μουσικό ύφος, αυτού του cd single, μπορεί χαρακτηριστεί - επιεικώς - με τον όρο Punk Rock (έλεος!), μιας που η μουσική έχει punk στοιχεία και ο στίχος είναι πολιτικοποιημένος.
Μου αρέσουν τα κοινωνικά μηνύματα που θέλει να περάσει ο ποιητής, αλλά δεν μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίον το κάνει.



Όσον αφορά το τραγούδι, για το οποίο έγινε τόσος σάλος, "Η Λύση", πιστεύω πως η σάτιρα του Λαζόπουλου ήταν τελείως άκυρη! Το τραγούδι σε καμία περίπτωση δεν περνάει το μήνυμα που ακούστηκε - δηλαδή το :λεφτά, φαΐ, γαμήσι. Το τραγούδι περιγράφει με καυστικό και καρβελικό τρόπο την πνευματική παρακμή της σημερινής εποχής. Και επειδή ο Καρβέλας είναι Καρβέλας, έβαλε ένα πιασάρικο ρεφρέν, για να πουλήσει, και φυσικά το πέτυχε!

Πριν κρίνουμε ένα τραγούδι, το ακούμε ολόκληρο, και πότε δεν ήμαστε προκατελημένοι με τον δημιουργό. Το κάθε τραγούδι, έχει από μόνο του την δική του προσωπικότητα.

Λαζόπουλος Vs Καρβέλας

Μία τηλε-αντιμαχία που θα κλονίσει συθέμελα την τάξη των Τεχνών και των Γραμμάτων της χώρας μας!



Ας ελπίσουμε πως θα επέμβουν καταλυτικά, η Τατιάνα και η Λαμπίρη, και θα λυθεί αναίμακτα το θέμα!

Γιατί μας κάνετε τέτοια; Πως θα κοιμηθώ εγώ το βράδυ, ε;

Ρούλα Βροχοπούλου

Ρούλα, ξεκόλλα από τον Αλβανό
και παντρέψου εμένα, τον φτωχό!

Bad Brains - I Against I (LIVE '88 Holland)

...

eRadio Κατάληψη: Αλλάξαμε ώρες!

Το eRadio Κατάληψη, θα είναι πλέον online καθημερινά (πάντα πειραματικά και δοκιμαστικά) από τις 17:00 έως τα μεσάνυχτα. Και το r3b3t0skil0, θα είναι πίσω από το μικρόφωνο καθημερινά από τις 20:00 έως τις 22:00.

Από την επόμενη βδομάδα, μάλλον, θα ξεκινήσει εκπομπές και ο Tommy (όταν καυλώσει στην forthnet να του δώσει γραμμή).

Σύντομα, το eRadio Κατάληψη, θα έχει τον δικό του διαδικτυακό τόπο.

Όποιος θέλει να παίξει μουσική μέσα από το eRadio Κατάληψη (με μικρόφωνο ή χωρίς) μπορεί να μου στείλει ένα email και να το συζητήσουμε το θέμα! Δεν χρειάζεται να έχει εξειδικευμένες γνώσεις, είναι πολύ απλή η διαδικασία. Θέλουμε νέα πρόσωπα, για να υπάρχει ποικιλία στο πρόγραμμα και για να μπορέσουμε να είμαστε περισσότερες ώρες online! ;-)

Καλές ακροάσεις!

Με 'γεια μας!

Σήμερα, φόρεσα στο blog ένα καινούριο template που έφτιαξα. Δεν ξέρω αν σας αρέσει, εμένα πάντως μου αρέσει! Έχει μουντούς τόνους και ψιλοπάνκικο στιλάκι. Διέπεται από ένα ανέμελο και συνάμα βαθυστόχαστο ύφος, ενώ στην κορυφή του δεσπόζει μια επαναστατική και παρακμιακά τροποποιημένη φωτογραφία, παρμένη από μια διαδήλωση. Είναι λίγο καφρίλικο και ίσως να σας δυσκολεύει στην ανάγνωση, αλλά στον πούτσο στο πέος μου!.. Εμένα μ' αρέσει! :-)

Του είχα βάλει και έναν Jorbis player, για να παίζει το eRadio μέσα από το blog, αλλά σε αυτούς που δεν έχουν java script (υπάρχουν ακόμα τέτοιοι!), θα τους κόλλαγε και γι' αυτό τελικά αποφάσισα να το βγάλω.

Αυτά είναι τα νέα μας...

Άντε και καλοτάξιδο! ;-)

Μας σηκώθηκε ξανά...

Χτες, όλη μέρα το είχαμε πεσμένο, αλλά σήμερα το ξανασηκώσαμε! Το eRadio Κατάληψη, βαράει και θα βαράει κανονικά, σήμερα.

Ήθελα να κάνω μια εκκαθάριση στον σκληρό δίσκο, να περάσω καινούρια mp3 και να κάνω κάποιες ρυθμίσεις στο pc, γι'αυτό και χτες ήμασταν off line. Τελικά, από όλα αυτά, μόνο νέα mp3 πέρασα. :-P

Η αλήθεια είναι πως, μου είναι δύσκολο να το κρατάω σηκωμένο, με το υπάρχον pc, κάθε μέρα τόσες ώρες, γι'αυτό αν δεν βρω κάποιον/κάποιους να βοηθήσει/βοηθήσουν την κατάσταση, το e-Radio μας, θα είναι πιο λίγες ώρες online!

Ποιος θα μας το κρατάει σηκωμένο, ε;

Ελπίζω να βρω λύση!

K293485/0001-349603

Σκορπώ το σάλιο μου, σε ότι με χαλάει,
ενώ εσύ, πίσω απ' την πλάτη μου, γελάς.
Για μένα, μονάχα η ελευθερία μου μετράει,
ενώ για σένα οι στεναγμοί, που κρυφά μετράς.

Είναι το βλέμμα μου, καθάριο, ίσια στραμμένο,
ενώ το δικό σου, στραμμένο χάμω, φθονερό.
Ν' ανέβω γλύφοντας, εγώ δεν περιμένω,
ενώ εσύ, προσκυνάς τον κάθε μαλάκα, σαν θεό.

Φοράς σακάκι, με τους άλλους να ταιριάζεις,
φοράς γραβάτα, να μην φαίνεσαι διαφορετικός
από εκείνους, που σε μάθαν να διστάζεις
να σηκώνεις το κεφάλι - να ζεις σκυφτός.

Σκορπώ τον χρόνο μου, ψάχνοντας για εμένα,
ενώ εσύ τον χρόνο σου, τον υπολογίζεις με ευρώ.
Ψάχνω την αιτία, που βλέπω μάτια δακρυσμένα,
ενώ εσένα, αυτό σου φαίνεται χαζό.

Σκαρώνω λέξεις, το μυαλό σου μήπως ανοίξω,
ενώ σκαρώνεις σχέδια, στην τσέπη μου να μπεις.
Ψάχνω φωνή ορθή, για να την στηρίξω,
ενώ εσύ τρόπους, για να την εμπορεύτεις.

Καίγεσαι μέσα σ΄έναν παράδεισο στημένο,
μες σε μια κόλαση, που φαντάζει αρεστή·
είναι το μέλλον σου από άλλους προγραμματισμένο·
είσαι ένα νούμερο σε μια στατιστική.

Πως μπορεί ένα ποτήρι αλκοόλ να φέρει την καταστροφή;

...Πέφτοντας πάνω στο πληκτρολόγιο!

Έβαλα να πιω ένα ουζάκι σαν άνθρωπος, για να χαλαρώσω λιγάκι. Καταλάθος, μπάταρα το ποτήρι πάνω στο γραφείο, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πλημμυρίσει το πληκτρολόγιο και να τα παίξει!

Τώρα γράφω με το "πληκτρολόγιο οθόνης" των Windows. Μέσα σε είκοσι λεπτά, κατάφερα να γράψω τρεις γραμμές! Καλά τα πάω! :-P

Η Tarja Turunen στο Ελλάντα

Στις 15 Δεκεμβρίου, στην πρωτεύουσα, στο club Fuzz (κονσερβοκούτι - όλοι οι καλοί χωριανέ) θα δώσει συναυλία η πρώην αοιδός των Nightwish, η Τάργια.


Τα καινούρια της σουξεδάκια πρέπει να παραδεχτώ ότι "γαμάνε κόσμο"!

Πάρε μια γεύση από το νέο της σόλο άλμπουμ με τίτλο "my winter storm" στην επίσημη σελίδα του: www.mywinterstorm.com .

Το promo-single "my winter storm" έχει ήδη κυκλοφορήσει από τις 26 Οκτωβρίου!

Πιστεύω πως αν έχει καλούς μανατζεραίους, θα χτυπήσει κορυφή, γιατί είναι φωνάρα η κοπέλα!

Α! Και μην ξεχνάτε να καταναλώνετε καθημερινώς!

Άνοιξαν τα μικρόφωνα... Δεν συντονιστικές ακόμα;

Από αύριο και κάθε μέρα, θα τα λέμε μέσα από το e-Radio Κατάληψη από τις πέντε έως τις επτά το απόγευμα! Θα τα λέμε με ανοιχτά μικρόφωνα, έχοντας ελληνικές, έντεχνες, άτεχνες, rock και ξένες rock, punk και ψιλοmetal διαθέσεις.

Καλές ακροάσεις! ;-)

Απόψε, κατά τις 10 το βράδυ έως τις 11, θα τα πούμε έχοντας ρεμπέτικες διαθέσεις!

Join and Enjoy!

Δοκιμές στο mic

Μέχρι τις 5:30 περίπoυ, θα κάνω δοκιμές στο μικρόφωνο του e-Radio Κατάληψη. Για ότι ακούσετε, δε φέρω καμία ευθύνη! :-P

Χαίρομαι για την μετριότητα μου...

Θλίβομαι με κάποιους που δεν μπορούν να αποδεχθούν την μετριότητα τους, και να αναγνωρίσουν και να αγαπήσουν τα λάθη και τα πάθη τους. Ζουν μες στην πλάνη τις τελειότητας, χωρίς καν να μπορούν να την αγγίξουν. Και αυτό συμβαίνει είτε επειδή κάποιοι ηλίθιοι τους φουσκώνουν τα μυαλά με παραμύθια, είτε επειδή είναι τόσο ρηχοί, ανοήμονες και αδύναμοι, που φοβούνται να αποδεχτούν την πνευματική ανωτερότητα κάποιου άλλου.

Πιστεύω πως αν δεν παίρνεις μαθήματα από τα λάθη σου και από τους άλλους, και απλά τους αγνοείς ή τους βρίζεις όταν δεν έχεις επιχειρήματα να τους ανταπαντήσεις, τότε είναι απίθανο από ζώο να εξελιχθείς σε άνθρωπο.

Σάββατο προς Κυριακή

Έπλεα ανέκφραστος μέσα στην θλιβερή εικόνα της άδειας πόλης,
ενώ κάτω από τα πόδια μου περπατούσε ένα ασφάλτινο χαλί...
Θεέ μου, τι χαλί!
Σάββατο, ο κόσμος κρύφτηκε μες στην σπηλιά της απελπισίας του
και ερήμωσαν από νωρίς τα αγιασμένα χώματα των Ελ.

Ανοίγει η πόρτα...

...σιωπή...

-Εμένα μου λες τα παιδάκι μου; Εγώ έχω ζήσει για δέκα ζωές.
-Κυρ' Σπύρο, τι χρωστάμε;
-Τριανταπέντε ευρώ, το ένα το ποτό ήταν από μένα!
Ξοδεύτηκες, μπάρμπα!

Ξανανοίγει η πόρτα και αρχίζει να με χαϊδεύει ο αγέρας της ματαιοδοξίας.
Πάλι καλά που ο Βαγγελάκης το κελάηδησε λιγάκι το τρίχορδο.

Μας ανοίγει η πόρτα...

Ξεσαλώνουν τα βόδια, καθώς ο Johnny τους έχει πιάσει αγκαζέ και τους βολτάρει...
Ένας νεαρός "greek lover", ρώτησε με σπαστά εγγλέζικα μια γερμανίδα φοιτήτρια:
Do you like greek music;
Όταν εκείνη του απάντησε απλά κουνώντας καταφατικά το κεφάλι της,
εκείνος ξεστόμισε τις εξής ρητορικές λέξεις:
I don't like greek music, i like english.
I am a delivery boy, you;

Κλαύτα Χαράλαμπε, i like Efi Thodi and i am mpouzouksis!

Ξανανοίγει η πόρτα...

-Δυο σουβλάκια με γύρο!
-Μωρέ, σε μπουζουξίδικο είμαστε!
-Και τα σκυλιά που είναι;
-Πάνω στην πίστα...

Σηκώνω τα μάτια μου τα ψηλά...
Τα μπούτια σου Μαρία!
(Τελικά δε σηκώθηκαν μόνο τα μάτια μου.)

...

Ποίος μπινές έκλεισε τα φώτα;

...

Tότε σε είδα με τον μαλάκα σου!
Τα άντερα μου γύρισαν, καθώς, ο εγκέφαλος μου, μου φώναζε σπαραχτικά: Έλεος!

Άρχισα να σέρνω το βλέμμα μου στα φανάρια,
ψελλίζοντας τους επικούς στίχους του Περιστέρη:
Μακρύ ζωνάρι θα φορώ, να σέρνεται στον δρόμο,
να το πατάει ο βλάμης σου κι ας μπλέξω με τον νόμο...

Και ύστερα όνειρα... Όχι τα ξυπνητά!.. Απ τ' άλλα!

e-Radio Κατάληψη

Είμαστε και θα είμαστε (πειραματικά και δοκιμαστικά) on line, κάθε μέρα, από τις τρεις το μεσημέρι έως και τα μεσάνυχτα, για να σας κρατάμε συντροφιά με ποικίλες μουσικές τάσεις και εκφράσεις.
Οι τρόποι που μπορείτε να μας ακούσετε αναφέρονται δίπλα, στο sidebar.
Επειδή είμαστε ακόμα σε πειραματικό στάδιο, χρειαζόμαστε να δείξετε επιείκεια για ότι ακούσετε!
Εκτός από επιείκεια, χρειαζόμαστε και στήριξη. Όποιος θέλει να βοηθήσει την μουσική μας και την φωνή μας να βγει "παραέξω", μπορεί να βάλει κάποιο από τα παρακάτω banners στον ιστότοπο του.

Για ακρόαση από το winamp:

Κάντε copy/past τον παρακάτω κώδικα στον ιστότοπο σας:
<a href="http://radio.arbula.gr:8000/eRadio_Katalipsi.ogg.m3u"><img border="1" width="114" alt="eRadioKatalipsi" src="http://rempetoskilo.googlepages.com/kt2.bmp" height="32" /></a>


Για ακρόαση από τον Jorbis (Java) player:

Κάντε copy/past τον παρακάτω κώδικα στον ιστότοπο σας:
<a href="http://www.jcraft.com/jorbis/player/JOrbisPlayer.php?play=http://radio.arbula.gr:8000/eRadio_Katalipsi.ogg"><img border="1" width="114" alt="eRadioKatalipsi" src="http://rempetoskilo.googlepages.com/kt2.bmp" height="32" /></a>

Ευχαριστούμε!



-----------------------------------------------------------------------------
Τα παραπάνω banner δεν ισχύουν πλέον! Κάντε κλικ εδώ το καινούριο μας banner.

Πειραματικό on line Radio (Μέρος Δεύτερο: Είμαστε στον αέρα)

Μετά από πολύ κόπο και ιδρώτα το e-radio είναι online! :-P
Ακόμα είναι σε πειραματικό στάδιο όμως. Από βδομάδα πιστεύω πως θα μπορέσω να βγάλω καμιά εκπομπή οργανωμένη και με μπλα-μπλα. :)
Έως τότε, όταν έχω κέφια θα βάζω μουσικούλες!

Όποιος θέλει, μπορεί να ακούσει από το Winamp του, κάνοντας κλικ πάνω στην παρακάτω εικόνα.


Όποιος δεν έχει Winamp, ή βαριέται να το ανοίξει, μπορεί να ακούσει (με java) παντώντας το "start" στον παρακάτω java player.

">

Powered by radio arbula

Πειραματικό on line radio!!!

Έφτιαξα πειραματικά ένα online radio. Θα είναι on line σήμερα έως τις δώδεκα το βράδυ περίπου και αύριο (Σάββατο) από τις τρεις το μεσημέρι έως τις έξι το απόγευμα ( αν έχουμε κέφια :-P ).

Όποιος θέλει, μπορεί να ακούσει με ένα κλικ εδώ! [Κάντε κλικ μόνο τις ώρες που αναφέρω παραπάνω / ανοίγει με winamp (κατα την γνώμη μου το πιο εύχρηστο προγραμματάκι για μουσική)!]

Θα ήθελα να ακόυσω σχόλια... :-)

Black Sabbath - Fairies Wear Boots

Live στο Παρίσι το 1970, όταν ο Ozzy ακόμα νιαούριζε...

Μου το 'χαν πει...

Μου είπαν: "καβάλησε έναν φελλό για να επιπλεύσεις
μέσα στον βούρκο μας, αλλιώς θα πνιγείς·
είσαι μικρός, πολύ μικρός για να παλέψεις
και στο σύστημα μας για να αντισταθείς."

Μου είπαν: "αν δεν συμβιβαστείς θα μείνεις μόνος,
θα μετανιώσεις που δεν έγινες αυτός -
αυτός που θέλαμε· ύστερα θα 'ρθει ο πόνος
που στα μάτια των άλλων θα φαίνεσαι τρελός."

Μα, εγώ, μονάχος με τα βουρκόνερα παλεύω
-κ' η ήττα θα 'ναι νίκη, γιατί 'ναι δική μου η επιλογή-,
των αξιών αρώματα ψάχνω για να έβρω,
για να ευφράνω αυτή την δύσοσμη ζωή.

*************************

Τώρα ξέρεις γιατί οι στίχοι μου μέλι δε στάζουν,
γιατί τα ονείρατα πλέον δεν με συγκινούν.
Οι προσδοκίες μου, με θεριά φαντάζουν
κ' οι σάπιες ιδέες τους, με θηρευτές που τις κυνηγούν.

Συντάκτης Ενημερωτικού Μαγκαζίνο

Λευτεριά στην "ελεύθερη ποίηση"!

Από το καθισιό
Τα οπίσθια μου έγιναν ένα με την καρέκλα μου
Έβγαλα και κάλο στην κωλοτρυπίδα μου

Μα τι τα θες

Ο κάλος αποδήμησε
Μέσα από το κωλάντερο έφθασε ως τον εγκέφαλο μου
Εκεί ρίζωσε και φώλιασε

Έτσι άρχισα να γράφω ποιήματα

Είμαι σοσιαλ-ληστής και προοδευτικός
Για αυτό οι στίχοι μου ρίμες και σημεία στίξεως δεν έχουν
Αλλά είναι έντεχνοι σαν τα τραγούδια της Πρωτοψάλτη

Ξέρω σύνταξη αλλά δεν την χρησιμοποιώ

Άλλωστε ποτέ δεν πρόκειται να την πάρω
Από κανένα ασφαλιστικό ταμείο
Μέχρι τα εξηνταεπτά θα έχω πεθάνει

Η μύτη μου άνοιξε από την κόκα

Να γράψω για την ταπεινότητα της ανθρώπινης φύσης
Σκέπτομαι

Μάλλον θα καταγράψω τις παραισθήσεις μου

Έτσι κι αλλιώς έχω κοπιάρει τα άπαντα του Καβάφη και του Σεφέρη
Ήρθε η ώρα να γράψω κάτι αντάξιο της πνευματικής μου αίγλης

Τρεις αλογόμυγες κάθονταν στου γαϊδουριού τ' αρχίδια
Η μια τηρά την Εκάλη
Η άλλη το μαύρο μας το χάλι
Και η τρίτη η μακρύτερη κάνει στον πάτο μου παιχνίδια

The Doors - People are strange

Ramones - Blitzkrieg Bop

Επαναστάτες του Εφτά

Επαναστάτησαν οι γλείφτες, οι ρουφιάνοι
και η τεχνολογία μες στο σπίτι μου τους βάνει.
Αγωνίζονται για το δίκιο του εργάτη,
του ανέργου, του φοιτητή, του αποστάτη...

Αναρχικές σημαίες σηκώσανε για μπαϊράκια
εκείνοι που στην Φωκίωνος ψωνίζαν αγοράκια,
οι αστράτευτοι, οι αυλικοί των υπουργείων,
τα ερπετά και οι βασιλιάδες των γελοίων.

Μέσα από νούμερα πουλάνε την συμπόνια,
από τσαντίρια και από χρυσωμένα σαλόνια.
Μες στα τσεμπέρια τους η μάσκα τους κριμένη
που απ' τον χρόνο δεν γίνηκε ξεθωριασμένη.

-Χαίρε, κοινό τον εσχάτων ποιμένων,
των ευτελών, των "ταπεινών", των πουλημένων·
σε βρήκανε απελπισμένο, τσακισμένο
και σ' έραναν με υποκρισία, βρε καημένο!

(Του Περσέα τον Πήγασο να βρείς...)

Του Περσέα τον Πήγασο να βρείς,
της Ανδρομέδας τις αλυσίδες να σπάσεις!
Υπάρχουν γύρο σου τόσα που πρέπει να μάθεις,
τόσα που σου κρύβουνε για να υποταχθείς.

Τι κόσμος είναι αυτός, ρε φιλέ;

Την έχω αράξει, πίνω καφεδάκι και αναπολώ το παρελθόν... Θυμήθηκα ένα σκηνικό που είχε γίνει πριν ένα χρόνο περίπου στο Μοναστηράκι με μια κάργια και ένα πρεζάκι και μου 'χει μένει στο μυαλό.

Ήμουνα στα σκαλάκια έξω από τον σταθμό και περίμενα μια μαλακισμένη που με είχε στήσει. Λίγο πιο δίπλα μου, κάθονταν ένα πρεζάκι, αρκετά μεγαλύτερος από εμένα. Ανάμεσα στις σπονδές δίποδων που περνούσαν από μπροστά μας, ήταν και μια ξανθιά, γύρο στα τριάντα, που κρατούσε ένα τζιν ζακετάκι στα χέρια.

Έτσι όπως περπάταγε, το ξανθό βόδι, της έπεσε η ζακέτα από τα χέρια. Μέχρι να πάρει χαμπάρι τη της γίνετε και να γυρίσει πίσω για να πάρει το πεσμένο ζακετάκι της, είχε ήδη περπατήσει αρκετά μέτρα πιο μπροστά. Εν τω μεταξύ, το πρεζάκι είχε δει την πεσμένη ζακέτα. Έσκυψε, την πήρε και πηγαίνοντας προς το μέρος της ηλίθιας κατόχου της, άρχισε να την καθαρίζει γιατί είχε λερωθεί.

Η ξανθιά καριόλα, με το που είδε το τρέντι ζακετάκι της τα χερια ενός πρεζονιού, άρχισε να ουρλιάζει: "Δώσε μου την ζακέτα μου! Άσε κάτω την ζακέτα μου, ΤΏΡΑ!..". Τα περισσότερα βόδια που περνoύσαν από εκεί, κοντοστάθηκαν για λίγο και γύρισαν το βλέμμα τους και κοιτούσαν έντρομα το καλό, τζιν ζακετάκι της δεσποινίδος να είναι στα βρώμικα χέρια ένας πρεζονιού! (Άλλα βόδια - τα μεγαλύτερα- δεν παρακινήθηκαν από τις φωνές της δεσποινίδος ούτε καν να ρίξουν μια ματιά, να δουν αν συμβαίνει κάτι!) Ντροπιασμένο και απορημένο το πρεζόνι της απάντησε: "Μα, το καθαρίζω! Πως κάνεις έτσι;", ενώ το ξανθό του άρπαζε το ζακετάκι με θυμό από τα χέρια του.

Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, αφού η ξανθιά δεσποινίς πήρε την ζακέτα της και έφυγε, το πρεζόνι γύρισε προς τα μένα και μου είπε: "Τι κόσμος είναι αυτός, ρε φιλέ; Ένα καλό πας να κάνεις και βρίσκεις και τον μπελά σου!". "Άντε, τι του λες τώρα;!", σκέφτηκα. Απλά κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και του είπα: "Γάμησε τα, φίλε... μη το ψάχνεις!".

Δεν μπορώ να καταλάβω αυτούς τους ανθρώπους που συναντούν στον δρόμο πρεζάκια και τους βλέπουν ή τους συμπεριφέρονται σα να είναι εγκληματίες ή εξωγήινοι! Αλήθεια, έχει σκεφτεί ποτέ κανείς τους το γιατί έχουν καταντήσει αυτοί έτσι; Μονό οι ίδιοι φταίνε για την κατάντια τους; Στην ίδια κοινωνία δε συμβιώνουμε;

Nεοελληναράς

Κλάνω και φτύνω.
Σε γαμάω και χύνω.
Τρύπα ανέγγιχτη εγώ δεν αφήνω.

Τις μέρες κοιμάμαι,
τις νύχτες μεθάμε...
Τ' αρχίδια μου από το τρίψιμο πονάνε!

Τα πάντα τα ξέρω
και γνώμη εκφέρω.
Τα αγγλικά μου, με στιλ τα προφέρω.

Από μικρό παιδάκι
με ντύσαν αμερικανάκι.
Έχω απ' όλους το πιο μεγάλο πουλάκι!

Είμαι ωραίος,
θρασύς, θαρραλέος.
- Την πενικιλίνη, την ανακάλυψε ο Γαλιλαίος. -

Έχω και αμάξι,
μπαμπά φράγκα να στάξει
και στα γκομενάκια ξηγιέμαι "εντάξει"!

Στους δρόμους μαρσάρω,
στα φανάρια κορνάρω.
Επειδή είμαι αλάνι, την ζώνη μου δε φοράω.

Πολιτικές ανησυχίες
έχω, και αγωνίες,
γι'αυτό τα βράδια, για να κοιμηθώ, παίζω δυο μαλακίες.

Μου δώσαν πτυχίο,
μοντέρνο γραφείο.
Για καλύτερο μου φίλο έχω ηλεκτρoνικό ταχυδρομείο.

Έχω pc
με διπύρηνο επεξεργαστή,
για να παίζω sudoku και για ν' ακούω μουσική.

Φόρεσα γραβάτα,
για να μη με λένε μαλάκα.
Αγαπάω την φύση, γι'αυτό αγόρασα μια γάτα.

Επισκέπτομαι ψυχολόγο -
ψυχαναλυτή και αστρολόγο.
Την γη, την πατάω δίχως αιτία και λόγο.

Τα είδωλα μου βαμμένα,
μες σε κουτί κλεισμένα
και δε νοιάζονται καθόλου εκείνα για μένα.

Στην τέχνη έχω κλίση
κ' η μουσική έχει ξεκληρίσει.
Φοβάμαι να ξεχωρίζω την αγάπη απ' το γαμήσι.

Στα σκουπίδια εθισμένος,
από αγάπη στερημένος,
νεοελληναράς περήφανος, ξεφτιλισμένος!

Έχω μία απορία...

Τι εννοούν οι γυναίκες, όταν παίρνουν το υφάκι "γαμώ και δέρνω" και λένε με καμάρι: "Άμα θέλω εγώ, μπορώ να γίνω μεγάλη σκύλα";

Μήπως, ότι μπορούν να κάτσουν στα τέσσερα και να αρχίσουν να γαυγίζουν;.. Σιγά το δύσκολο, όλοι μπορούνε να το κάνουν αυτό... Γιατί καυχιούνται τόσο γι'αυτό; Έλεος!

(Τι τραγικό...)

Τι τραγικό!
Οι άνθρωποι χρειάζονται μεσσίες και θεό …
Χρειάζονται μεσολαβητές για τις προσευχές τους,
ποιμένες για τις ψυχές τους …
Είναι μικροί!
Απόμακροι και ξένοι, ζουν στο διπλανό δωμάτιο,
μπούχτισαν , λεν’, απ’ τ’ άδικο,
μα, οι δηλοί, δεν πολεμούν!
Οι δουλεία τους ταιριάζει …
Το είδωλο τους ψάχνουν σε ξένα σώματα,
με κρέμες στο πρόσωπο και με αρώματα.
Φτιάνουν μονάχοι τους το κελί τους …
Ντροπή τους!
Η επανάσταση τους: υποκουλτούρων ασπασμός,
από άθλιους προερχόμενος φανατισμός.
Τα κάλλη, κάλοι στον εγκέφαλο!
« - Προσκυνά τον ανεγκέφαλο!..
έχει διαταγή να σου επιβληθεί... »

Τι τραγικό!..
λησμόνησαν τον Θεό
γιατί δεν έχει manager και δημοσιοσχετίστα!

Kiss - I Was Made for Loving You (live 1988)

Μας τέλειωσε και η πούδρα!

Ramones - Rock and Roll Radio

Και μια δόση από Ramones για να στρώσει το στομάχι και το μαλλί!

(Ψηλέ, μορφώσου!!!)

Gogol Bordello - 60 Revolutions

Κατευθείαν για Eurovision είναι όλα τους μαζί! :P

Beck - Asshole

The Buzzcocks - What Do I get?

New York Dolls - Chatterbox (1973)

"Χάσμα Γενεών"

Τα συντρίμμια ενός πλανήτη στα χέρια μου δίνετε
και έχετε το θράσος να προσμένετε να σας ευχαριστήσω.
Την τύχη του, λέτε, στις πλάτες μου, μου αφήνετε,
μα δε μ' αφήνετε με νέα ονείρατα να τον κουλαντρίσω...

Ω, μωροί! Ένα κόσμημα, σκουπίδι το κάνατε
και δε μου δώσατε ορθές αξίες, μήτε και γνώση!..
όλες τις μαλακίες που -ηθελημένα ή μη- κάνατε,
εγώ, ο δόλιος, είμαι αυτός που θα τις πληρώσει!

40 χρόνια χωρίς τον Che Guevara

Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα (Ernesto Rafael Guevara de la Serna) (14 Ιουνίου 1928 στο Ροζάριο, Αργεντινή - 9 Οκτωβρίου 1967 στη Λα Χιγκέρα, Βολιβία)

" …Στις 8 Οκτωβρίου, η ομάδα των ανταρτών καθοδηγούμενη από τον Τσε Γκεβάρα, περικυκλώθηκε. Κατά τη διάρκεια της τελικής μάχης, στην περιοχή του φαραγγιού του Τσούρο, η ομάδα αναγκάστηκε να διασκορπιστεί και ο Γκεβάρα τραυματίστηκε στη δεξιά κνήμη, ενώ συγχρόνως το όπλο του αχρηστεύτηκε από έναν πυροβολισμό. Τελικά συνελήφθη και αργότερα μεταφέρθηκε στον πλησιέστερο οικισμό Λα Χιγκέρα. Την καταδίωξη του Τσε Γκεβάρα στη Βολιβία παρακολουθούσε επίσης η CIA, με επικεφαλής τον πράκτορα Φέλιξ Ροντρίγκεζ (Félix Rodríguez), ο οποίος μετέφερε την πληροφορία της σύλληψής του στο αρχηγείο της υπηρεσίας του και σύντομα μετέβη ο ίδιος στη Λα Χιγκέρα.

Μετά από μερικές ανακρίσεις στο σχολείο του χωριού, ο αιχμάλωτος Γκεβάρα δολοφονήθηκε, στις 9 Οκτωβρίου 1967, από τον υπαξιωματικό του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν (Mario Terán). Ο συγκεκριμένος αρχικά δίστασε να εκτελέσει την εντολή για τη δολοφονία του αλλά τελικά πυροβόλησε τον αιχμάλωτο, ο οποίος φέρεται να του είπε «Ήρθατε να με σκοτώσετε. Ρίξε, δειλέ, έναν άντρα θα σκοτώσεις». Ο θάνατός του σημειώθηκε λίγο μετά τη 1.00 το μεσημέρι. Στην Κούβα, ο Φιντέλ Κάστρο κράτησε αρχικά επιφυλακτική στάση απέναντι στην είδηση του θανάτου του, ωστόσο στις 15 Οκτωβρίου, αποδέχτηκε το γεγονός, μετά από την εμφάνιση φωτογραφικών αποδείξεων. "

Απόσπασμα από την Βικιπαίδεια.

Σίσι Χα

Να σ' είχα και να σ' έπινα σε τρίφυλλο τσιγάρο
ή σε κούπα να σε έφτιαχνα ρόφημα καυτό·
σε αργυλέ να σ' έκαιγα, αργά να σε φουμάρω
και επάνω στις ντάγκλες μου να σε ευχαριστώ·

να σ' είχα στην καβάντζα μου, μαστούρι να γινόμουν
και τον σεβντά μου να έβγαζα σε τρίχορδο βραχνό·
ντουμάνι να γινόσουνα και να σε γευόμουν
παρέα με μποέμικο, σμυρνέικο σκοπό·

να έσβηνες, να σε ξανάναβα, να γινόμουν λιώμα
και το πιο μεγάλο πράγμα να μου φάνταζε μικρό·
την γεύση σου να κράταγα για πάντα μες στο στόμα
κι ολημερίς να με κράταγες σε κόσμο μαγικό.

Μπαμπά, τι είναι η πολιτική;

(Ένα πετυχημένο e-mail που μου έστειλε η Ιουλία.)

Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του:
- Μπαμπά, τι είναι η πολιτική;
Ο πατέρας, που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωρίμανσης, του απαντάει με ένα παράδειγμα:
- Κοίταξε παιδί μου... Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας.

Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι.

Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού.

Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη , κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν.

Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της.

Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλoν της χώρας .

Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ, και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες, εντάξει;
- Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός, και σκεφτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του.


Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα , ακούει
κλάματα από την κούνια του μωρού. Σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια και
βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί..

Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει την πόρτα και βλέπει μόνο τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται . Ο πατέρας άφαντος! Τον πιάνει πανικός!

Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους
θορύβους...πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα
τέσσερα! Κάγκελο ο πιτσιρίκος!!!


- "Τι να κάνω;", σκέφτεται, "να ξυπνήσω την μαμά; θα δει τον μπαμπά με την
υπηρέτρια, να διακόψω τον μπαμπά; ντρέπομαι, και ποιος θα αλλάξει το
μωρό;;;, εγώ δεν ξέρω να το κάνω..."

Αποφασίζει, λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο. Το επόμενο
μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στον γιο:
- Λοιπόν; Σκέφτηκες αυτά που σου είπα εχθές;
- Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα.


- Και τι συμπέρασμα έβγαλες;

- Όταν η κυβέρνηση κοιμάται ,

το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη,

η κοινή γνώμη αδιαφορεί,

και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά!!!

Fight for Kisses

Αυτό το βιντεάκι έχει τρελό γέλιο!..

Το αριστερό, το δεξί και το τρίτο το μακρύτερο!

Εκνευρίζομαι!.. Εκνευρίζομαι, όταν βλέπω ανθρώπους να πιστεύουν ότι ακόμα υπάρχει αριστερά και δεξιά. Εκνευρίζομαι ακόμα περισσότερο, όταν τους βλέπω όχι απλά να παραμυθιάζονται, αλλά και να πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από άλλους, δήθεν συνδικαλιστές και πολιτικάντηδες του πρωκτού, που χρησιμοποιούν ως πρόσφαση, για την εξυπηρέτηση και την επίτευξη των αυτοσκοπών τους, ανύπαρκτες πολιτικές ιδεολογίες.

Δεν υπάρχει πλέον αριστερά και δεξιά! Υπάρχει μοναχά μια "παγκόσμια νέα τάξη πραγμάτων"! Απέναντι της, υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια όρθια, κοιμισμένα δίποδα που - εν γνώση τους ή έχοντας άγνοια συνήθως - δουλεύουν για αυτήν· και ένα τσούρμο ονειροπόλων, που νομίζει πως κάποτε θα μπορέσει να ξυπνήσει τους υπολοίπους και θα βάλει τα θεμέλια για νέα οράματα σε αυτόν τον ηλίθιο και ρημαγμένο κόσμο.

Δεν υπάρχει πλέον αριστερά και δεξιά! Υπάρχουν μονάχα οι πολυεθνικοί αφεντάδες και οι δούλοι τους. Μερικοί εξ αυτών των δούλων, καταφέρνουν (είτε υπηρετώντας πιστότερα τους αφεντάδες, είτε εκμεταλλεύοντας τους υπολοίπους, είτε και γιατί το αξίζουν πραγματικά) να βάλουν από μερικές εκατοντάδες έως και μερικές χιλιάδες ευρώ στην τσέπη τους παραπάνω από τους άλλους και νομίζουν πως ξαφνικά έγιναν και αυτοί αφεντάδες (σε αυτή την περίπτωση ισχύει το ρητό: αφεντικά και δούλοι, σκατά γινήκαμε ούλοι). Στην πραγματικότητα όμως, δεν αξίζουν πιότερο από μια τρίχα από τα αρχ... μαλλιά μου!

Δεν υπάρχει πλέον αριστερά και δεξιά, όπως δεν υπάρχει η έννοια της λέξης έθνος, όπως δεν υπάρχει ορθόδοξη πίστη, αξιοπρέπεια, φιλότιμο και ανθρωπιά. Η μοναδική αξία που γνωρίζει και αναγνωρίζει ο σύγχρονος άνθρωπος είναι η αξία του χρήματος. Οι ηθικές αξίες, μαζί με όλα τα παραπάνω, είναι θαμμένα κάτω από το αρρωστημένο χώμα αυτής της κακόμοιρης γης, παρέα με χημικά και πυρηνικά απόβλητα, με την ελευθερία, με την ιστορία, με την ευνομία, με την δημοκρατία, με τον Πυθαγόρα, τον Σωκράτη, τον Ζήνων και τους υπολοίπους ένδοξους και ξεχασμένους φιλοσόφους.

Καληνύχτα τώρα και... τα όνειρα σας σίγουρα θα είναι γλυκά, μιας που έχουν κάνει την ζωή σας πιο πικρή και από τους χειρότερους εφιάλτες σας.

Περαστική

Ποιου Αχιλλέα το άρμα σε σέρνει
(έξω από μιας λησμονημένης πατρίδας τα ρυτιδιασμένα τείχη),
και ποια μοίρα τυφλή σ' εμένα σε φέρνει
(τώρα, που χαμογελώντας ειρωνικά με φλερτάρει η τύχη) ;

Δεν έχω τίποτα περίσσιο να σου προσφέρω,
μήτε το στέρνο μου χαρά, στα δυο να την μοιράσει·
στο σώμα, στην καρδιά πληγές φέρω
από αγάπη: παλιά ασθένεια, που δε λέει να περάσει·

καήκανε οι πόθοι μου, σαν τα δάσα,
απ' τους καπνούς, τους κόμπιασε, ώσπου τους κόπηκε η πνοή·
δεν έχω σε ποιον να γυρέψω μιαν ανάσα,
αφού κ' οι πιο στενοί μας φίλοι, ξένοι γίνονται και αυτοί!..

Μείνε αν θες, μα τίποτα μη ζητήσεις·
- είναι το πρόσωπο σου τόσο γλυκό, σα να είν' απ' αγγέλους καμωμένο! -
δε θέλω λόγια, να με παρηγορήσεις,
μονάχα να φύγεις, προτού να με αφήσεις νικημένο!

Αγάπη;

Κλείνεις τα μάτια και ξαπλώνεις πάνω στα στήθη της·
ευλογημένοι, ευτυχίας μελωδίες όλοι οι ήχοι της·
στου κάθε της αγγίγματος την μαγεία αφήνεσαι...
Μαθαίνεις να δίνεσαι!

Ανοίγεις τα χέρια σου τρυφερά να την τυλίξεις·
δε σε μέλει το πως, μόνο το αν θα την αγγίξεις·
την ψυχή, την χαρά, στο πλάι της τ' αφήνεις...
Μαθαίνεις να δίνεις!

Εκείνη και από εσένα πιο πάνω την βάνεις·
μια μέρα καταλαβαίνεις πως αρχίζεις να την χάνεις·
στους φίλους και στους γνωστούς απόμακρος γίνεσαι...
Μαθαίνεις να πνίγεσαι!

Οι μνήμες της αρχίζουν να στοιχειώνουν την αύρα σου·
μαρτυρικά και υγρά, αργά περνούν τα βράδια σου·
οι μήνες και αν τρέχουνε, συ δεν τη λησμονάς...
Μαθαίνεις να πονάς!

Το κάθε αύριο όλο και ποιο ανούσιο σου φαίνεται·
ο ανθός των ματιών σου, μέρα με τη μέρα, μαραίνεται·
εύχεσαι να είναι καλά κι ας μη την ανταμώνεις...
Με την πίκρα φιλιώνεις!

Rhapsody - Rain of a Thousand Flames

Βασικά μόνο το γκομενάκι αξίζει από το κλιπ! Αν και έχουν γαμάτη μουσική, τα κλιπάκια τους (όσα εχω δεί τουλάχιστον) είναι λιγάκι μούφες!

Tristania - Evenfall

Φυλακισμένη

Της Αριάδνης το νήμα δε θα βρείς,
από τον λαβύρινθο της πόλης να ξεφύγεις.
Όσο και να το θες, δε μπορείς να τ΄ αποφύγεις:
φυλακισμένη μες στα σπλάχνα της θα ζεις.

Κάτω απ' των τσιμέντινων γιγάντων τις σκιές
μοιάζεις με στάλα μέσα στις λαοθάλασσες.
Όσα ονειρευόσουν να αλλάξεις, δε τ' άλλαξες,
και νομίζεις πως γι'αυτό μονάχα εσύ φταίς.

Τα πρωινά σου τρέχεις σαν τρελή
του αύριο, λέει, τα θεμέλια να χτίσεις,
μέσα σε δρόμους που ντρέπεσαι να φτύσεις,
αφού και απ' το σάλιο σου είναι πιο λεροί.

Δίπλα σου σπονδές τα τροχοφόρα περνούν
και είναι ο ήχος τους που τ' αφτιά σου τρυπάει.
Από το πεζοδρόμιο ένας άστεγος σε κοιτάει
και τα μάτια του θλιμμένα σου μιλούν.

Των ανθρώπων την σκέψη την αισχρή
τριάντα χρόνια παλεύεις να καταλάβεις,
μα τρέχει ο χρόνος και πως να προλάβεις
μέσα στο χάος να έβρεις μιαν αρχή.

Το γκρίζο πάπλωμα που σκεπάζει την πόλη
μου είχες πει, πως πνίγει την ψυχή σου.
Δεν είσαι μόνη μέσα στην φυλακή σου,
στα γκρίζα σήμαντρα φυλακισμένοι είμαστε όλοι.

Τεχνιτοί οι φύλακες που σε περιφρουρούνε,
φτιαγμένοι με τα γρανάζια ενός συστήματος φαιδρού.
Δημιουργήματα ενός κόσμου τόσο οικτρού,
που στα παιδιά του δεν έμαθε να αγαπούνε.

Μπροστά από περίπτερα απλώνουν τ' όνειρα μας,
σε τιμή που είναι απ' όλους προσιτή.
Με βλακεία μας δηλητηριάζουν την ζωή,
για να μπορούν να κατευθύνουν τα αισθήματά μας.

Και εσύ προσπαθείς να μοιάζεις με τους άλλους,
μη καταλάβουνε πως είσαι διαφορετική
και σου βάλουν όρια στη σκέψη, στη φωνή,
και σου κρύψουνε τους ήλιους τους μεγάλους.

Τους φύλακες της ποτέ μη φοβηθείς,
μήτε τους έμπιστους τους... Μη φοβηθείς κανένα!
Είναι οι πολλοί, μα εμείς είμαστε ένα
κι όταν μας χωρίζουν τα σίδερα της φυλακής.

Τι θα δούμε αύριο στην TV...

Αύριο στον Άλφα, η εκπομπή "μηχανή του χρόνου" με τον Χρίστο Βασιλόπουλο, έχει ως θέμα την Μικρασιατική Καταστροφή. Θα προβάλει αρχειακό υλικό και μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα και ήταν παρόντες στο "συνωστισμό" της Σμύρνης.
Η εκπομπή θα προβληθεί στις 2.30 το μεσημέρι και πιστεύω αξίζει τον κόπο να την δει κάποιος.
Είναι από τις λίγες φορές που ανυπομονώ να δω κάτι στην TV!

Stereo Nova - 3000 Μέρες

Και μια ματιά εδώ γιατί αξίζει! (κάνε κλικ)

Free - Live At Isle Of Wight

Βασικά το "Wild Indian Woman" ήθελα να βάλω, αλλά δε το βρήκα. Και το "Mr. Big" καλό είναι... Έχει και ο Paul Kossoff καυλίτσες και το απογειώνει!
Α! Να πω και ένα ευχαριστώ στην Ιουλία που έψαξε μαζί μου!

Joey Ramone - What a Wonderful World

Βέβαια εσάς θα σας αρέσει το παρακάτω video, γιατί μου είστε ευαίσθητοι! Αφού γεμίσετε το στομαχάκι σας, μετά σας πιάνουν οι ευαισθησίες σας...

...προσέξτε μη συγκαίτε!

Κάλεσμα

Ίσως τα θέλω μου, πια, να σουν αδιάφορα
και να 'μαι για σένα μία θύμηση πικρή.
Όμως, θα προσπαθήσω να σου πω γι' άλλη μια φορά
πως σε ζητώ στο πλάι μου κάθε μου στιγμή.

Κάθε στιγμή που ο ήλιος στα μάτια μου
το φως του δίνει και όταν το φως του παίρνει.
Κάθε στιγμή που μετράω τα κομμάτια μου
και δίχως εσένα το μέτρημα λειψό μου βγαίνει.

Σε θέλω τώρα, που άνδρωσε το βήμα μου,
που δυνάμωσαν τα φτερά μου και πετάω.
Τώρα, που απ' της μιζέριας βγήκα το μνήμα μου
κ' έπιασα την ζωή απ' τα μαλλιά και την γαμάω.

Να έρθεις πάλι για τα όνειρα τ' αδάμαστα,
που προσμένουν στους αγρούς ελεύθερα να τρέξουν.
- Όσοι κι αν ήρθανε τα βρήκανε ανάρμοστα
και δεν μπόρέσαν την περηφάνια τους ν' αντέξουν! -

Ίσως τα θέλω μου, τα βρίσκεις πια παράλογα,
και δε συγκλίνουνε διόλου με τα δικά σου.
Μα, τι νόημα έχει να ζεις σα τα ζώα τ' άβουλα,
χωρίς να παλέψεις να ζωντανέψεις τα όνειρα σού;

(Έτσι... για μας τους "παλιανθρώπους"!)

Δύστροπο

Από μικρός τέντωνα τα χέρια,
πότε να φθάσω τα γκριζιασμένα σύννεφα
και πότε της νύχτας τα πιο λαμπρά αστέρια,
κι ας μην μπόρεσα ποτέ μου να φθάσω τίποτα...

Άραγε, τι φταίει του τα άφθαστα ζητάω,
που τα μάτια μου μένουν στραμμένα στον ορίζοντα,
δίχως τα χρόνια που περνάνε να λογάω,
και που ο κόσμος μου στρέφεται απ' των άλλων αντίθετα;

Όλοι κρύβουν μέσα τους ένα πανκιό...

Motorhead - R.A.M.O.N.E.S. (live)


Ramones and Lemmy - R.A.M.O.N.E.S. (at the last show)

Το βραχνό παλικάρι που ζορίζεται - όπως βλέπεις δεξιά - είναι ο Lemmy από τους motorhead.

Αχ, κακόμοιρο σκυλάκι τι σου 'μελλε να πάθεις!

Σήμερα πήγα στον οδοντίατρο για να δει τον φρονιμίτη μου. Μου είπε πως βγαίνει στραβά και πιέζει τα μπροστινά δόντια και αν συνεχίσει να με ενοχλεί, να πάω σε γναθοχειρουργό να το βγάλω!

Καλά, με το που άκουσα "γναθοΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ", κάτι έπαθα... Πως να το πω...; φόβο... φρίκη... κατάθλιψη... απόγνωση...; Ίσως όλα από λίγο... μάλλον όλα από πολύ!

Εδώ καλά-καλά φοβάμαι να πάω στην οδοντίατρο μου που την ξέρω κιόλας, πως να πάω σε έναν ξένο που έχει και τον τίτλο "γναθοΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ"; Ε;

Θα το αφήσω για καμιά βδομάδα κι αν συνεχίσει έτσι, θα πάω να το βγάλω, αλλιώς δεν θα αφήσω κανέναν "γναθοπαπάρα" να μου πειράξει τον φρονιμίτη μου! Αν και φοβάμαι μήπως γίνει χειρότερα, αν το αφήσω!

Κουράγιο φρονιμιτάκο και δεν θα τους αφήσω να μας χωρίσουν! Κανένας δε θα σε πάρει απο εμένα! < :op

The Ramones - Rock'N'Roll High School

Σας μορφώνω πάλι!

Joan Jett and the Blackhearts - Real Wild Child

Γαμώ τους φρονιμίτες μου! Πονάω!!!

AC/DC - Back In Black

The Sex Pistols - God Save The Queen

Bowling For Soup - The Bitch Song

Κάποια μου θυμίζει το song! :P
Τα καίει!!!

Και πάλι Ramones

The Ramones - I Don't Want To Grow Up



Το λατρεύω και με εκφράζει αυτό το "λαλά"! :P

Ramones - The Last Show

Υ.Γ. Ψηφίσατε, δε ψηφίσατε, αύριο το ίδιο μαλάκες θα 'στε!

Ramones - Pinhead

Old School's Rulez!!!

Punk's not dead!

Ντιμπιντάι-(Ν)τιπιδάι

Τζίμης Πανούσης - Βρε Μελαχρινάκι

Τα τελευταία νέα μας (επιγραμματικά):

α'. Δεν έχω όρεξη να γράφω.
β'. Έχω αϋπνίες. (πρωτοφανές!)
γ'. Πονάει το δόντι που είχα σφραγίσει τελευταία. (γαμώ την οδοντίατρο, την κάρια!)
δ'. Πήγα 5 μέρες διακοπές! (Όλεεε!)
ε'. Έχω υπαρξιακές ανησυχίες. (αυτό είναι παλιό)
στ'. Άρχισα να σκέφτομαι το μέλλον μου και αγχώνομαι. (άρχισα να σκέφτομαι! Γιουούπι!!!)
ζ'. Κάτι μου λείπει, διαρκώς!
η'. Δεν θα πάρουμε πτυχίο μέσα στα επόμενα δυο χιλιάδες χρόνια. Πρέπει επιτέλους να το χωνέψουμε!
θ'. Η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα που θα εξάγει ψητά ανθρώπινα παϊδάκια. (αυτό το άκουσα από έναν παππού)
ι'.Έρχονται οι εκλογές. (στον πούτσο μας)

Υ.Γ. Καλόν μήνα να έχουμε, και καλώς να μας... "μπει" ο Φθινόπωρος (αν έρθει ποτέ ξανά...)!

Στο τίποτα

Ξανά στο τίποτα, στου τέλους την καινούρια αρχή
κι ο ήλιος της νύχτας τα μάτια μου τυφλώνει...
Ήτανε όνειρο, στην έρημο ήταν μια βροχή,
ήτανε δώρο που το έπνιξε η σκόνη.
Μα, πάλι έφυγε, προτού να το χαρώ,
πριν να προλάβω την χαρά του να νιώσω·
μ' άφησε έρημο, σακάτη και βουβό,
ανίκανο απ' της νοσταλγίας την οδύνη να γλιτώσω.

Πες μου τα ψέμματα, που μου μάθανε παιδί:
πως το δίκιο, λέει, το κακό θα τιμωρήσει·
να έρθει η λήθη - απ' την κρυψώνα της να βγει -
στο προσκεφάλι μου, να με παρηγορήσει.
Αν σε ακούσει και δε θελήσει να φανεί,
τάξε της με μάλαμα, χρυσόδετα στολίδια...
Μένει η αγάπη μας στους δρόμους ορφανή
κ' η καρδιά μας τροφή για του μίσους τα φίδια.

24 καλοκαίρια

Με πεπρωμένο πετρωμένο και νύχτες αγρίμια
που πεινασμένες σκαλίζουν των χαρών τα συντρίμμια,
τι νόημα να έχω, ποια χαρά να ζηλέψω,
από ποιου ονείρου τον κήπο ροδάνθη να μαζέψω -
μήπως και ξεγελάσω την μοίρα - ;
Της ζωής μου το πήρα
στα σοβαρά το σιργιάνι
και για αντάλλαγμα μου δίνει μία ανοιχτή παλάμη!

Ψάχνοντας

Ποια ατραπός θα με βγάλει στα μέρη
που ανατέλλει με περηφάνια η ζωή;
- Μορφωμένοι κύριοι με την πένα στο χέρι,
ψάξε για αξία στη στερνή σας πνοή! -

Λαγοκοιμούνται σε τσιμέντα οι συνειδήσεις
και η φρίκη βγήκε βόλτα στην εξοχή.
Όποιον τοίχο με τα μάτια σου αγγίξεις,
θα δεις επάνω του χαραγμένη τη ντροπή.

Θα 'ρθει η ώρα που θα φθάσει ίσα με πέρα
των πεινασμένων μου ματιών η βολή;
Θέλουν η νύχτα μου να μοιάζει με μέρα,
μα τα φώτα τους σβήνουν μες στη σιωπή.

Αγκομαχώντας η πλάνη σαν πεθαίνει,
από μέσα της γεννιέται λαμπρός
ήλιος, αθάνατος, που στο στέρνο του φέρει
διπλό το έψιλον λουσμένο με φως!

Ο Τζουγανάκης τα καίει!

Ο ήχος δεν έχει πολύ ένταση...

Ξεβουλωτικό αυτιών (Greek sounds, ζώα!)

Σάκης Μπουλάς - Γιατί μου φέρθηκες σαν να 'μουνα αράπης;

αφιερωμένο...

Είμαι χρόνια μπροστά...

Στο Master League του Pro Evolution Soccer 6 έχω φθάσει στην περίοδο 2013-2014. Το έχω λειώσει!
Κολλάνε τα κουμπιά του pad και δεν μπορώ να παίξω πλέον! Πρέπει να στείλω τον αδερφό στο Πλαίσιο να μου πάρει ένα καινούριο,
γιατί εγώ...
απ' το σπίτι δε θα βγω,
γιατί πίνω μπάφους και παίζω pro.

Της Στερνής Αγάπης

Δεν έχω έρωτα για να τον τραγουδήσω,
να δώσει γλύκα στις μίζερες μου λέξεις.
Δεν έχω τόπο, μυαλό μου, να σ' αφήσω,
κάτω από των δέντρων τις σκιές να τρέξεις.

Δεν έχω νόημα να ακούσω την φωνή μου,
που πηγάζει απ' της αλήθειας το ποτάμι.
Ρούχα δεν έχω για να ντύσω τη ψυχή μου
και την άφησα να παγώσει μες στ' αγιάζι.

Δεν έχω θέληση να ρίξω νέους σπόρους,
να ξαναβλαστήσει της ελπίδας μου ο κήπος.
Δεν έχω κουράγιο να ακολουθήσω άλλους δρόμους,
να δω αν σε αδιέξοδο δεν οδηγούνε, μήπως.

Μονάχα έχω έναν τύμβο στην καρδιά μου,
που γράφει επάνω: "Της Στερνής Αγάπης",
και δίπλα κείτονται θρηνώντας τα όνειρα μου,
μαυροντυμένα, έχοντας τ' άρωμα της στάχτης.

(Κάπου στη Χαροκόπου σε ένα καφενείο...)

Κάπου στη Χαροκόπου σε ένα καφενείο
σε είδα μοναχό σου που τα 'πινες εχθές.
Είναι τα χρόνια σου σιμά στα εικοσιδύο
και τον καημό σου δεν θέλεις να τον λες.

Μήπως σου έστησε η ζωή καρτέρι
και πετάχτηκε εμπρός σου σαν θεριό;
Με τα κακά μαζί και καλά θα σου φέρει -
θα την μάθεις σιγά-σιγά με τον καιρό...

Μήπως σε πρόδωσαν δυο όμορφα μάτια
και σου δώρισαν σπαραχτικούς λυγμούς;
Θα γνωρίσεις άλλα, να πονάς σταματα!
Στέφανα δε στεριώνουν στους μοντέρνους τους καιρούς...

Μαθημένος είν' στο ψέμα, στην φιγούρα,
ο ασύρματος κόσμος τους, που χωράει σε κουτί.
Και σ' όσους έχουμε αλλιώτικη κουλτούρα,
αηδία μας κερνάει η εποχή!

Γκρι

Γκρίζοι οι τοίχοι στη σφαιρική μου φυλακή,
γκρίζο το χώμα που με μάθαν να πατάω
και οι σκέψεις μου βυθίστηκαν στο γκρι -
μέσα στο άσπρο και στο μαύρο κολυμπάω.

Γκρίζες οι πόλεις, και γκρίζοι οι ουρανοί,
γκρίζα τα μάτια που το βράδυ με φυλάνε.
Γκρίζα τα πουλιά που πετούν πάν' απ' τη γη,
γκρίζα τα σύννεφα που πίσω παρατάνε.

Γκρίζες οι φωνές που μ' αυλακώνουν τη ψυχή,
γκρίζες οι ανάσες που κλεφτούν τη δική μου.
Γκρίζα, τσιμεντένια η ζωή κι ανιαρή
και σε γκρίζο δρόμο σέρνω το κορμί μου.

Γκρίζα,ψηλά τα σπίτια, παραμένουν βουβά
από την αυγή μέχρι και το γιόμα.
Μου κρύβει τον ήλιο η γκρι τους σκιά
και γκρι ραγισματιά χαρίζει στο στόμα.

Γκρίζο το νερό που στη βρύση μου βάνουν,
και τα σωθικά μου γινήκανε γκρι.
Πράσινα τα δέντρα, μα γκρι θα πεθάνουν.
Γκρίζα η αξιοπρέπεια που έχει χαθεί.

Γκρίζα τα τοπία του πρωινού κι οι μυρωδιές.
Γκρίζος ο χρόνος, πίσω του με σέρνει.
Γκρίζες και νεκρικές οι βουνίσιες πλαγιές
και γκρίζος αέρας την μιλιά μου παίρνει.

Γκρίζες οι λέξεις μου, ζητούνε ομορφιά
από ανοιξιάτικο, γκριζοπράσινο χρώμα.
Γκρίζα τ' αρσενικά, γκρίζα τα θηλυκά,
γκρίζος κι ο τόπος τους, μέσα στη βρώμα!

Του καπετάνιου

Έλεγες "Στέλλα", και σου μέλωνε το στόμα,
προτού να στο πικράνει της νοσταλγίας στεναγμός.
Βδομάδες έκανες για να μυρίσεις χώμα.
Η άλμη δε σε έπνιγε, μα της ελλείψεις ο καημός.

Ένας σορός από γράμματα, που ήτανε σταλμένα
από λιμάνια Κέλτικα και απ' τη Νότια Αμερική,
στέκαν καιρό ασάλευτα και μισοδιαβασμένα
μες σε μπουφέ από καρυδιά σε οικία αρχοντική.

Κοίταζες την βέρα σου, για να περνούν οι ώρες
και να φέρνουν μέρας φως οι βάρδιες οι βραδινές.
Μα, εκείνη δε λογιζόταν σε ποίες γυρίζεις χώρες,
παρά, με λαχτάρα γύρευε του έρωτα της χαρές.

Το επόμενο ταξίδι σου πιο μακρύ θε να 'ναι,
να μη της λείψει τίποτα, τίποτα μη στερηθεί.
Μέχρι να έρθει το στερνό, λίγη υπομονή κανε
και στεργιανή θα τη ζήσουμε, δίχως πούσι τη ζωή.

- Καπετάνιε δύστυχε, οι Πηνελόπες, μας τελειώσαν!
Στη ξέρα αποδήμησαν οι Σειρήνες οι θαλασσινές,
όσοι δε το έμαθαν, τα αφτιά τους δε βούλωσαν
και σκλάβοι τους γινήκανε, κατάμαυρες σκιές.

Λέν': "καταστρέφεται η γη" ...

Λέν': "καταστρέφεται η γη"
σ' αυτή την gay εποχή,
που η αθεΐα προτέρημα τους φαντάζει.
Μαζεύτηκαν όλοι μαζί
και το 'ριξαν στην προσευχή
για να τους σώσει ο "μεσσίας" τους, που σφάζει.
Μα, αρνήθηκε αυτός,
γιατί ο προϋπολογισμός
βγαίνει αρνητικός και δεν του ταιριάζει.
Κι έτσι, νέοι, γέροι και παιδιά,
στου πύργου της Βαβέλ τη σκιά
στέκουν έντρομοι, με το δάκρυ τους να στάζει.

Η μαλακία, η πουστιά,
το γλείψιμο κι η ρουφιανιά,
την φύση τους, μάλλον, δεν την αγγίζουν.
Τους καύσωνες και τους λιμούς,
τις πλημμύρες, τους σεισμούς,
τα λεφτά τους, μάλλον, δε τα κολαντρίζουν.
Μα, το κατάλαβαν αργά
και για το τι έχει σειρά,
οι προφήτες τους, κάνουνε τις μελέτες.
Τι κι αν καταστρέφουνε τη γη
της επιστήμης η καρποί,
θα σωθούμε: πετώντας με φτερωτές σερβιέτες!

Μπεμπέκος - oh mon amoure

Επειδή σήμερα έχουμε ρομαντική διάθεση...


Υ.Γ. Καλό μήνα να έχουμε!

Οι τύψεις

Κάποιες βραδιές οι τύψεις μας
πετούν σα νυχτερίδες.
( -Αν σε ρωτήσουν για μένανε,
πες τους πως, δε με είδες. )
Σα μας τύχουν, στο στέρνο μας
κoλλούν και στο λαιμό μας,
επίνουνε το αίμα μας,
μας σκιουν το πρόσωπό μας.
Τα κοφτερά νυχάκια τους
αργά μας ξεκοιλιάζουν.
Μας κλέβουνε τον ύπνο μας
και το διασκεδάζουν...

Μα το πρωί, σαν ο ήλιος βγει,
όλα είναι σαν πρώτα:
καθάριο πρόσωπο έχουμε
κ' η ζωή την ίδια ρότα.

(Με το γαλάζιο νυχτικό...)

Με το γαλάζιο νυχτικό
μέριασε το μπαλκόνι,
χωρίς να με βλέπεις, να μπορώ, να σε θωρώ κρυφά!
Θυμάσαι 'κείνον τον καιρό
που 'λιωνα σα χιόνι
στο δέρμα σου, καθώς σ'άγγιζα ευλαβικά, σαν παναγιά;

r3b3t0skil0 Vs Δόντι : 1 - 0 (Νενικήκαμεν, κύριοι!)

Πριν λίγο γύρισα από την οδοντίατρο. Έκανα το σφράγισμα, που με είχε καταδικάσει να ζήσω μια βδομάδα μες στο άγχος!
Τελικά, το σφράγισμα έγινε πολύ πιο ανώδυνα απ' όσο το είχα φανταστεί και χωρίς ενέσεις και μαλακίες! Δεν κατάλαβα τίποτα! Μόνο όταν το τρόχιζε η ντοκτορέσα το ένιωσα λιγάκι.
Μετά και από αυτό, έφυγε ένα βάρος από πάνω μου. Τώρα βέβαια, το αισθάνομαι λίγο παράξενα το δόντι, αλλά θα ηρεμήσει και θα το συνηθίσω πολύ σύντομα.
Πλέον, τα σφραγίσματα στην στοματική μου κοιλότητα είναι ζευγαράκι και δε θα νιώθει μοναξιά το παλιό μου σφράγισμα!
Θα ξαναπάω στην οδοντίατρο σε δυο βδομάδες να κάνω έναν καθαρισμό, τώρα που πήρα φόρα... Αν και ο καθαρισμός δε με φρικάρει όσο το σφράγισμα, γιατί τον έχω συνηθίσει.
Αυτά τα ολίγα...
Τώρα, θα πάμε να πιούμε κάνα καφεδάκι, μιας που δρόσισε και ο καιρός...

(Σε πρωτοαντάμωσα στο διάβα μου τυχαία...)

Σε πρωτοαντάμωσα στο διάβα μου τυχαία
και απ' το πρώτο βλέμμα σου κατάλαβα καλά
πως, συ είσαι το άπιαστο που θέλω για παρέα,
κ' ένιωσα το πάθος σου να με διαπερνά.

Εσύ διαβαίνεις μοναχή και πίσω σ' ακολουθάνε
ένα σορό επίδοξοι, ονειροπόλοι εραστές.
Όσοι απ' αυτούς καυχήθηκαν πως μάθαν να σου μιλάνε,
τα ονόματά τους έσβησαν παρέα με το χθες.

Μοιάζεις, θαρρώ, με μια θεά που απ' τ' Αιγαίο ανεδύθη
και πρωτοπερπάτησε σε χώματα ελληνικά·
για αιώνες στα ίδια χώματα μόνη περιπλανήθη,
για να χαρίζει χρώματα σε κάθε άδολη καρδιά.

Κανένας δεν κατάφερε να βρει στις αρετές σου
ένα γήινο όνομα, μια περιγραφή.
Με τα σύννεφα συμπορεύονται -κρυμμένες- οι χαρές σου
κι αξιοζήλευτος αυτός που μπορεί να τις γευθεί...

Όλοι τριγύρω φύγανε, αδειάσανε οι πάγκοι,
και εγώ μένω μονάχος μου, για να σε καρτερώ.
"Τέχνη" σε ονομάσανε, εγώ απλά: "Ανάγκη",
και στέκω στη πορτούλα σου και σε γλυκοκοιτώ.

Τη νύχτα τ' Αϊ Γιάννη

Τ' Αϊ Γιάννη την ιουνιάτικη νυχτιά
είδα να καίνε τ' ανοιξιάτικα, τα μαγιάτικα στεφάνια
και πάνω τους να χοροπηδούν παιδιά
με περίσσια την χαρά και λειψή την φρονιμάδα.

Χασκάριζαν στο παιχνίδι βροντερά,
έπαιρναν φόρα, το ένα πίσω απ' τ' άλλο και πηδούσαν
πάνω απ' την φλόγα, απ' την δυνατή φωτιά
και οι ζωηρές φωνές σε όλη την γειτονιά ηχούσαν.

Πόσο θα 'θελα να ήμουν ένα απ' αυτά,
να μην φοβάμαι την φωτιά που τα μαραμένα άνθη σιγοκαίει,
μήτε κ' εκείνη που μες στα σωθικά
από αγάπης πόθο ασταμάτητα - ακατάπαυστα, καιρό ρέει.

-- Κάνε μου χάρη, Αϊ Γιάννη Ριγανά,
απόψε, την άγια τούτη νύχτα, που την γιορτή σου έχεις,
να μου πάψεις, έστω για λίγο, την φωτιά.
Να με βλέπεις μες στις φλόγες, πες μου, πως τ' αντέχεις;

Πεθυμιά

Στριμώχνομαι στου κρεβατιού μου την γωνιά,
για να κάνω χώρο να ξαπλώσει η θύμηση σού·
κρατώ τα μάτια μου σφιγμένα και κλειστά,
για να νιώσω λίγο απ' την θέρμη της πνοής σου.

Άξαφνα, βρισκόμαστε σε κρυσταλλένιες ακρογιαλιές
κι ένα χαμόγελο σου χαράζεται στα χείλη,
ενώ ο φλοίσβος μπερδεύει τις μπούκλες σου τις χρυσές,
και φθάνει στο τέλος του ένα καλοκαιριάτικο δειλή.

-- Σκούπισε την άμμο από τα πόδια σου τα γυμνά,
να γείρω πάνω τους, πάνω τους να ξαπλώσω·
ύστερα, να έρθω και να γλιστρήσω τρυφερά
μες στην αγκάλη σου, την αγάπη σου να νιώσω·

πάνω στα στήθη σου, να γίνω έναν με τον ρυθμό
που η μελιστάλαχτη καρδούλα σου χτυπάει·
είναι τα χείλη σου το πιο γλυκόπιοτο ποτό
και σαν εθισμένη η ψυχή μου τα ζητάει.


Για δυο μελένια χείλη, δυο χείλη γλυκά,
που 'ναι κι απ' της θάλασσας το κύμα πιο δροσάτα,
με 'χει πιάσει μια νοσταλγία, μία πεθυμιά -
και για δυο πράσινα, δυο λιβαδίσια μάτια.

Στην οδοντίατρο

Κουνούπι με άσπρη την ρόμπα του κι ένα κεντρί στο χέρι,
τσιμπάει τα δοντάκια μου και με πονά oικτρά.
Μου είπε πως πρέπει να το ξαναδώ την Πέμπτη το μεσημέρι.
Αχ Θεέ μου, πόσο θα 'θελα να του 'ριχνα κουτουλιά!

Ελπίδα (ii)

Έγυρα επάνω σου να σε σφιχταγκαλιάσω,
μα εσύ μ' αρνήθηκες, μ' απώθησες μακριά.
Ύστερα, σκέφτηκα για να σε καλοπιάσω
ζυμώνοντας λέξεις να σε κάνω ζωγραφιά.

Είσαι ένα ψέμα συνήθως, μια αυταπάτη,
του μυαλού παιχνίδισμα, μια πεθυμιά γλυκιά,
που γίνεσαι χρυσόστρωτο της ευτυχίας μονοπάτι,
όταν τα παραμύθια σου βγαίνουν αληθινά.

Είσαι η ανάσα η πρώτισθη, συνάμα η τελευταία
που βγαίνει από χείλη εύθυμα, μα κι από λυπηρά·
ανάσα των πνιγμένων που ζήλεψαν λίγο αέρα,
το φως που κρατάει τ' άστρα τη νύχτα λαμπερά.

Είσαι απόηχος άνοιξης σε μέρα χιονισμένη,
νερό βροχής που δροσίζει την ξηραμένη γη,
μια κοιλάδα ονείρων πράσινη και ανθισμένη,
που τ' άνθη της αλλάζουν χρώμα κάθε αυγή.

Είσαι μια νεράιδα, και όποιος σε δεί
σε ποθεί και του γίνεσαι ανάγκη·
όταν η ματιά σου από πάνω του χαθεί,
χάνεται, ο έρημος, μέσα στο σκοτάδι.

Γι'αυτό, άσε με ν' ανασάνω, στην κοιλάδα σου σαν μπω,
τρυφερά να σε πάρω μια αγκάλη·
τους ανθούς σου να αλλάζουν χρώμα, άσε με να δω·
δίψασαν οι ξέρες μου, μόνο το νερό σου θα τις γιάνει.

Ένα ουζάκι για το δοντάκι, ρε παιδιά!

Εδώ και τρεις μέρες μου έσπασε λίγο η άκρη ενός τραπεζίτη (μη ρωτάς το πως!). Δεν μπορώ να πω ότι πονάω, αλλά είναι πολύ ενοχλητική η αίσθηση που δημιουργείτε όταν ακουμπάω πάνω του την γλώσσα μου.
Έχω ένα κόλλημα με τα δόντια. Έστω και λίγο να νιώσω πως με ενοχλούν, φρικάρω αμέσως!!! Δεν ξέρω το γιατί, αλλά φοβάμαι να μη μου βγούν! Τώρα το πως κονόμησα τέτοιο κόλλημα, δεν το ξέρω!
Ενα σφράγισμα έχω όλο κι όλο και αυτό το έκανα στο γυμνάσιο, τότε που δεν "ένιωθα".
Από όταν μου έσπασε, κοντεύω να πέσω σε κατάθλιψη! Πήρα τηλέφωνο την οδοντίατρο σήμερα και έκλεισα ραντεβού, αλλά μέχρι το ραντεβού, με βλέπω να το ρίχνω στα αντικαταθλιπτικά, δεν την γλυτώνω.
Ακόμα και να φάω φοβάμαι! Εντάξει αυτό δεν είναι και τόσο κακό... Θα φτιάξω σώμα για να το βγάλω στις παραλίες, να το χαζεύουν τα γκομενάκια, να βγάζουν γούστα!
Πάντως, αυτό που λένε για το ούζο - ότι κάνει καλό στον πονόδοντο - είναι μαλακία! Μισό λίτρο έχω πιει και το μόνο που έχω κάνει είναι κεφάλι! Μήπως πρέπει να το κάνω μπουκώματα και όχι να τι πίνω; Σιγά μην το φτύσω... να πάει χαμένο!
Η μαλακία είναι ότι ανοίγει την όρεξη και δεν μπορώ να φάω! Όχι από πόνο, αλλά από φόβο.
"Κωλοτρυπίδα" θα γίνουμε απόψε, το κόβω!
Άντε, γεια μας!

Στην αμμουδιά

Των κυμάτων τον ήχο άκουγες στο φύσημα του μπάτη,
καΐκι ο νους και χάθηκε στου πελάγου τα ανοιχτά
μια γαλήνια μέρα, ηλιοπερίχυτη, - θαρρώ ήταν Τετάρτη -,
και το κορμί σου το αφίσες σε κατάξανθη αμμουδιά.

Για νέο ταξίδι διάβηκες, μα αυτό δίχως φουρτούνα,
δίκια σου ήταν η θάλασσα, δικός σου ο ουρανός.

Τα χείλη, σιμά στο δειλή, τ' άνοιξε αβίαστος στεναγμός,
που τον απάντησαν τα κύματα, μην μείνει μοναχός,
καθώς τ' ιωδίου ευωδιά τριγύρναγε τα ρουθούνια.

Iron Maiden -Taxim Of The Dark

Της πρώτης αγάπης

Μια ανεμοπαγίδα ψελλίζει τσίγκινους ήχους,
κι εσύ μισοξαπλωμένη στης πολυθρόνας το πανί,
να αναλγίζεσαι όσα έζησες παιδί,
ντύνοντας τις μελωδίες της ζωής σου με στοίχους.

Να 'σαι ξανά σε μια γνώριμη αυλή,
που κάτω απ'την σκιά της τα καλοκαίρια περνούσες,
έπαιζες, γέλαγες, ξέγνοιαστα χοροπηδούσες
και αρώματα κρίνων ευωδίαζε η γη.

Ήσουνα κορίτσι δεκατεσσάρων ετών
και 'γω αγόρι που σιμά σου θαρρούσε ανδρώνονταν.
Τα αστέρια ζήλευαν και το ξημέρωμα χάνονταν
με κείνη την ξέχωρη γεύση των πρώτων φίλιων.

Τώρα, της αυλής τα κρίνα μαράθήκαν
και το χώμα πνίγηκε μες σε ψηλά χορτάρια·
μα κοίτα, μείνανε των φίλιων μας τα σημάδια
μέσα στην μνήμη της, στιγμή δε ξεχάστηκαν.

Αθώος ήταν ο πρώτος ερωτας, η πρώτη αγάπη,
ρόδον ανθισμένο μέσα σε άγριο χειμώνα,
την νοσταλγίας η πιο όμορφη κρυψώνα,
άφου των επομένων πάντα έμενε ένα αγκάθι.

Πέρασε η ώρα, πρέπει να σε καληνυχτίσω,
μιας που και συ έγυρες στο κρεβάτι σου κουρασμένη.
"Καλή σου νύχτα", θα σου πω και "να είσαι ευτυχισμένη",
αφού δεν έχω πλέον το θάρρος να σε φιλήσω.

Στον δάσκαλο

"Το όνομα του, του ουρανού ταιριάζει"

Δάσκαλε, την τέχνη σου σε πάγκους την πουλάνε
και εγώ κοντοστέκομαι - περαστικός -
να θωρώ τα μάτια τους, άλλους να κοιτάνε
κι εσένανε απλά, τόσο απλά, να σε λησμονάνε.

Δάσκαλε, βάλαν τιμή στα εσώψυχα σου,
που τα έκανες φωλιές να φωλιάσουνε μυριάδες
ονείρατα, σκέψεις, νοσταλγίες, κραυγές:
που τα ζωγράφιζες πουλιά στην μοναξιά σου.

Ίδια τιμή με κάποιων ξανθών τα δισκάκια
που σαν ανθισμένα λουλούδια, με το τσουβάλι πουλιούνται
κι ας μαραμένα γεννιούνται... Αναρωτιέμαι: "είναι ντροπή;". -
Χαρακτηριστικό της εποχής η παρακμή. -

Βλέπεις, δάσκαλε, η τέχνη εξελίχθηκε...
Οι ρίμες τους σαν ελπίδες άγευστες και άοσμες
μες στην αλαζονεία του ανεπαρκούς εγώ τους:
ανύπαρκτες, να υμνούν κάτι που διαλύθηκε.

Μα, ποιος είμαι εγώ για κείνα να μιλήσω;
Ένας ανόητος που ζήλεψε την δόξα των σπουδαίων;
Ένας μικρός που τόλμησε τα μάτια του σε κείνους να υψώσει;
Να σκύψω το βλέμμα και πίσω τους να περπατήσω;

Εγώ τα ίχνη σου ακολουθώ για μπορέσω
με τρεμάμενο χέρι λεξούλες άτεχνα να φτιάσω,
-με εφηβείας επιπολαιότητα, σαν παιδί- μπας και μαζί τους ωριμάσω·
θέλοντας κάπου την ψυχή μου να χωρέσω.

Το Λιβάδι Μας

"Έψαχνα κρησφύγετο να κρυφτό και το βρήκα..."

Τα φύλλα χασκαρίζουνε στο χάιδεμα τ' αγέρα
κ' οι ηλιαχτίδες πέφτοντας στεγνώνουνε την γη·
δροσοσταλίδες ιριδίζοντας στολίζουν την ημέρα:
δώρα ανεκτίμητα απ' την χθεσινή βροχή.

Ελάφια, άλογα, πουλιά, λογής ήμερα ζώα
ξέγνοιαστα παιχνιδίζουνε σε πράσινο χαλί
- ολημερίς χαρούμενα, περήφανα κι αθώα -
διδάσκοντας μας των κοινών: το τι εστί ζωή.

Πέρα, κόρη αγγελόμορφη λούζει τα μαλλιά της
στης λίμνης τα βελούδινα και γαργάρα νερά,
που αντιφεγγίζουν ήρεμα την πλάνα ομορφιά της,
την ομορφιά τη ζηλευτή ως κι απ' τ' αερικά.

Το γαλήνιο λιβάδι μας, γλυκα το εναρμονίζουν
οι ευωδιές, τα χρώματα αμαράντων ανθών
που στα μάτια μας και στη ψυχή απλόχερα χαρίζουν
τη λησμονιά, την απάρνηση των βίαιων καιρών.

Κάποτε στείρο ήτανε και άγονο το χώμα,
μα άδολα κι ενάρετα κάποιος περαστικός
με σπόρους σοφίας το ράνε ένα ροδίζον γιόμα,
κι ύστερα πρωτοάνθισε της λευτεριάς ανθός.

Σαν σήμερα...

Στις 13 Ιουνίου του 323 π.χ. έφυγε από τη ζωή ο μέγιστος έλλην βασιλιάς και στρατηλάτης Ἀλέξανδρος Γ' ο Μακεδών.




" Οὐ γὰρ ἡδονὴν ζηλῶν οὐδὲ πλοῦτον, ἀλλ'ἀρετὴν καὶ δόξαν, ἐνόμιζεν, ὄσω πλείονα λήψεται παρὰ τοῦ πατρός, ἐλάττονα κατορθώσειν δι' αὐτοῦ[…] ἐβούλετο μὴ χρήματα μηδὲ τρυφᾶς καὶ ἀπολαύσεις, ἀλλ' ἀγώνας καὶ πολέμους καὶ φιλοτιμίας ἔχουσαν ἀρχὴν παραλαβῆς. " Πλούταρχος.

Sadahzinia ft. B.D.Foxmoor - Το Σκιάχτρο

...!!!

Καλημέρα

Καλή σου μέρα. Ίσως μόνη δε κοιμάσαι,
ίσως μόνος δε κοιμάμαι μήτε 'γω.
Πέρασαν μήνες, κάνεις πως δε με θυμάσαι,
μα το ίδιο μοιραζόμαστε κενό.

Τις ίδιες νοσταλγίες φέρνουμε στην αγκάλη,
τις ίδιες αναμνήσεις στο μυαλό.
Την ίδια συντροφιά ζητούμε για προσκεφάλι
τις νύχτες που 'χει άσχημο καιρό.

Είναι στιγμές που σε νιώθω, σου μιλάω,
μα στο τέλος χάνεσαι μέσα στη σιωπή.
Ύστερα, έρχεται θλίψη. Ύστερα, μόνος γελάω
μπας και ξεγελάσω για λίγο την ζωή.

Είναι στιγμές που οι σκέψεις συναντιούνται
και νιώθεις ένα κάψιμο βαθιά.
Κι άλλες τόσες στιγμές που εύκολα ξεχνιούνται
και σε κάνουνε να φεύγεις μακριά.

Καλή σου μέρα, κι ο ήλιος να σου φέρει
τα ομορφότερα και όλα όσα ποθείς.
Καλύτερα που έφυγες, εδώ πάγωσαν τα μέρη,
μαραμένες μέρες δεν θα 'θελα να δεις.

Κάπου την αυγή...

Ήτανε δειλή παγερό και η αυγή έχει φθάσει.
Έξω απ' τις γρίλιες του το τοπίο έχει αλλάξει.
Πάλι άργησε το όνειρο, μα του 'κανε την χάρη.
Κορμί κάτω από παπλώματα, ασάλευτο σαν κουφάρι.
Δεξιά στο πάτωμα, βιβλίο είναι πεσμένο,
(γεμάτο ονειρέματα), λιτά που 'ναι δεμένο.
Οι τρυφερές λεξούλες του, που χουν περισπωμένες,
τι χρόνια κι αν περάσανε, μένουνε αγιασμένες.
Στον πόνο μέλι στάζουνε, την μοναξιά γελούνε·
των έρημων τον έρωτα, τον γλυκοτραγουδούνε.

-Έως πότε μέσα στα ποιήματα εκείνη θα γυρεύεις·
μέσα σε λέξεις ορφανές θα ψάχνεις για να έβρεις
την θέρμη απ' το σώμα της, των χειλών την υγρασία;
Τάχα, τι πίσω σε κρατά και ποιων ματιών γητεία;

Η μπαλάντα του μικρού

Πληγωμένα πουλιά είδες τα όνειρα σου
να αποδημούν, να φεύγουνε για ξένους ουρανούς·
έρωτες να σιγοσβήνουνε μέσα στην αγκαλιά σου,
να αχνοσβήνουνε ανάσες μέσα από καπνούς.

Είδες σιλικόνες να φυτρώνουνε σε νότες,
καθώς ανακυκλώνονται να ξανθαίνουν τα μαλλιά τους·
γραφεία υπό κατάληψη από Δον Κιχώτες
που γεμάτοι περηφάνια ξύνουνε τα αχαμνά τους.

Είδες το αύριο να ξημερώνει νύχτα,
και τα φώτα του νου να μένουνε κλειστά·
από τέχνη να γίνονται επιστήμη τα παραμύθια·
ανθρώπους να επαιτούν για δανεικά ιδανικά.

Είδες τον πόνο να φωλιάζει σε ψυχές
περήφανες, που δεν έπαψαν να ψάχνουνε δίκιο·
- θέλησαν το αύριο καλύτερο του χτες·
μαύρα πρόβατα που εναντιώθηκαν στον λύκο. -

Είδες το ψέμα να τους γίνετε συνήθεια·
από συνήθεια τα μάτια τους να μένουνε στο χώμα·
σε τύμβους περίτεχνους κλεισμένη την αλήθεια,
ενώ οι τυμβωρύχοι παλεύουν με την ανεργία ακόμα.

Είδες τις μαριονέτες πίσω από γυαλί,
μπροστά από νούμενα να κουνάνε τ' αφτιά τους·
ντυμένη την πόλη την είδες λευκή
και γονείς να κλαίνε τ' αδικοχαμένα παιδιά τους.

Είδες το νόμο να ζητάει συντροφιά,
σαν πόρνη μόνη, μεθυσμένη μες στην νύχτα·
ξαπλωμένα σε χαρτόκουτα μάτια αδειανά,
να στερούνται την συμπόνια, την βοήθεια...

Είδες μέσα στον χειμώνα το καλοκαίρι·
την φύση από τα χαΐρια τους να τα έχει χάσει·
να πνίγεσαι και να μην υπάρχει ένα χέρι
με επιστοσύνη και με ντομπροσύνη να σε πιάσει.

Και λες, μικρέ, πως αγάπησες τον κόσμο,
και πως θες πριν να τον αφήσεις να τον αλλάξεις·
πως θα κεράσεις με βάλσαμα τον πόνο,
κι καινούρια πορεία στο μέλλον του θα χαράξεις.

Πως, μωρέ; Αφού, δεν φθάνει μια φωνή
μια σφαίρα ολάκερη για να την αλλάξει·
κοίτα γύρο σου... υπάρχουνε πολλοί
που δεν του έδωσαν τίποτα απ' όσα του 'χαν τάξει.

Πήρε φωτιά ο κώλος μας...

Μα γιατί καίτε την σημαία αυτών των καλών ανθρώπων, παλιoασιάτες; Σε εμάς τους πολιτισμένους ευρωπαίους, οι καλοί μας φίλοι οι αμερικάνοι θα μας φτιάξουν αντιπυραυλική ασπίδα για να μας προστατέψουν από εσάς, παλιό τρομοκράτες!
Ο καλός κυριούλης και δημοκράτης, ο πρόεδρος Μπούς, λέει, θα μας φτιάξει αντιπυραυλική ασπίδα για να θεμελιώσει την δημοκρατία! Την δίκια τους δημοκρατία... με θανατικές καταδίκες και μαζικές σφαγές αμάχων!
Εκείνος ο παλιάνθρωπος που θέλει να μας δώσει φυσικό αέριο για να ελέγχει μέρος της οικονομίας μας και των ενεργειακών μας αποθεμάτων, ο Πούτιν, διαφωνεί... δεν είναι δημοκράτης αυτός... το είπε και ο Mr. President!
Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι η δημοκρατία δε θεμελιώνεται με την σωστή παιδιά, με την δημιουργία υγειών πολιτικοκοινωνικών αξιών, με την δικαιοσύνη και την αρετή... Η δημοκρατία θεμελιώνεται με πυραύλους, χημικά, χρηματικές επιχορηγήσεις και πετρέλαιο!

Και ο Θωθ πήγαινε με τον σταυρό στο χέρι...

...γιαυτό τους "πήρε ο διάολος" τους Αιγύπτιους!

Μπράβο σου, ρε μάγκα!

Μπράβο σου ρε μάγκα,
έπιασες τα πρώτα -άντα
και σε θρόνιασαν σε μια θέση καλή!
Έμαθες να κανακεύεις,
να γλείφεις και να κλέβεις.
Άρχισες να έχεις μια άνετη ζωή.
Φόρεσες και την βέρα,
σαν παντρεύτηκες μια μέρα
μια γκόμενα φραγκάτη και κοσμική.
Έχτισες και σπίτι,
δεν σε έχουν πια για αλήτη.
Κρύβεις ότι ο πατέρας σου δούλευε στο γιαπί.

Μπράβο σου ρε μάγκα,
έφθασες τα δεύτερα -άντα
και έχεις μπροστά σου την μισή σου ζωή·
διαζύγιο στην πίσω τσέπη,
μια πιτσιρίκα να σ' αντέχει,
κάπου σπαρμένο ένα μπάσταρδο παιδί·
μες στο γκαράζ ένα τζιπάκι,
για την δουλειά ένα μαζντάκι,
έχεις και άποψη για την πολιτική.
-Κάποτε άκουγες Bon Jovi,
τώρα ξενυχτάς στην Έφη Θώδη.-
Καπιταλιστής με προφίλ σοσιαλιστή.

Μπράβο σου ρε μάγκα,
πάτησες τα πρώτα -ήντα
και θαρρείς το παραμύθι χρόνια θα κατήσει!
Στην Ελβετία τα λεφτά σου·
η καινούρια γκόμενα σου,
στο διάβα της, φαλλούς ορθούς δεν έχει αφήσει!...
Και έρχεται μια μέρα
που συνειδητοποιείς γεμάτος φοβέρα
πως άδεια μένει εξήντα χρόνια η ζωή σου·
πως δεν είσαι πια τριάντα,
χρόνια δε δίνει ο Χάρος αβάντα
για να καλύψεις τα κενά τις υπάρξεις σου.