Σάββατο προς Κυριακή

Έπλεα ανέκφραστος μέσα στην θλιβερή εικόνα της άδειας πόλης,
ενώ κάτω από τα πόδια μου περπατούσε ένα ασφάλτινο χαλί...
Θεέ μου, τι χαλί!
Σάββατο, ο κόσμος κρύφτηκε μες στην σπηλιά της απελπισίας του
και ερήμωσαν από νωρίς τα αγιασμένα χώματα των Ελ.

Ανοίγει η πόρτα...

...σιωπή...

-Εμένα μου λες τα παιδάκι μου; Εγώ έχω ζήσει για δέκα ζωές.
-Κυρ' Σπύρο, τι χρωστάμε;
-Τριανταπέντε ευρώ, το ένα το ποτό ήταν από μένα!
Ξοδεύτηκες, μπάρμπα!

Ξανανοίγει η πόρτα και αρχίζει να με χαϊδεύει ο αγέρας της ματαιοδοξίας.
Πάλι καλά που ο Βαγγελάκης το κελάηδησε λιγάκι το τρίχορδο.

Μας ανοίγει η πόρτα...

Ξεσαλώνουν τα βόδια, καθώς ο Johnny τους έχει πιάσει αγκαζέ και τους βολτάρει...
Ένας νεαρός "greek lover", ρώτησε με σπαστά εγγλέζικα μια γερμανίδα φοιτήτρια:
Do you like greek music;
Όταν εκείνη του απάντησε απλά κουνώντας καταφατικά το κεφάλι της,
εκείνος ξεστόμισε τις εξής ρητορικές λέξεις:
I don't like greek music, i like english.
I am a delivery boy, you;

Κλαύτα Χαράλαμπε, i like Efi Thodi and i am mpouzouksis!

Ξανανοίγει η πόρτα...

-Δυο σουβλάκια με γύρο!
-Μωρέ, σε μπουζουξίδικο είμαστε!
-Και τα σκυλιά που είναι;
-Πάνω στην πίστα...

Σηκώνω τα μάτια μου τα ψηλά...
Τα μπούτια σου Μαρία!
(Τελικά δε σηκώθηκαν μόνο τα μάτια μου.)

...

Ποίος μπινές έκλεισε τα φώτα;

...

Tότε σε είδα με τον μαλάκα σου!
Τα άντερα μου γύρισαν, καθώς, ο εγκέφαλος μου, μου φώναζε σπαραχτικά: Έλεος!

Άρχισα να σέρνω το βλέμμα μου στα φανάρια,
ψελλίζοντας τους επικούς στίχους του Περιστέρη:
Μακρύ ζωνάρι θα φορώ, να σέρνεται στον δρόμο,
να το πατάει ο βλάμης σου κι ας μπλέξω με τον νόμο...

Και ύστερα όνειρα... Όχι τα ξυπνητά!.. Απ τ' άλλα!