Χαίρομαι για την μετριότητα μου...

Θλίβομαι με κάποιους που δεν μπορούν να αποδεχθούν την μετριότητα τους, και να αναγνωρίσουν και να αγαπήσουν τα λάθη και τα πάθη τους. Ζουν μες στην πλάνη τις τελειότητας, χωρίς καν να μπορούν να την αγγίξουν. Και αυτό συμβαίνει είτε επειδή κάποιοι ηλίθιοι τους φουσκώνουν τα μυαλά με παραμύθια, είτε επειδή είναι τόσο ρηχοί, ανοήμονες και αδύναμοι, που φοβούνται να αποδεχτούν την πνευματική ανωτερότητα κάποιου άλλου.

Πιστεύω πως αν δεν παίρνεις μαθήματα από τα λάθη σου και από τους άλλους, και απλά τους αγνοείς ή τους βρίζεις όταν δεν έχεις επιχειρήματα να τους ανταπαντήσεις, τότε είναι απίθανο από ζώο να εξελιχθείς σε άνθρωπο.