Συντάκτης Ενημερωτικού Μαγκαζίνο

Λευτεριά στην "ελεύθερη ποίηση"!

Από το καθισιό
Τα οπίσθια μου έγιναν ένα με την καρέκλα μου
Έβγαλα και κάλο στην κωλοτρυπίδα μου

Μα τι τα θες

Ο κάλος αποδήμησε
Μέσα από το κωλάντερο έφθασε ως τον εγκέφαλο μου
Εκεί ρίζωσε και φώλιασε

Έτσι άρχισα να γράφω ποιήματα

Είμαι σοσιαλ-ληστής και προοδευτικός
Για αυτό οι στίχοι μου ρίμες και σημεία στίξεως δεν έχουν
Αλλά είναι έντεχνοι σαν τα τραγούδια της Πρωτοψάλτη

Ξέρω σύνταξη αλλά δεν την χρησιμοποιώ

Άλλωστε ποτέ δεν πρόκειται να την πάρω
Από κανένα ασφαλιστικό ταμείο
Μέχρι τα εξηνταεπτά θα έχω πεθάνει

Η μύτη μου άνοιξε από την κόκα

Να γράψω για την ταπεινότητα της ανθρώπινης φύσης
Σκέπτομαι

Μάλλον θα καταγράψω τις παραισθήσεις μου

Έτσι κι αλλιώς έχω κοπιάρει τα άπαντα του Καβάφη και του Σεφέρη
Ήρθε η ώρα να γράψω κάτι αντάξιο της πνευματικής μου αίγλης

Τρεις αλογόμυγες κάθονταν στου γαϊδουριού τ' αρχίδια
Η μια τηρά την Εκάλη
Η άλλη το μαύρο μας το χάλι
Και η τρίτη η μακρύτερη κάνει στον πάτο μου παιχνίδια