Ψάχνοντας

Ποια ατραπός θα με βγάλει στα μέρη
που ανατέλλει με περηφάνια η ζωή;
- Μορφωμένοι κύριοι με την πένα στο χέρι,
ψάξε για αξία στη στερνή σας πνοή! -

Λαγοκοιμούνται σε τσιμέντα οι συνειδήσεις
και η φρίκη βγήκε βόλτα στην εξοχή.
Όποιον τοίχο με τα μάτια σου αγγίξεις,
θα δεις επάνω του χαραγμένη τη ντροπή.

Θα 'ρθει η ώρα που θα φθάσει ίσα με πέρα
των πεινασμένων μου ματιών η βολή;
Θέλουν η νύχτα μου να μοιάζει με μέρα,
μα τα φώτα τους σβήνουν μες στη σιωπή.

Αγκομαχώντας η πλάνη σαν πεθαίνει,
από μέσα της γεννιέται λαμπρός
ήλιος, αθάνατος, που στο στέρνο του φέρει
διπλό το έψιλον λουσμένο με φως!