Γκρι

Γκρίζοι οι τοίχοι στη σφαιρική μου φυλακή,
γκρίζο το χώμα που με μάθαν να πατάω
και οι σκέψεις μου βυθίστηκαν στο γκρι -
μέσα στο άσπρο και στο μαύρο κολυμπάω.

Γκρίζες οι πόλεις, και γκρίζοι οι ουρανοί,
γκρίζα τα μάτια που το βράδυ με φυλάνε.
Γκρίζα τα πουλιά που πετούν πάν' απ' τη γη,
γκρίζα τα σύννεφα που πίσω παρατάνε.

Γκρίζες οι φωνές που μ' αυλακώνουν τη ψυχή,
γκρίζες οι ανάσες που κλεφτούν τη δική μου.
Γκρίζα, τσιμεντένια η ζωή κι ανιαρή
και σε γκρίζο δρόμο σέρνω το κορμί μου.

Γκρίζα,ψηλά τα σπίτια, παραμένουν βουβά
από την αυγή μέχρι και το γιόμα.
Μου κρύβει τον ήλιο η γκρι τους σκιά
και γκρι ραγισματιά χαρίζει στο στόμα.

Γκρίζο το νερό που στη βρύση μου βάνουν,
και τα σωθικά μου γινήκανε γκρι.
Πράσινα τα δέντρα, μα γκρι θα πεθάνουν.
Γκρίζα η αξιοπρέπεια που έχει χαθεί.

Γκρίζα τα τοπία του πρωινού κι οι μυρωδιές.
Γκρίζος ο χρόνος, πίσω του με σέρνει.
Γκρίζες και νεκρικές οι βουνίσιες πλαγιές
και γκρίζος αέρας την μιλιά μου παίρνει.

Γκρίζες οι λέξεις μου, ζητούνε ομορφιά
από ανοιξιάτικο, γκριζοπράσινο χρώμα.
Γκρίζα τ' αρσενικά, γκρίζα τα θηλυκά,
γκρίζος κι ο τόπος τους, μέσα στη βρώμα!