Της Στερνής Αγάπης

Δεν έχω έρωτα για να τον τραγουδήσω,
να δώσει γλύκα στις μίζερες μου λέξεις.
Δεν έχω τόπο, μυαλό μου, να σ' αφήσω,
κάτω από των δέντρων τις σκιές να τρέξεις.

Δεν έχω νόημα να ακούσω την φωνή μου,
που πηγάζει απ' της αλήθειας το ποτάμι.
Ρούχα δεν έχω για να ντύσω τη ψυχή μου
και την άφησα να παγώσει μες στ' αγιάζι.

Δεν έχω θέληση να ρίξω νέους σπόρους,
να ξαναβλαστήσει της ελπίδας μου ο κήπος.
Δεν έχω κουράγιο να ακολουθήσω άλλους δρόμους,
να δω αν σε αδιέξοδο δεν οδηγούνε, μήπως.

Μονάχα έχω έναν τύμβο στην καρδιά μου,
που γράφει επάνω: "Της Στερνής Αγάπης",
και δίπλα κείτονται θρηνώντας τα όνειρα μου,
μαυροντυμένα, έχοντας τ' άρωμα της στάχτης.