Ένα ουζάκι για το δοντάκι, ρε παιδιά!

Εδώ και τρεις μέρες μου έσπασε λίγο η άκρη ενός τραπεζίτη (μη ρωτάς το πως!). Δεν μπορώ να πω ότι πονάω, αλλά είναι πολύ ενοχλητική η αίσθηση που δημιουργείτε όταν ακουμπάω πάνω του την γλώσσα μου.
Έχω ένα κόλλημα με τα δόντια. Έστω και λίγο να νιώσω πως με ενοχλούν, φρικάρω αμέσως!!! Δεν ξέρω το γιατί, αλλά φοβάμαι να μη μου βγούν! Τώρα το πως κονόμησα τέτοιο κόλλημα, δεν το ξέρω!
Ενα σφράγισμα έχω όλο κι όλο και αυτό το έκανα στο γυμνάσιο, τότε που δεν "ένιωθα".
Από όταν μου έσπασε, κοντεύω να πέσω σε κατάθλιψη! Πήρα τηλέφωνο την οδοντίατρο σήμερα και έκλεισα ραντεβού, αλλά μέχρι το ραντεβού, με βλέπω να το ρίχνω στα αντικαταθλιπτικά, δεν την γλυτώνω.
Ακόμα και να φάω φοβάμαι! Εντάξει αυτό δεν είναι και τόσο κακό... Θα φτιάξω σώμα για να το βγάλω στις παραλίες, να το χαζεύουν τα γκομενάκια, να βγάζουν γούστα!
Πάντως, αυτό που λένε για το ούζο - ότι κάνει καλό στον πονόδοντο - είναι μαλακία! Μισό λίτρο έχω πιει και το μόνο που έχω κάνει είναι κεφάλι! Μήπως πρέπει να το κάνω μπουκώματα και όχι να τι πίνω; Σιγά μην το φτύσω... να πάει χαμένο!
Η μαλακία είναι ότι ανοίγει την όρεξη και δεν μπορώ να φάω! Όχι από πόνο, αλλά από φόβο.
"Κωλοτρυπίδα" θα γίνουμε απόψε, το κόβω!
Άντε, γεια μας!