Να γιατί μου αρέσουν τα παραμύθια...

Ίσως ο πιο γλυκός και πιο ανώδυνος τρόπος να ζήσεις είναι να φτιάξεις το δικό σου παραμύθι και να ζήσεις μέσα του. Ένα παραμύθι που όλοι ξέρουν τι πραγματικά είσαι και τι κρύβεις μέσα σου.

Εγώ έχω φτιάξει το δικό μου παραμύθι και ζω ξέγνοιαστα, με αγάπη εκεί. Δεν ζω την αγάπη μόνος μου όμως, αλλά μαζί σου κι ας διάλεξες άλλον δρόμο.
Εκεί είμαστε μαζί, ζούμε ο ένας για τον άλλον και νιώθουμε αληθινά ο ένας τον άλλον. Κάθομαι και σου μιλάω με τις ώρες και εσύ στέκεις αντίκρυ μου, χαμογελώντας, με τα μάτια σου να λάμπουν από αγάπη κι έρωτα. Ύστερα, μιλώντας μου γλυκά, μου λες πως θα είσαι για πάντα μαζί μου, ότι και να γίνει εσύ θα είσαι δίπλα μου. Μερικές φορές δεν χρειάζεται να μιλάμε, απλώς στεκόμαστε κουλουργιασμένοι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και νιώθουμε τις σκέψεις μας να γίνονται ένα.
Τα δειλινά ανάβουμε φωτιά σε ακροθαλασσιές και κοιτούμε τον ουρανό να αλλάζει χρώματα. Ακουμπάς στον ώμο μου κι καθώς ο ήλιος φεύγοντας παίρνει μαζί του της έγνοιες μας, αναστενάζεις από την γλυκύτητα των συναισθημάτων μας.
Όταν ο ήλιος αρχίζει να ξαναβγαίνει, ανοίγεις τα μάτια σου στην αγκαλιά μου και με καλημερίζεις με ένα γλυκό φιλί. Κάθε μέρα μια καινούρια περιπέτεια, ντυμένη με αγνότητα κι αγάπη, μας περιμένει.
Εκεί ποτέ δεν είναι αργά για ένα νέο ταξίδι, για μια νέα αρχή, άφου η Ελπίδα είναι Θεά, αθάνατη. Ταξιδεύουμε μαζί σε τόπους ξωτικούς και άγνωστους. Ανακαλύπτουμε καινούριες εικόνες και όμορφα αισθήματα, που είναι χαμένα και θαμμένα σε μέρη απρόσιτα για τους θνητούς. Γινόμαστε μικροί θεοί και πλάθουμε όνειρα και τοπία με αγάπη.
Ξέρουμε να εκτιμάμε ότι μας προσφέρεται και ότι προσφέρουμε ο ένας στον άλλον.
Οι σκέψεις μου και τα αισθήματα μου γίνονται κτήμα σου. Εκεί με κατανοείς, με νοιάζεσαι... Αλήθεια, έχεις θελήσει να το κάνεις ποτέ; Το έχεις προσπαθήσει;

Το κακό είναι πως καμιά φορά που οι καταστάσεις γύρο μας, μας πετούν χάμω στην πραγματικότητα, ο πόνος γίνετε αφόρητος. Τα δάκρυα μου όμως στα κάνω στίχους... Τους βλέπεις; Τους καταλαβαίνεις; Τους νιώθεις;... Δεν ξέρω... Πάντως στο παραμύθι μου τους νιώθεις και τους κάνεις προσευχές, που λέει, τις ακούνε οι θεοί και γεμίζουν τις καρδιές μας ευτυχία.
Ξέρεις κάτι;... Όσα ζούμε στην φαντασία μας, γίνονται κομμάτια της αληθινής μας ζωή, βιώματα μας. Νιώθω τυχερός που τα έχω ζήσει όλα αυτά μαζί σου... αν και τόσο μόνος!
Σε ευχαριστώ για όσα με έκανες και με κάνεις να νιώθω! Το να μπορείς να νιώσεις, ξέρεις, είναι ευλογία...