(Σ' έναν κόσμο που όλα ευπρόσιτα φαντάζουν...)

Σ' έναν κόσμο που όλα ευπρόσιτα φαντάζουν,
η αγκαλιά σου είναι το μόνο που ζητώ
κι τα μάτια σου, που αγιόνερα σταλάζουν
φερμένα από κάθε πικρό αναστεναγμό.

Όλα τριγύρω μου γρήγορα τρέχουν,
στον κόσμο με τα γερασμένα παιδιά,
έρωτες ψεύτικοι, προσφέρουνε σα φεύγουν
της μοναξιάς την αφόρητη παγωνιά.

Στέκω γυμνός μες στον χιονιά
κι ο αγέρας το δέρμα μου σκίζει,
δίχως να 'χω τη δική σου αγκαλιά
να με ντύνει, σα το σώμα μου αγγίζει.


Σ' έναν κόσμο που πουλιέται με το δράμι
η αγάπη και η χαρά -τόσο φθηνά-,
βαρκούλα είμαι κι εσύ είσαι το λιμάνι
που θέλω να αράξω μέσα του παντοτινά.

Όλα τριγύρω μου γρήγορα τρέχουν,
στον κόσμο με τα γερασμένα παιδιά,
αγάπες ψεύτικες, προσφέρουνε σα φεύγουν
της μοναξιάς την αφόρητη παγωνιά.

Στέκω γυμνός μες στον χιονιά
κι ο αγέρας το δέρμα μου σκίζει,
δίχως να 'χω τη δική σου αγκαλιά
να με ντύνει, σα το σώμα μου αγγίζει.