(Άφησε πίσω μηχανές,πολιτισμού εικόνες...)

Άφησε πίσω μηχανές,
πολιτισμού εικόνες
και πήγε να ζήσει φτωχικά
σε κτήμα με ανεμώνες.

Στην ξύλινη καλύβα του
ορθάνοιχτα παραθύρια,
για να θωρεί κάθε στιγμή
της φύσης τα στολίδια.

Και σα φυσά ο άνεμος
- δροσάτο αγεράκι -,
με Άνοιξης αρώματα
γεμά το καλυβάκι.

Επάνω στο τραπέζι του
βάζο στέκει μονάχο,
με ανεμώνες κόκκινες
και γαλανές γιομάτο.

Και σαν θυμάται τα παλιά,
κοίτα τις ανεμώνες,
για να ξεχάσει κείνους που
στέρεψαν τους χειμώνες.

Να ξεχαστεί κι η θύμηση
καστανόξανθης οπτασίας,
που κάποτε την έκαμνε
εικόνισμα αγίας.

Μα κάθε γλυκό χάραμα,
κάθ' ανατολή κι δύση,
την οπτασία ο ουρανός
του την εζωγραφίζει.