Θα Φύγω...

Είμαι σχεδόν ενάμιση μήνα εδώ και έχω φρικάρει, για αυτό πρέπει σιγά-σιγά να ετοιμάσω καινούριο ταξιδάκι. Ο πυρετός έχει αρχίσει να υποχωρεί, έχω αρχίσει να βρίσκω τις ισορροπίες μέσα μου και νιώθω ανάγκη για νέο ταξιδάκι.

Αγαπώ να ταξιδεύω. Δεν με νοιάζει ο προορισμός, αλλά η διαδρομή. Οι εικόνες τις, νιώθω ότι είναι τροφή για την ψυχή μου. Με γαληνεύουν απίστευτα.

Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό δεν είμαι στις καλές μου. Προσπαθώ συνέχεια να πείσω τον εαυτό μου πως είμαι καλά, άλλα δεν το καταφέρνω. Η αιτία για αυτό είναι η απώλεια προσώπων, καταστάσεων και πραγμάτων. Τα έχω πάρει με εμένα και με την ζωή γενικότερα. Τις τελευταίες μέρες όμως, έχω αρχίσει και το βλέπω πιο σφαιρικά το θέμα. Κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: "Η ζωή είναι ωραία! Αν και κάποιες φορές φαίνεται άδικη, είναι ωραία! Και μάλιστα πιστεύω πως είναι θείο δώρο! Η κοινωνία είναι άρρωστη και κάνει τις ζωές μας να φαίνονται κι εκείνες άρρωστες."
Έχω κάνει μαλακίες που είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια πραγμάτων που πόθησα και μόχθησα για να τα αποκτήσω, και ανθρώπων που αγάπησα πραγματικά. Μάλιστα πόνεσα ανθρώπους που αγάπησα και αυτό με έκανε να πονάω διπλά! Όμως συμπέρανα ότι αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν καταλάβει τι πραγματικά είμαι, τότε θα υπήρχε κατανόηση και προσπάθεια από μέρους τους να καταλάβουν γιατί έκανα, ότι έκανα.
Εγώ αισθάνομαι περήφανος για μένα, και με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα αυτό που είμαι και αυτό που έχω μέσα μου. Μπορεί να έκανα τον τελευταίο καιρό πράγματα τα οποία απεχθάνομαι και που δεν έχουν καμιά σχέση με τον χαρακτήρα μου, αλλά στο σύνολο των πράξεων μου, αυτά είναι ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι. Αν λοιπόν εκείνοι με ήξεραν όσο έπρεπε, θα το είχαν καταλάβει αυτό. Και στο κάτω-κάτω εγώ προσπάθησα να τους δείξω τι κρύβω μέσα μου και τους έδωσα ευκαιρίες, εκείνοι όμως δεν μου έδωσαν. Εκείνοι βγήκαν χαμένοι που δεν μπόρεσαν να πάρουν τίποτα από όσα τους πρόσφερα, όχι εγώ!
Πολύ απλά, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι δε μου αρέσει να αναλώνομαι σε ψεύτικες-εικονικές-εφήμερες χαρές και αισθήματα. Ποτέ δεν το έκανα και ποτέ δεν τα το κάνω. Δεν την βρίσκω έτσι! Θεωρώ την απόλαυση της ψυχής πολύ πιο σημαντική από την απόλαυση της σάρκας (την όποια απόλαυση). Εκείνους που χουν ξεχασμένη την ψυχή τους σε συρτάρια και ψάξουν τις ψεύτικες χαρές, τους θεωρώ ηλίθιους. Επίσης ηλίθιους θεωρώ και όσους το βάζουν κάτω, επειδή τους έτυχαν μια-δυο-τρεις-δέκα αναποδιές στην ζωή τους, και βάζουν φίμωτρο στην ψυχή τους και ψάχνουν ή περιμένουν να βρούν ευτυχία γενόμενοι καταναλώσιμα σκεύη ηδονής, μιας που δεν έχουν τα αρχίδια και το κουράγιο να ανοιχτούν. (Καλό το γαμήσι, αλλά είναι απλά μια βραχυχρόνια απόλαυση.) Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να φτάσει στην θέωση, όχι στο χύσιμο. Όχι βέβαια να γίνετε καταπίεση των όρμων! Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να συμβαίνει κάτι τέτοιο!
Τελοσπάντων... Ξέφυγα τελείως από το θέμα!
Πιστεύω πως ένα ταξιδάκι θα κάνει καλό στην σχέση μου με εμένα. Την άλλη ή την παρ' άλλη βδομάδα θα μαζέψω τα μπογαλάκια μου και θα την κάνω...