Κρύβεσαι πίσω απ' τη Σελήνη

Κρύβεσαι πίσω απ' τη Σελήνη τη χρυσή,
για πανωφόρι φοράς την μοναξιά σου
και δεν έχω τρόπο να φτάσω κοντά σου,
γιατί είμαι μονάχα ένα παιδί.

Ένα παιδί, που κοιτώντας τα άστρα,
κάνει σκέψεις και όνειρα τρελά.
Mα τίποτα δεν έχει την δίκια σου ομορφιά,
μήτε τα απόρθητα και άκαμπτα κάστρα.

Το ίδιο μυστήριο εκπέμπεις με εκείνα,
που δεν κατάφερε να τα υποτάξει κανείς.
Ηττημένος έφυγε κάθε επίδοξος κατακτητής
και οι φιλοδοξίες του κοπήκανε σα νήμα.

Μια μέρα να ονειρεύομαι θα σταματήσω,
θα καβαλήσω -να το ξερες- ένα αστέρι
και θα έρθω να σε πάρω απ' το χέρι,
τα δάκρυα απ' τα μάτια σου να καθαρίσω.

Φτάνει μονάχα, να θέλεις να τ' ανοίξεις.
Τότε θα δεις την αλήθεια και το ψέμα.
Πως θα τα δεις με τα μάτια σου κλεισμένα;
Ξέρω, δε θέλεις να σου κάνουν υποδείξεις.

Απόψε δεν ονειρεύομαι, μα λέω στα αστέρια,
άμα σε δουν αγάπη να ζητάς απ' τη Σελήνη,
να της πουν, απ' την δίκια μου να σου δίνει
και να σε στείλει πίσω στα δικά μου χέρια.