Αμφισβητώ...
... έως και τον ίδιο μου τον εαυτό, για να του δίνω την ευκαιρία να μου αποδεικνύει ότι υπάρχει.
Ο ηλίθιος κόσμος κάνει ηλίθιες τις δικές μας ημέρες, αφότου το βαρκάκι των ονείρων μας, τσακίστηκε πάνω στων ηλίθιων τις ξέρες...
... έως και τον ίδιο μου τον εαυτό, για να του δίνω την ευκαιρία να μου αποδεικνύει ότι υπάρχει.
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 1:08 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 6:53 μ.μ. 2 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 4:27 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Κώστας Ουράνης (Κωνσταντινούπολη, 1890 - Αθήνα, 1953). Ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής και δημοσιογράφος (πραγματικό όνομα Κώστας Νιάρχος).
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 2:31 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
-Μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα ...
-Ο Θεός είναι Μεγάλος!
-Πόσο εμβαδόν έχει;
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 12:06 π.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 4:45 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 2:13 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 1:57 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Νιώθω σαν να ήμουνα σε έναν παράδεισο που, εδώ και κάμποσο καιρό, έχει μετατραπεί σε ένα κελί και με κρατάει αλυσοδεμένο μέσα του. Σε ένα κελί που το χρώμα των τοίχων του εναλλάσσεται σε κόκκινο και μαύρο.
Η αλήθεια είναι πως είχα ευκαιρίες να αποδράσω, αλλά δεν το τόλμησα. Ας πούμε πως έξω από το κελί μου πέρασαν δυο περαστικοί, σε διαφορετική χρονική περίοδο ο καθένας, και μου πέταξαν από ένα κλειδί. Αυτά τα κλειδιά δεν ξέρω αν ταίριαζαν με την κλειδαριά του κελιού μου και με το λουκέτο των αλυσίδων που με κρατάν σφιχτά δεμένο, αλλά ούτε καν μπήκα στον κόπο να δοκιμάσω αν ταιριάζουν.
Ίσως να ήταν δυο χαμένες ευκαιρίες, και ίσως κάποτε να μετανιώσω που δεν τις άρπαξα. Το ίδιο ρίσκο που είχανε αυτές, έχει και το ότι κάθομαι με τα χέρια δεμένα... Δεν ξέρω αν έκανα το σωστό ή το λάθος... όμως το ρίσκαρα!
Ο λόγος που με έκανε να μην δοκιμάσω είναι ότι πιστεύω (ή θέλω να πιστεύω) πως αυτό που με κρατάει φυλακισμένο δεν είναι απλά οι κλειδαριές, μα είναι κάτι δυνατότερο και ουσιαστικότερο από αυτές. Ίσως να φταίει και το ότι, ακόμα μέσα μου πιστεύω και θέλω να ελπίζω πως τούτο το κελί μπορεί να ξαναγίνει παράδεισος. Βέβαια, όλα αυτά μπορεί να είναι ένα παιχνίδισμα του μυαλού μου και μια αυταπάτη, που προέρχονται απλά από μια αδυναμία και με κάνουν άσκοπα και ανώφελα να μένω πίσω στην ζωή μου.
Όπως και έχει όμως, δεν θέλω να αποδράσω!... Όχι ακόμα!
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 8:45 μ.μ. 2 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
Το πρωινό με μυριάδες, φωτεινές ηλιαχτίδες στολίζει χρυσαφένια την πλάση,
μα μοναχά ελέχιστες από εκείνες αφήνεις να περάσουν στην ψυχή σου.
Τα κεραμίδια τις στάλες της χτεσινοβραδινής βροχής, που τα ντύναν, έχουν χάσει
και εσύ από το παραθύρι σου κοιτάς στον ορίζοντα να αχνοσβήνει η ζωή σου.
Σμήνη αγγέλων χαρωπών τριγύρω σου, πετούν και με εσένα παιχνιδίζουν,
μα εσύ δεν τους βλέπεις, μήτε τους νιώθεις κι ας είσαι ένα με αυτούς.
Τι είσαι, το ξέρουν μονάχα οι πικρές στιγμές που θλίψη σου χαρίζουν,
για να μην νιώσεις την φύση σου και μαζί τους φύγεις στους ουρανούς.
Πρόσωπο και αύρα αγγελικά,
κλεισμένα σε ποθητό, γυναίκας σώμα.
Γιατί σφαδάζεις νεκρικά,
άγγελε, μέσα σε δώμα;
Δικός σου είναι ο ουρανός,
δικό σου και της Σελήνης το χρώμα.
Σε καρτερούνε οι θεοί...
Πέτα! Δεν είσ' από χώμα.
Εγώ; Ένας διαβάτης περίεργος. Κοντοστέκω κρυφά και με δέος σε θωρώ.
Ένας διαβάτης που, άτεχνα και άμετρα, ριμούλες σου χαρίζει
(χαρά μου αν διαβάζοντας, νιώσεις στην ψυχή σου έναν λυγμό)
και να μπει στον δικό σου παράδεισο, μέρα-νύχτα μακαρίζει.
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 8:02 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Ίσως η πιο μεγάλη αγάπη της ζωή μου, είναι η πόλη που μεγάλωσα και ζω.
Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά ο Θεούλης, επειδή είναι Καλός και Μεγαλόχαρος, μου έδωσε την μεγάλη χαρά και τιμή να μεγαλώσω και να συνεχίζω να βιώνω (ελπίζω για λίγο ακόμα) στην πανέμορφη, ηθικοτάτη και αξιόλογη πόλη της Πρέβεζας!
Ότι και να πω για αυτή την πόλη θα είναι πόλη λίγο. Οι λεξούλες μου είναι μικρές και ανίκανες να περιγράψουν αυτή την σπουδαία πόλη!
Για αυτό λοιπόν, θα αντιγράψω το ποίημα του Κ.Γ.Καρυωτάκη που το έγραψε τον Ιούνιο του 1928, λίγο πριν αυτοκτονήσει στην πόλη μου(στις 21 Ιουλίου), για εκείνη.
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 1:09 μ.μ. 4 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 9:21 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 4:29 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Βρε Κώστα, νιώθω ν'αρρωσταίνω,
αφότου κείνη με βλέπει σαν ξένο.
Τι ζητώ;
Τα μάτια της να αντικρίσω,
και το κορμί της να αγγίξω
κι ας χαθώ.
Οι εικόνες γύρο δεν αλλάζουν
και οι σκιές τους με τρομάζουν.
Θλιβερό
φαντάζει της νύχτας το τοπίο
και είναι το δώμα μου κρύο
κι αδειανό.
Κωστάκη, η αγάπη γίνετε πάθος·
και ήτανε το δικό μου λάθος
που μ' έκανε, ανώφελα να παλεύω,
αφού τα πάθη δεν τα 'μερεύω.
Είναι άνιση η μάχη
και νιώθω στον αέρα στάχυ
που γυρνά.
Πηγαίνει μπρός, γυρίζει πίσω,
δεν έχει γη να ακουμπήσω
πουθενά.
Στο κάλεσμα του πεπρωμένου,
την εμπειρία του πνιγμένου
μήνες ζω.
Κι αφού δε πρόφτασες να γράψεις
για την πικρή γεύση της άλμης,
ίσως το κάνω εγώ.
Κωστάκη, η αγάπη γίνετε πάθος·
ψυχορραγώ απ' το δικό μου λάθος·
φοβάμαι, μήπως θα βρω κουράγιο
και ανταμοθούμε, ίσως κι αύριο.
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 5:08 μ.μ. 2 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Αν είναι να γυρίσεις, θέλω να είναι ένα πρωί.
Ένα πρωί βροχερό, σαν ξυπνήσω να είσαι εκεί.
Να είσαι δίπλα μου, να μ' αγγίξεις και τρυφερά να μου πεις
πως, θέλεις δίπλα μου για πάντα, για μια ζωή να ζεις.
Να μου πεις πως, μ' αγαπάς όσο το σκοτάδι ένα κερί
που λειώνοντας, του δίνει φως ως την αυγή.
Αν είναι να γυρίσεις, θέλω να είναι ένα πρωί.
Ένα πρωινό, να μου ζεσταίνεις το κορμί.
(Των παραθύρων τα εξώφυλλα κι της καρδιάς κλειστά,
περιμένουνε τα χέρια σου, να τα ανοίξουνε ξανά.)
Τον ήλιο μέσα στην σκοτεινή κάμαρη να φέρεις
με ένα φιλί στα χείλη μου -την θλίψη, μου σωπαίνεις-.
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 12:21 π.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Μες στις φωνές άγριου πλήθους,
που ησυχάζει ακούγοντας μύθους,
η σιωπή.
Μέσα σε τάφο είναι θαμμένη,
για χρόνια είναι ξεχασμένη,
η αρετή.
Των πολιτικών χρυσές πένες
γίναν των ιστορικών ποιμένες.
Τι ντροπή;!
Κι εσύ μιλάς για τους αγώνες,
που δε θα ξεχάσουν οι αιώνες.
Υποκριτή!
Παυλάκη, ο κόσμος αρρωσταίνει
κι είν' η ευτυχία του κριμένη
πίσω από το γέλιο των γελοίων,
σ' αυτόν τον κόσμο των ηλιθίων.
Και γω την πένα μου τροχίζω,
να σου γράφω λέξεις αρχίζω
μήπως και
τις ακούσεις από κει πάνω
και δώσεις στους εδώ χάμω
ενοχές.
Μες στα άρρωστα μυαλά τους,
η διαστροφή είναι η χαρά τους
μοναχά.
Γι'αυτό και έχω κάνει πέρα,
και φιλιώνω, μέρα με μέρα,
με τη μοναξιά.
Παυλάκη, ο κόσμος έχει χαμένη
ελπίδα, που είναι κριμένη
πίσω από το γέλιο των γελοίων,
σ' αυτόν τον κόσμο των ηλιθίων.
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 11:46 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Σήμερα το πρωί αφότου ξύπνησα, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Καθώς κοίταζα το είδωλο μου, κατάλαβα τρία πράγματα: 1.έχω γίνει χάλια, 2.θέλω ξύρισμα, και 3.έχασα, ίσως ανώφελα, δυο μήνες από την ζωή μου!
Μπορεί κάποιος να αξίζει πολλά, μα τίποτα και κανένας δεν αξίζει παραπάνω από την ζωή και την ευτυχία μας (που έρχεται μέσω της ψυχικής ισορροπίας)!!!
Τελικά, καμιά φορά βλέπουμε πράγματα και τα συνειδητοποιούμε, ωστόσο δεν θέλουμε να τα αποδεχτούμε... Αποδέχτηκα ότι πλέον τέλειωσε!
Οι αδυναμίες μας, οι ανασφάλειες μας, η μη αποφασιστικότητα μας, η δειλία μας, η έλλειψη θάρρους, η συνήθεια, η εξάρτηση, μας κάνουν να μην θέλουμε να αποδεχτούμε καταστάσεις που έρχονται στην ζωή μας! Και αυτό έχει ως συνέπεια να καθόμαστε και να υπομένουμε και να κυνηγάμε αρρωστημένες καταστάσεις και σχέσεις (κάθε είδους σχέση- φιλική, ερωτική, επαγγελματική κ.τ.λ.). Το μόνο που καταφέρνουμε έτσι είναι να κάνουμε κακό στον εαυτό μας!
Πρέπει να κάνουμε σχέσεις για να ομορφύνουμε την ζωή μας, όχι για να την τσακίσουμε.
Η αγάπη έχει τέλος! Το τέλος της είναι ο πόνος. Όταν η αγάπη μας κάνει να πονάμε, παύει να είναι αγάπη, είναι εξάρτηση. Όσο γλυκός κι ας μας φαίνεται ο πόνος, είναι πόνος!
Κάπου άκουσα πως, ένας χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Όντως έτσι είναι. Όμως μετά από τον θάνατο, έρχεται η ανάσταση-αναγέννηση... Εγώ αναστήθηκα!
Η Αθηνά ανάστησε τον Απόλλωνα, όταν σε νεαρή ηλικία τον είχαν κατασπαράξει οι Τιτάνες, επειδή ο Δίας τον προόριζε για διάδοχο του κι εκείνοι ήθελαν την εξουσία για τον εαυτό τους. Η Ίσιδα ανάστησε τον Όσιρη, όταν ο αδερφός του και δολοφόνος του μαζί με 72 συνενόχους, Σέθ, διαμέλισε το νεκρό του σώμα σε 14 κομμάτια. Ο Χριστός, που ήταν πιο μάγκας, αναστήθηκε μόνος του... Εμένα με ανάστησε η φλασιά που έφαγα μπροστά στον καθέφτη. Μήπως πρέπει να κάνω τον καθρέφτη άγαλμα, τοιχογραφία ή εικόνισμα; :-P
Το ρεζουμέ της υπόθεσης είναι ότι βρήκα ξανά τον εαυτό μου! Αποφάσισα πως, δεν θα ξανά αφήσω τίποτα να με απομακρύνει από τον στόχο μου και δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί ξανά για το τίποτα!
Αλλά ποιος είναι ο στόχος μου;
Ο στόχος-σκοπός που έχω βάλει στην ζωή μου, στην ουσία είναι μια αλυσίδα που κάθε της κρίκος είναι ένας μικρότερος στόχος, που η επίτευξη του οδηγεί στο ξεκίνημα για την επίτευξη του επόμενου στόχου. Αυτή η αλυσίδα πάει κάπως έτσι: Αγώνας-> Ψυχική ισορροπία(αρμονία)-> Υγιής Βίος-> Υγιής Δημιουργία-> Θέωση.
Αν κάποιος θέλει να βρεθεί και να παραμείνει μες στη ζωή μου, τότε πρέπει συμβιβαστεί με αυτό κι να θελήσει να με ακολουθήσει για να συμπορευτούμε. Αλλιώς θα τον βγάλω από την ζωή μου. Δεν θα ξαναχάσω τον χρόνο μου και τον εαυτό μου για τίποτα και για κανέναν!
Αυτός είμαι και επιτέλους με ξαναβρήκα!
Υ.Γ. Μπερδεμένα τα λέω, αλλά έτσι με γουστάρω! ;-)
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 1:45 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
Τον τελευταίο καιρό μπούχτισα να απογοητεύομαι από τους γύρο μου. Τελικά ίσως κανένας να μην αξίζει να του δείξεις εμπιστοσύνη και να του ανοιχτείς. Ίσως κανείς να μην αξίζει την αγάπη. Όχι δεν είναι σκληρό αυτό, είναι η πραγματικότητα! Τουλάχιστον μέχρι στιγμής η ζωή αυτό που έχει δείξει. Σε ότι δίνω αξία και αγάπη, μόνο απογοήτευση μου δίνει τέλος.
Κάποτε πίστευα στο πεπρωμένο και πως όλα τα κρίματα μας παύουνε να υπάρχουν όταν η μοίρα μας φανερώσει το άλλο μας μισό. Τελικά αυτό είναι μαλακία!
Μερικοί άνθρωποι είναι γεννημένοι για να είναι μόνοι. Ίσως αυτός είναι ο σκοπός της ζωής τους. Ίσως γιατί έτσι μπορούν να γίνουν δημιουργικοί και έτσι μπορούν να πάρουν από την ζωή αυτό που τους πρέπει. Πιστεύω πως η αρμονία του σύμπαντος τους επιβάλει την μοναξιά, για να υπάρξει η εσωτερική τους και η κοσμική ισορροπία.
Η αλήθεια είναι πως οι τελευταίοι δυο μήνες με βρήκαν γονατισμένο με τα χέρια μου απλωμένα προς τον ουρανό, περιμένοντας βοήθεια. Δεν ζήτησα ούτε περίμενα την βοήθεια κανενός αγνώστου, αλλά την περίμενα από κει που πίστευα πως είχα δώσει την δίκια μου κάποτε. Σθκατούλες... Το μόνο που πήρα ήταν ένα καλό χέσιμο!!!
Πλέον δεν περιμένω τίποτα και από κανέναν. Άμα δεν παίρνεις τίποτα από κει που έχεις δώσει κάτι, έστω και κάτι μικρό, τότε τι ελπίδες να σου απομένουν να περιμένεις κάτι από ξένους;
Μετά από αυτά νιώθω πολύ ηλίθιος. Νιώθω σαν εκείνους που περιμένουν τους ΕΛ να έρθουν να μας σώσουν από την νέα τάξη πραγμάτων και σαν εκείνους που περιμένουν να έρθουν U.F.Ο. να μας πάρουν σε άλλον πλανήτη, επειδή έχουμε καταστρέψει τον δικό μας. (Ρε αδερφέ, εδώ κατέστρεψες το σπίτι σου, θα σε πάρουν και για μουσαφίρη;)
Ώρες, ώρες δεν ξέρω τι θέλω και τι νιώθω. Νιώθω σαν να τα έχω χάσει όλα, σαν να μην έχω μέλλον, μα ούτε και παρόν. Καμιά φορά όμως καταφέρνω και έρχομαι λίγο στα ίσια μου, όταν η αγάπη που νιώθω παύει να γίνετε κτητική και μετουσιώνεται σε αρετή, στην αληθινή της μορφή. Τότε νιώθω πολύ όμορφα!
Είμαστε περίεργα ζωή εμείς οι άνθρωποι! Δεν μας καταλαβαίνω... Καλά, καλά ούτε και εμένα καταλαβαίνω. Πάνω που καταφέρνω να ημερέψω την φωτιά που με καίει και να ημερέψω τον πόνο, νιώθω την ανάγκη της ξανά και την ζητάω απεγνωσμένα. Ίσως επειδή κάποτε με έκανε να νομίζω πως ήταν η μοίρα αυτή που μας έφερε κοντά και όχι απλά μια ανάγκη.
Πονάει πολύ η απουσία όταν έχει ουσία. Γιατί η απουσία που νιώθω έχει ουσία. Έχει και πάνω της χαραγμένα όνειρα και αισθήματα... μα ποιος νοιάζεται για αυτά; "Ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας", έτσι μας μάθανε!
Η αλήθεια είναι πως μέσα μου πιστεύω πως η αγάπη αξίζει στον καθένα, ότι κι αν είναι αυτός, αλλά ήρθαν εκείνες οι στιγμές που ο πόνος της ποτίζει με μίσος.
Δεν είμαι άγιος, έχω κάνει και εγώ μαλακίες στην ζωή μου. Έχω πονέσει κάποιους που αγάπησα και αγαπώ, αν και το έκανα άθελα με βαραίνει! Ποτέ όμως δεν υπήρξα αχάριστος! Έχω προσπαθήσει να δείξω κατανόηση κι ας, ίσως, να μην έχω εισπράξει ποτέ... (Ξέρεις κάτι; Για να δείξεις κατανόηση, πρέπει να έχεις νόηση.)
Τελοσπάντων... Πολλές μαλακίες είπαμε για σήμερα...
Λίγο κουράγιο θέλω μονάχα και... θα την κάνω!!!
Υ.Γ. Άσχετο: Little a, ευχαριστώ για την πάσα που μου έκανες στο παιχνιδάκι της πυραμίδας (ή όπως το λένε), αλλά δεν είμαι σε φάση για τέτοια. Απέχω γιατί δε μ' αρέσει να μπαίνω σε άλλων τριπάκια, ούτε να ανακατεύομαι με το πλήθος. Άσε που είμαι και αντικοινωνικός! :-P Ελπίζω να μην παρεξηγηθείς. Άλλωστε ξέρεις ότι σε έχω σε μεγάλη εκτίμηση! :-)
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 12:02 π.μ. 3 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 6:34 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Ο Άγιος Βαλεντίνος, κατά τους Καθολικούς, είναι ο άγιος προστάτης των ερωτευμένων. Αυτό αφίλητε στο ότι ο λόγος που αποκεφαλίστηκε, ο Άγιος Βαλεντίνος, ήταν επειδή συνέχισε να τελεί γάμους νέων ζευγαριών ακόμα και μετά τη ρητή απαγόρευση του Κλαύδιου.
Στις μέρες μας, ο Άγιος Βαλεντίνος, είναι ο άγιος προστάτης των ανθοπωλών, ζαχαροπλαστών, κοσμηματοπωλών και της αλυσίδας καταστημάτων "Ρεζέρβα".
Εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε άλλον Άγιο προστάτη του Έρωτα!!! Και αυτός δεν είναι άλλος από τον Άγιο Πρεβέζης (μεγάλη η χάρη του)!
Ο Άγιος Πρεβέζης ήτω Μητροπολίτης του Νομού Πρεβέζης (Νικοπόλεως). Την εποχή εκείνην ο Άγιος, Πάνσοφος, Πανάγαθος, Ενάρετος Πρεβέζης χάριζε απλόχερα τας ηδονάς του με τας ευλογιάς του σε ανύπαντρες, αρραβωνιασμένες, παντρεμένες, ζωντοχήρες και χήρες, γονατίζοντας ταις κάτωθεν του πετραχηλίου του και δίνοντας αυτών τον αγιασμόν του. Επειδή ήτω Πανάγαθος και Φιλεύσπλαχνος, φρόντιζε και για τους συγγενείς- άντρες, παιδιά και λοιπούς - αυτών, δίνοντας τους θέσεις εργασίας. Μερικοί μάλιστα εξ αυτών των κύριων, με την πολύτιμη βοήθεια και ευλογία του Αγίου, ανέβηκαν σε υψηλά κοινωνικά στρώματα. Και οι γόνοι αυτών συνεχίζουν να παραμένουν σε ύψιστα κοινωνικά στρώματα εις τον Νομό Πρεβέζης. Βέβαια οι άλλοι πατέρες της εκκλησίας, που ήτω ζηλόφθονες, σαν έμαθαν της αγαθοεργίες του, καθαίρεσαν τον Άγιο! Ύστερα από την καθαίρεση του, εκείνοι που σαν τον έβλεπαν, γονάτιζαν έμπροσθεν αυτού φιλώντας τας χείρας του ευεργέτη τους με ευσέβεια, έλεγαν ότι αν ξανάρθει ο Άγιος εις την ένδοξη και αξιοπρεπή πόλη της Πρέβεζας, θα τον λιθοβολήσουν!
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 1:47 μ.μ. 2 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
Είμαι σχεδόν ενάμιση μήνα εδώ και έχω φρικάρει, για αυτό πρέπει σιγά-σιγά να ετοιμάσω καινούριο ταξιδάκι. Ο πυρετός έχει αρχίσει να υποχωρεί, έχω αρχίσει να βρίσκω τις ισορροπίες μέσα μου και νιώθω ανάγκη για νέο ταξιδάκι.
Αγαπώ να ταξιδεύω. Δεν με νοιάζει ο προορισμός, αλλά η διαδρομή. Οι εικόνες τις, νιώθω ότι είναι τροφή για την ψυχή μου. Με γαληνεύουν απίστευτα.
Η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό δεν είμαι στις καλές μου. Προσπαθώ συνέχεια να πείσω τον εαυτό μου πως είμαι καλά, άλλα δεν το καταφέρνω. Η αιτία για αυτό είναι η απώλεια προσώπων, καταστάσεων και πραγμάτων. Τα έχω πάρει με εμένα και με την ζωή γενικότερα. Τις τελευταίες μέρες όμως, έχω αρχίσει και το βλέπω πιο σφαιρικά το θέμα. Κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: "Η ζωή είναι ωραία! Αν και κάποιες φορές φαίνεται άδικη, είναι ωραία! Και μάλιστα πιστεύω πως είναι θείο δώρο! Η κοινωνία είναι άρρωστη και κάνει τις ζωές μας να φαίνονται κι εκείνες άρρωστες."
Έχω κάνει μαλακίες που είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια πραγμάτων που πόθησα και μόχθησα για να τα αποκτήσω, και ανθρώπων που αγάπησα πραγματικά. Μάλιστα πόνεσα ανθρώπους που αγάπησα και αυτό με έκανε να πονάω διπλά! Όμως συμπέρανα ότι αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν καταλάβει τι πραγματικά είμαι, τότε θα υπήρχε κατανόηση και προσπάθεια από μέρους τους να καταλάβουν γιατί έκανα, ότι έκανα.
Εγώ αισθάνομαι περήφανος για μένα, και με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα αυτό που είμαι και αυτό που έχω μέσα μου. Μπορεί να έκανα τον τελευταίο καιρό πράγματα τα οποία απεχθάνομαι και που δεν έχουν καμιά σχέση με τον χαρακτήρα μου, αλλά στο σύνολο των πράξεων μου, αυτά είναι ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι. Αν λοιπόν εκείνοι με ήξεραν όσο έπρεπε, θα το είχαν καταλάβει αυτό. Και στο κάτω-κάτω εγώ προσπάθησα να τους δείξω τι κρύβω μέσα μου και τους έδωσα ευκαιρίες, εκείνοι όμως δεν μου έδωσαν. Εκείνοι βγήκαν χαμένοι που δεν μπόρεσαν να πάρουν τίποτα από όσα τους πρόσφερα, όχι εγώ!
Πολύ απλά, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι δε μου αρέσει να αναλώνομαι σε ψεύτικες-εικονικές-εφήμερες χαρές και αισθήματα. Ποτέ δεν το έκανα και ποτέ δεν τα το κάνω. Δεν την βρίσκω έτσι! Θεωρώ την απόλαυση της ψυχής πολύ πιο σημαντική από την απόλαυση της σάρκας (την όποια απόλαυση). Εκείνους που χουν ξεχασμένη την ψυχή τους σε συρτάρια και ψάξουν τις ψεύτικες χαρές, τους θεωρώ ηλίθιους. Επίσης ηλίθιους θεωρώ και όσους το βάζουν κάτω, επειδή τους έτυχαν μια-δυο-τρεις-δέκα αναποδιές στην ζωή τους, και βάζουν φίμωτρο στην ψυχή τους και ψάχνουν ή περιμένουν να βρούν ευτυχία γενόμενοι καταναλώσιμα σκεύη ηδονής, μιας που δεν έχουν τα αρχίδια και το κουράγιο να ανοιχτούν. (Καλό το γαμήσι, αλλά είναι απλά μια βραχυχρόνια απόλαυση.) Ο σκοπός του ανθρώπου είναι να φτάσει στην θέωση, όχι στο χύσιμο. Όχι βέβαια να γίνετε καταπίεση των όρμων! Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να συμβαίνει κάτι τέτοιο!
Τελοσπάντων... Ξέφυγα τελείως από το θέμα!
Πιστεύω πως ένα ταξιδάκι θα κάνει καλό στην σχέση μου με εμένα. Την άλλη ή την παρ' άλλη βδομάδα θα μαζέψω τα μπογαλάκια μου και θα την κάνω...
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 9:54 μ.μ. 3 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
Πριν δυο μέρες, ο Αντιβάριους, εντόπισε ένα ιωμένο αρχειάκι και το έσβησα. Από τότε τα windows πότε ανοίγουν, πότε όχι (ίσως δεν ανοίγουν επειδή έχει κρύο). Ενώ φορτώνουν, βαράνε μια παύση τετάρτου και μετά εμφανίζεται μια μπλε οθόνη με δίαφορα αλαμπουρνέζικα. Πριν λίγο, ο Αντιβάριους, βρήκε κι άλλο ιωμένο αρχείο. Μάλλον έπεσε επιδημία.
Εδώ και δυο μέρες έχω πυρετό. Δεν ξέρω αν κόλλησα από τον Πισή, ή αν τον κόλλησα εγώ. :-P
Εντωμεταξύ (μάλλον άσχετο), από χτες όταν μπαίνω στο Gmail δεν μπορώ να συνομιλήσω με τις "Άμεσες Επαφές" μου. Λέει πως η δυνατότητα συζητήσεως έχει απενεργοποιηθεί, ενώ εγώ δεν έχω απενεργοποιήσει τίποτα. Από κάτω από αυτό, μου γράφει: Η σύνδεσή σας παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα ή ο διαχειριστής του δικτύου σας δεν επιτρέπει τη Gmail συζήτηση. Δεν ξέρω τι παίζει και δεν είμαι σε φάση να σκεφτώ!
Άντε Πισάκο, περαστικά μας (αν και σε βλέπω να χρειάζεσαι νοσηλεία)!
Ένα ακόμα άσχετο: Άλλαξα ξανά template :P
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 6:11 μ.μ. 4 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
Να διψώ μόνον για τα υγρά σου χείλη,
σαν περνώ την γεύση τους να μεθώ.
Τον κόσμο από τα μάτια σου σα δω,
να μοιάζει με πράσινο τοπίο τ' Απρίλη.
Να σε κρατώ μέσα στην αγκαλιά μου,
να χαϊδεύω τα σγουρά σου τα μαλλιά.
Να σε αγκαλιάζω όλο και πιο σφιχτά,
στα χείλη να σου χαρίζω τα φιλιά μου.
Οι ανάσες μας ολοένα να βαραίνουν,
τα σώματα μας να τρίβονται γυμνά.
Ύστερα, πάνω τους να συνεχίζουν τα φιλιά.
Οι πόθοι μας συνεχώς να αγριεύουν.
Τα μάγουλά σου (σα γίνονται κόκκινα,καυτά)
να χαϊδεύουν όλο το κορμί μου.
Να σου χαρίζονται με πάθος οι στεναγμοί μου,
σα νιώθω τα χείλη σου να μ΄ακουμπούν γλυκά.
Των στηθιών σου τις βελούδινες θηλές,
να τις κλείνω στα χείλη μου στοργικά,
να σείεται το κορμί σου ηδονικά.
Να γεμίζουν τρυφερότη οι στιγμές.
Να παίρνω απ' το σώμα σου γλυκύτατους χυμούς,
στεκόμενος ανάμεσα απ'τα δυο σου πόδια
-τα απαλά, σαν πέταλα από ρόδα-.
Να νιώθω στη γλώσσα μου του κορμιού σου σπασμούς.
Να ενώνω το σώμα μου -ένα- με το δικό σου,
να σε γεμίζω μέσα σου με άπλετη αγάπη.
Με ευτυχίας λυγμούς η ατμόσφαιρα γεμάτη,
που κοπάζουν μόνο με ένα χαμόγελό σου.
Είναι κι άλλες τόσες στιγμές που οι λέξεις
τις κάνουν να φαντάζουν πολύ απλές.
Μαγικά συναισθήματα που δε χάνονται στο χτές
και σε κάνουν μες στην φθορά ν' αντέξεις.
Στην Ε.
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 6:32 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 3:02 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 8:29 μ.μ. 3 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
αντί δυο ζωές, δυο φάσκελα πήραμε, άμοιρε γείτονα.
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 2:22 μ.μ. 4 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: εικόνες και βιντεάκια
Στέλναμε τους στίχους μας μέσ' απ' τον αέρα,
η νύχτα να στους ψιθυρίσει κρυφά στ' αφτί.
Από το αίμα της ψυχής μας ήταν γραμμένα,
μα τους ξεχνούσες με το φως κάθε πρωί.
Υπήρχαν κι άλλοι που τους έκρυψε ο χρόνος.
Λέξεις δικές μας ήτανε και αυτές,
που μας στις έδωσε με βάσανο ο πόνος
από πληγές παλιές κι εφήμερες χαρές.
Κι άλλοι τόσοι, που σκονιστήκαν σε συρτάρια,
που τους διάβασε μονάχα ο Θεός,
μιλάγαν για έρωτα και για αγάπης χάδια.
Κανείς δε νοιάστηκε αν δε τους είδε ήλιου φως.
Άλλωστε οι στοίχοι μας νηφάλιοι δεν ήτω.
Ήτω δαιμόνια μεθυσμένα από τον πόνο,
εξορισμένα από του Θεού τον οίκο,
ψυχορραγούν, καθώς ξεχνιούνται με τον χρόνο.
Χύθηκαν δάκρυα, νερώσαν τα τετράδια μας
και τα φύλλα τους εγίνηκανε νωπά,
ξεθώριασαν όλα τα γράμματα μας
κι όλες οι λέξεις μας χάθηκαν στο πουθενά.
Ποιός θα νοιαστεί για εκείνες τις εικόνες,
που χάθηκαν και δεν υπάρχουν πια;
Αφού υπήρξαν κι άλλοι μέσα στους αιώνες,
που έγραψαν για πράγματα εξίσου τρελά.
Άλλωστε οι στοίχοι μας νηφάλιοι δεν ήτω.
Ήτω δαιμόνια μεθυσμένα από τον πόνο,
εξορισμένα από του Θεού τον οίκο,
ψυχορραγούν, καθώς ξεχνιούνται με τον χρόνο.
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 5:07 μ.μ. 6 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Σ' έναν κόσμο που όλα ευπρόσιτα φαντάζουν,
η αγκαλιά σου είναι το μόνο που ζητώ
κι τα μάτια σου, που αγιόνερα σταλάζουν
φερμένα από κάθε πικρό αναστεναγμό.
Όλα τριγύρω μου γρήγορα τρέχουν,
στον κόσμο με τα γερασμένα παιδιά,
έρωτες ψεύτικοι, προσφέρουνε σα φεύγουν
της μοναξιάς την αφόρητη παγωνιά.
Στέκω γυμνός μες στον χιονιά
κι ο αγέρας το δέρμα μου σκίζει,
δίχως να 'χω τη δική σου αγκαλιά
να με ντύνει, σα το σώμα μου αγγίζει.
Σ' έναν κόσμο που πουλιέται με το δράμι
η αγάπη και η χαρά -τόσο φθηνά-,
βαρκούλα είμαι κι εσύ είσαι το λιμάνι
που θέλω να αράξω μέσα του παντοτινά.
Όλα τριγύρω μου γρήγορα τρέχουν,
στον κόσμο με τα γερασμένα παιδιά,
αγάπες ψεύτικες, προσφέρουνε σα φεύγουν
της μοναξιάς την αφόρητη παγωνιά.
Στέκω γυμνός μες στον χιονιά
κι ο αγέρας το δέρμα μου σκίζει,
δίχως να 'χω τη δική σου αγκαλιά
να με ντύνει, σα το σώμα μου αγγίζει.
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 4:23 μ.μ. 2 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Φοράει το πανωφόρι του, σηκώνει τον γιακά του,
γάντια βάζει στα χέρια του και σκούφο στα μαλλιά του.
Βγαίνει απ' το κατώφλι του και σιγομουρμουρίζει,
λέει πως, την μοίρα του πάει να συναντήσει.
Κείνη θα του δείξει που θα βρει, την αγάπη που του 'χε κλέψει
και ο καημός του από τον καιρό δεν έχει ημερέψει.
Μα σαν την εσυνάντησε, από εκείνη εξεγελασθεί,
αφού σε λαβύρινθο τον έριξε, την αγάπη του να ψάξει.
Από τότε επεράσανε, θαρρώ, σαράντα χρόνια,
μα όμως η αγάπη του δεν βρέθηκε ακόμα.
Στους δρόμους του λαβύρινθου μονάχος τριγυρνάει,
-έρημος κι ατημέλητος- δεν ξέρει που να πάει.
Που θα βρει την αγάπη του μέσα σε ξένους δρόμους,
ρωτάει τους περαστικούς, μονάχος μες στους μόνους.
-Οι διαβάτες του λαβύρινθου αλλάζουν με τον χρόνο
και όποιος έξοδο δε μέριασε, φίλιωσε με τον πόνο.-
Κάπου εκεί τον είχα βρει, σε πεζούλι καθισμένο
να δακρύζει ασθμαίνοντας, με τσιγάρο αναμμένο
στο δεξί το χέρι του, που από το κρύο τρέμει.
Άρχισε να μου μιλά, τα μάτια του πάνω μου φέρνει.
"Άμα δε βρείς την αγάπη σου, την ζωή σου δε τη φτιάχνεις,
παρά στο δρόμο καταντάς, την ψυχή σου, να την ψάχνεις."
μου 'πε, κι τη δακρυσμένη του ματιά, της μοίρας το αποπαίδι,
στον δρόμο την ξανάριξε, σαν αγάπη να του γυρεύει.
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 5:53 μ.μ. 2 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Ίσως ο πιο γλυκός και πιο ανώδυνος τρόπος να ζήσεις είναι να φτιάξεις το δικό σου παραμύθι και να ζήσεις μέσα του. Ένα παραμύθι που όλοι ξέρουν τι πραγματικά είσαι και τι κρύβεις μέσα σου.
Εγώ έχω φτιάξει το δικό μου παραμύθι και ζω ξέγνοιαστα, με αγάπη εκεί. Δεν ζω την αγάπη μόνος μου όμως, αλλά μαζί σου κι ας διάλεξες άλλον δρόμο.
Εκεί είμαστε μαζί, ζούμε ο ένας για τον άλλον και νιώθουμε αληθινά ο ένας τον άλλον. Κάθομαι και σου μιλάω με τις ώρες και εσύ στέκεις αντίκρυ μου, χαμογελώντας, με τα μάτια σου να λάμπουν από αγάπη κι έρωτα. Ύστερα, μιλώντας μου γλυκά, μου λες πως θα είσαι για πάντα μαζί μου, ότι και να γίνει εσύ θα είσαι δίπλα μου. Μερικές φορές δεν χρειάζεται να μιλάμε, απλώς στεκόμαστε κουλουργιασμένοι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και νιώθουμε τις σκέψεις μας να γίνονται ένα.
Τα δειλινά ανάβουμε φωτιά σε ακροθαλασσιές και κοιτούμε τον ουρανό να αλλάζει χρώματα. Ακουμπάς στον ώμο μου κι καθώς ο ήλιος φεύγοντας παίρνει μαζί του της έγνοιες μας, αναστενάζεις από την γλυκύτητα των συναισθημάτων μας.
Όταν ο ήλιος αρχίζει να ξαναβγαίνει, ανοίγεις τα μάτια σου στην αγκαλιά μου και με καλημερίζεις με ένα γλυκό φιλί. Κάθε μέρα μια καινούρια περιπέτεια, ντυμένη με αγνότητα κι αγάπη, μας περιμένει.
Εκεί ποτέ δεν είναι αργά για ένα νέο ταξίδι, για μια νέα αρχή, άφου η Ελπίδα είναι Θεά, αθάνατη. Ταξιδεύουμε μαζί σε τόπους ξωτικούς και άγνωστους. Ανακαλύπτουμε καινούριες εικόνες και όμορφα αισθήματα, που είναι χαμένα και θαμμένα σε μέρη απρόσιτα για τους θνητούς. Γινόμαστε μικροί θεοί και πλάθουμε όνειρα και τοπία με αγάπη.
Ξέρουμε να εκτιμάμε ότι μας προσφέρεται και ότι προσφέρουμε ο ένας στον άλλον.
Οι σκέψεις μου και τα αισθήματα μου γίνονται κτήμα σου. Εκεί με κατανοείς, με νοιάζεσαι... Αλήθεια, έχεις θελήσει να το κάνεις ποτέ; Το έχεις προσπαθήσει;
Το κακό είναι πως καμιά φορά που οι καταστάσεις γύρο μας, μας πετούν χάμω στην πραγματικότητα, ο πόνος γίνετε αφόρητος. Τα δάκρυα μου όμως στα κάνω στίχους... Τους βλέπεις; Τους καταλαβαίνεις; Τους νιώθεις;... Δεν ξέρω... Πάντως στο παραμύθι μου τους νιώθεις και τους κάνεις προσευχές, που λέει, τις ακούνε οι θεοί και γεμίζουν τις καρδιές μας ευτυχία.
Ξέρεις κάτι;... Όσα ζούμε στην φαντασία μας, γίνονται κομμάτια της αληθινής μας ζωή, βιώματα μας. Νιώθω τυχερός που τα έχω ζήσει όλα αυτά μαζί σου... αν και τόσο μόνος!
Σε ευχαριστώ για όσα με έκανες και με κάνεις να νιώθω! Το να μπορείς να νιώσεις, ξέρεις, είναι ευλογία...
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 9:07 μ.μ. 2 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 5:02 μ.μ. 3 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Αναρωτιέσαι τι είμαι, ε;
Και γω σήμερα το έμαθα που βρήκα τον γενέθλιο ζωδιακό μου χαρτί...
Είμαι Τοξότης με Ωροσκόπο Αιγόκερο και Μεσουράνημα (τι είναι τούτο;) Ζυγό!!!
Επιτέλους ανακάλυψα ότι είμαι κάτι!!!
Έχω: Ήλιο, Δία, Ποσειδώνα και Ουρανό στον Τοξότη. Σελήνη και Ερμής στον Αιγόκερο. Άρης στον Ζυγό. Λίλιθ στον Υδροχόο. Αφροδίτη,Κρόνο και Πλούτωνα στον Σκορπιό. Και τα μυαλά στα κάγκελα!
Η Αφροδίτη μου τράβηξε την προσοχή...
Η Αφροδίτη είναι ο πλανήτης ο οποίος ευθύνεται για την αγάπη, την αρμονία και την αισθητική μας. Οι συνεργασίες, οι σχέσεις και ο γάμος αντιστοιχούν επίσης στον πλανήτη αυτό. Η τέχνη, όπως και ο κόσμος της ομορφιάς και της μόδας ανήκουν σε αυτήν .
Αφροδίτη στον Σκορπιό.
Μια καρδιά που θεωρεί τον έρωτα πολύ σοβαρή υπόθεση. Αγαπά με πάθος, ένταση και πίστη. Καθώς παρασύρετε από το πάθος ,γίνετε κτητική και δημιουργεί συχνές σκηνές ζήλιας. Θα προτιμούσε να έχει ένα δεσμό που θα κρατούσε μια ολόκληρη ζωή. Θεωρεί την ερωτική ικανοποίηση πολύ βασική για την σχέση. Οι άντρες έλκονται από μυστήριο τύπο γυναίκας, που να τους δίνει την αίσθηση ότι μια τέτοια έλξη ήταν μοιραία. Οι γυναίκες έλκονται από ισχυρούς και δεσποτικούς άνδρες. Αδυναμίες: εάν είναι απογοητευμένοι ή εξαπατημένοι από τον έρωτά τους, μπορεί να γίνουν εκδικητικοί και πικρόχολοι. Μισεί το πρόσωπο που χρησιμοποίησε την αγάπη τους. Η ζηλοτυπία μπορεί να γίνει τόσο ισχυρή όσο το μίσος.
Εγώ είμαι αυτό;
Ρε, λες; :-P
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 11:14 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
Καθώς τα μαύρα, ψηλά βουνά τον ορίζοντα εσκιούνε
και τα ξερά τους χώματα για νερό βροχής διψούνε,
στέκει ορθός και τα θωρεί από αντίπερα μπαλκόνι
και συλλογιέται μόνος του, αν φέρει η νύχτα χιόνι.
Άμα τα ντύσουν οι θεοί με αγγέλων λευκό χιτώνα,
όπως πιστά το εκάνουνε εδώ και τόσα χρόνια.
-αφού του δειλινού τα σύννεφα γκρίζα έχουνε γίνει
κι είν' το κρύο αφόρητο κι ο άνεμος σαν αγρίμι.-
Τότε ένα σύννεφο από ψηλά του αποκρίθει.
Του 'πε: "Άλλαξαν οι καιροί κι ήρθε στο κόσμο λήθη.
Αλλόκοτοι γίναν οι άνθρωποι και ζούν αποξενωμένοι.
Η βιομηχανία -σαν μαία- ξεγενεί ελπίδα στειρωμένη.
Ότι οι θεοί στον άνθρωπο το δώσαν με αγάπη,
εκείνος το κατέστρεψε και πήγε ο κόπος στράφι.
Έτσι, πλέον δε του συγχωρνούν άλλες του αμαρτίες,
άφου δε ξέρει να εκτιμά, το δείξαν κι οι ιστορίες.
Μη περιμένεις οι ουρανού να φέρουν άλλα δώρα,
αφού του ανθρώπου η καρδιά δεν είναι καρποφόρα.
Είναι αχόρταγο θεριό, π' όταν θες να το μερώσεις,
ζητάει περισσότερα από όσα κι αν του δώσεις."
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 9:50 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Για άλλη μια φόρα άλλαξα το template.
Ότι και να κάνω, στο τέλος κάτι με χαλάει... Αλλά αυτή την φορά πιστεύω πως έκανα κάτι καλό. Εμένα πάντως μου αρέσει... Και το προηγούμενο που είχα φιάξει, μου άρεσε και το κράτησα μια βδομάδα σχεδόν. :-p Αυτό ελπίζω να το κρατήσω περισσότερο.
Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες μέρες διαπνέομαι από δημιουργικότητα, εφευρετικότητα και αυτό με οδηγεί σε μια πνευματική ανύψωση! (Αφήστε με να ψωνιστώ, λεμεεεεέ! :-p )
Τώρα που είμαι στα πάνω μου, όποιος θέλει να το αλλάξω το template να μου το πει... Πως είναι κείνος στον A που αλλάζει σπίτια;... E, εγώ θα αλλάζω templates! :-p
Άντε, με τις υγείες μου..!!! :-)
Υ.Γ. Σοβατίσματα δεν κάνω, τα έχω κόψει! ;-p
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 5:44 μ.μ. 2 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: βιώματα και σκέψεις
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 12:57 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 6:12 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν
Θέμα: ρημαδιασμένες ρίμες
Χτες, η καλλίφωνη τραγουδίστρια, προσφάτως και τηλεπαρουσιάστρια, Καλομοίρα, έκλεισε τα 22 της χρόνια.
Λόγο των γενεθλίων της, το fun club της - που αποτελείται από περίπου 2600 μέλη(!!!) - διοργάνωσε πάρτυ για την γνωστή καλλιτέχνιδα σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί.
2600 μέλη το fun club της Kalomoiras Sarantis; Έλεος ρε! Έχουμε ξεφύγει τελείως!
Και δεν αποτελείται από πιτσιρίκια μονάχα, όπως θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί...
- Εγαβγίσθηκε από το r3b3t0skil0 στις 1:23 μ.μ. 0 κόκκαλα ερρίφθησαν