Τέσσερις Καθρέπτες

(i)
Αστείες γκριμάτσες ανακλά ο καθρέπτης,
μοιάζουν χαζές και κακαριστά γελάς.
Ακόμα τον κόσμο αθώο τον βλέπεις.
Συχνά ασυναίσθητα κι αυθόρμητα μιλάς.
..............

(ii)
Ένα κομμάτι γυαλί τον ήλιο αντιφεγγίζει,
μα τα μάτια σου ανίκανα να το δούνε.
Ένα πρόσωπο στον καθρέπτη ζωγραφίζει
μια μορφή που ως κι οι άγγελοι φθονούνε.
..............

(iii)
Ήρθαν ευθύνες που το φως λιγοστεύουν,
όλο και περισσότερες έγνοιες στο μυαλό.
Χρώματα στο πρόσωπο την νιότη γυρεύουν.
Τίποτα τριγύρω σου δεν έμεινε αγνό.
..............

(iv)
Πάνω στο δέρμα σου της σοφίας χαράδρες
και τα δυο σου μάτια όλο πίσω κοιτούν.
Κάποτε υπήρξες πόθος για τους άνδρες,
τώρα μονάχα οι αναμνήσεις σε λαχταρούν.
..............