Δεν ζήταγα καλύτερα ένα τσουβάλι με λίρες;!
Στο χτεσινό μου post έγραψα για την "σφαγή" των Χριστιανών με τους Νεοπαγανιστές. Σήμερα, στο βραδινό δελτίο του Alter, έγινε μια μικρή σύγκρουση μεταξύ ενός παππά και μιας "ιέρειας", μιας πολυθεϊστικής Ελληνικής "οργάνωσης". Εννοείτε πως το διασκέδασα, αλλά ήθελα λιγάκι ακόμα, μωρέ...!
Αυτό που με χάλασε είναι που ο παππούλης αναφέρθηκε πως υπάρχουν αρχαιολογικές αποδείξεις για ανθρωποθυσίες στην αρχαία Ελλάδα. Εγώ δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο!!! Μάλλον στο κεφάλι τους υπάρχουν οι αποδείξεις μονάχα! Αν κάποιος ξέρει κάποια από αυτές τις αποδείξεις που δεν τις ανέφερε συγκεκριμένα ο παππούλης, αλλά το πέταξε έτσι και το βούλωσε, να μου πει, για να ενημερωθώ και εγώ ο ανιστόρητος νέος!
Το κακό είναι ότι στο ίδιο τσουβάλι - στον Νεοπαγανισμό δηλαδή - βάζουμε μέσα πράγματα ανομία μεταξύ τους! Όπως την (αρχαία) Ελληνική θρησκεία και την θρησκεία των Κελτών Δρυϊδών!
Είναι τις μόδας και βρίσκονται σε άνθηση κάποιες οργανώσεις - θρησκείες που ισχυρίζονται πως συνδέονται με την Κέλτικη παράδοση(π.χ.το Δρυιδικό Τάγμα Order of Bards Ovates and Druids, Wicca κ.τ.λ.) αυτές όμως δεν έχουν καμία σχέση με την Ελληνική θρησκεία!
Στην Κέλτικη θρησκεία των Δρυίδων (που τα λίγα που γνωρίζουμε για αυτή έρχονται από αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς, μιας και η διδασκαλία των Δρυϊδών μεταφέρονταν από στόμα σε στόμα) υπήρχαν ανθρωποθυσίες!
«Και αυτοί οι Γαλάτες που εξευμενίζουν με ανθρωποθυσίες τους ανελέητους θεούς Τεύτα, Έσο και Τάρανη...» (Λουκανός, Φαρσάλια Ι, 422-465)
«Και αυτοί που με καταραμένο αίμα ειρηνεύουν τον άγριο Τευτάτη, τα φριχτά ιερά του Έσου, και οι βωμοί του Τάρανη στυγεροί όπως εκείνοι που αγαπήθηκαν από την Άρτεμη... Και εσείς, ω Δρυίδες, όταν τελείωσε αυτός ο πόλεμος, σε περίεργα μυστήρια και μισητές τελετές γυρίσατε...» (Λουκανός, Φαρσάλια Ι, 495-510)
«Ήταν εκεί ένα άλσος [στη Γαλατία] που από την αρχαιότερη εποχή κανένας άνθρωπος δεν τόλμησε να συλήσει, κρυμμένο από τον ήλιο, με κρύα ανοίγματα... Καμμιά συλβανή νύμφη δεν βρήκε κατοικία εδώ, ούτε ο Πάνας, παρά μόνο άγριες τελετές και βάρβαρη λατρεία, απαίσιοι βωμοί... Κάθε δέντρο είχε καθαγιαστεί με αίματα ανδρών... Αν μπορούμε να πιστέψουμε τον αρχαίο θρύλο, κανένα πουλί δεν τόλμησε ποτέ να καθήσει πάνω σε αυτά τα κλαδιά, και κανένα θηρίο δεν έφτιαξε από κάτω φωλιά...» (Λουκανός, Φαρσάλια ΙΙΙ, 453-464)
«Οι Δρυίδες στη Βρεττανία θυσίαζαν στη «θεά» Ανδράστη τις γυναίκες αιχμάλωτες ως εξής. Έκοβαν τα στήθη τους, τα έβαζαν στα στόματά τους επάνω, τις διαπερνούσαν με πασσάλους και κρεμούσαν τα άψυχα κορμιά τους σε δέντρα του ιερού άλσους (Διών ο Κάσσιος, LXII 6).
Κι το κωμικό είναι πως η θρησκεία πλέον πασάρετε σαν φεμινιστική!
Τις ανθρωποθυσίες των Δρυίδων αναφέρουν και οι Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (Historia Naturalis XXX) και Τάκιτος (Annales XIV.28-30, Germania IX και ΧΧΧΙΧ), μεταξύ πολλών συγγραφέων.
2 σχόλια:
na kai kamposes gia tin arhaiotita
http://www.arhaioplixia.org/arhaioplixia12.html#59
Πλούταρχου, Θεμιστοκλής, 13 �Ενώ ο Θεμιστοκλής προσέφερε κοντά στη ναυαρχίδα θυσία, του έφεραν τρεις αιχμαλώτους, οι οποίοι ήταν ωραιότατοι και στολισμένοι μεγαλοπρεπώς (...) Όταν τους είδε ο μάντης Ευφραντίδης, επειδή εκείνη την ώρα υψώθηκε από τα ιερά μεγάλη και λαμπρή φλόγα, ταυτόχρονα δε κάποιο φτέρνισμα από τα δεξιά έδωσε το σημάδι, τον συμβούλευσε να αρχίσει από τους νέους αιχμαλώτους και αφού προσευχηθεί, να τους θυσιάσει όλους στον Ωμηστή Διόνυσο. Έτσι, είπε, θα εξασφαλιστεί στους Έλληνες η νίκη συγχρόνως και η σωτηρία. (...) Και ο Θεμιστοκλής εξεπλάγη, (....) αλλά το πλήθος άρχισε με ομαδικές φωνές να επικαλείται τη βοήθεια του θεού, ωδήγησε βιαίως τους αιχμαλώτους στο βωμό και επέβαλε να εκτελεστεί η θυσία, όπως συμβούλευσε ο μάντης. Αυτά τα διηγείται εκ των ιστορικών ο Φανίας ο Λέσβιος, ο οποίος ήταν φιλόσοφος και όχι άπειρος στα ιστορικά ζητήματα�.
Παυσανία, Αρκαδικά, 38, 7 �Στο βωμό αυτόν προσφέρουν μυστική θυσία στον Λύκαιο Δία. Δεν είχα όμως καμμιά διάθεση να ερευνήσω σχετικά με αυτή τη θυσία. Ας μείνει όπως είναι κι όπως ήταν από την αρχή�.
Παυσανία, Βοιωτικά, 8, 2 �Υπάρχει και ναός του Αιγοβόλου Διόνυσου˙ (...)Αμέσως μετά το φόνο έπεσε σ�αυτούς επιδημία. Για να θεραπευτούν έφτασε σ� αυτούς χρησμός από τους Δελφούς να θυσιάζουν στο Διόνυσο παιδί στην ακμή της ηλικίας του(...)� (�καί σφισιν ἀφίκετο ἴαμα ἐκ Δελφῶν τῷ Διονύσῳ θύειν παῖδα ὡραῖον�).
Παυσανία, Μεσσηνιακά 19, 3 �Προσέφερε στον Ιθωμάτα Δία τη θυσία που ονομάζουν εκατομφόνα. Αυτή είναι αρχαιότερη˙ την προσέφεραν εκείνοι οι Μεσσήνιοι που σκότωσαν εκατό εχθρούς. Λένε ότι και αργότερα προσέφερε τρίτη θυσία στη διάρκεια των επιδρομών�.
Παυσανία, Μεσσηνιακά, 9, 4 Ο χρησμός του Απόλλωνα στον Αριστομένη και τους Μεσσήνιους που βρίσκονταν σε δύσκολη θέση, τον 8ο αι. π.Χ. ενώ πολεμούσαν τους Λακεδαιμόνιους ήταν ο εξής:
�κόρην ἄχραντον νερτέροισι δαίμοσι, κλήρῳ λαχοῦσαν Αἰποτιδῶν ἀφ� αἵματος, θυηπολεῖτε νυκτέροισιν ἐν σφαγαῖς. ἢν δὲ σφαλῆτε, καὶ παρ� ἀλλοίου τότε θύειν, δίδοντος ἐς σφαγὴν ἑκουςίως.�
Δηλαδή: �Αμόλυντη παρθένα στους θεούς τού Κάτω Κόσμου/ που κληρώθηκε από το αίμα των Αιπυτιδών/ να θυσιάσετε σε νυχτερινή τελετή./Αν κάνετε λάθος, από άλλο αίμα/ να θυσιάσετε, που όμως θεληματικά θα δοθεί για θυσία�. Η θυσία έγινε.
Παυσανία, Αχαϊκά, 19, 4: �Η πόλη κατέφυγε στο μαντείο των Δελφών (...) και ήρθε χρησμός κια υτούς τους δύο να θυσιάσουν στην Άρτεμη, αλλά και κάθε χρόνο να θυσιάζουν στη θεά ένα νέο και μια νέα παρθένο που θα υπερτερούσαν στην ομορφιά�.
Πλουτάρχου, Φιλοποιμήν, 21 �...ενταφιάστηκε [ο Φιλοποιμήν] με μεγάλες τιμές και γύρω από τον τάφο του θανατώθηκαν με λιθοβολισμό οι Μεσσήνιοι αιχμάλωτοι�.
Πορφύριου, Περί αποχής εμψύχων, 2, 27,1 �Ἀφ� οὗ μέχρι τοῦ νῦν οὐκ ἐν Ἀρκαδίᾳ μόνον τοῖς Λυκαίοις, οὐδ� ἐν Καρχηδόνι τῷ Κρόνῳ, κοινῇ πάντες ἀνθρωποθυτοῦσι, ἀλλὰ κατὰ περίοδον τῆς τοῦ νομίμου χάριν μνήμης ἐμφύλιον ἀεὶ αἷμα ῥαίνουσιν πρὸς τοὺς βωμούς, καίπερ τοῖς παρ� αὐτοῖς ὁσίας ἐξειργούσης τῶν Ἱερῶν, τοῖς περιρραντηρίοις κηρύγματι, εἴ τις αἵματος ἀρθμείου μεταίτιος�.
Πορφύριου, Περί αποχής εμψύχων, 2, 54, 2 �Ἐθύετο γὰρ καὶ ἐν Ρόδῳ μηνὶ Μεταγειτνιῶν, ἕκτῃ ἱσταμένου ἄνθρωπος τῷ Κρόνῳ�.
Πορφύριου, Περί αποχής έμψύχων, 2, 54, 3 �Ἐν δὲ τῇ Σαλαμῖνι, πρότερον δὲ Κορωνίδι ὀνομαζομένῃ, μηνὶ κατὰ Κυπρίους Ἀφροδιςίῳ ἐθύετο ἄνθρωπος Ἀγραύλῳ τῇ Κέκροπος καὶ νύμφης Ἀγραυλίδος�.
Πορφύριου, Περί αποχής εμψύχων, 2, 55, 3 �ἔθυον δὲ καὶ ἐν Χίῳ τῷ Ὠμαδίῳ Διονύσῳ ἄνθρωπον διασπῶντες, καὶ ἐν Τενέδῳ, ὥς φησιν Εὔελπις ὁ Καρύστιος�.
Πορφύριου, Περί αποχής εμψύχων, 2, 55, 4 �Ἐπεὶ καὶ Λακεδαιμονίους φηςὶν ὁ Ἀπολλόδωρος τῷ Ἄρει θύειν ἄνθρωπον�.
Πορφύριου, Περί αποχής εμψύχων, 2, 56, 1 �Φοίνικες δὲ ἐν ταῖς μεγάλαις συμφοραῖς ἢ πολέμων ἢ λοιμῶν ἢ αὐχμῶν ἔθυον τῶν φιλτάτων τινὰ ἐπιψηφίζοντες Κρόνῳ, καὶ πλήρης δὲ ἡ Φοινικικὴ ἱστορία τῶν θυςάντων, ἣν Σαγχουνιάθων μὲν τῇ Φοινίκων γλώττῃ συνέγραψεν, Φίλων δὲ ὁ Βύβλιος εἰς τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν δι� ὀκτὼ βιβλίων ἡρμήνευσεν�.
Πορφύριου, Περί αποχής εμψύχων, 2, 56, 2 �Ἴστρος δὲ ἐν τῇ συναγωγῇ Κρητικῶν θυσιῶν φησι τοὺς Κουρῆτας τὸ παλαιὸν τῷ Κρόνῳ θύειν παῖδας�.
Πορφύριου, Περί αποχής εμψύχων, 2, 56, 3 �Καταλυθῆναι δὲ τὰς ἀνθρωποθυςίας σχεδὸν τὰς παρὰ πᾶσί φησι Πάλλας ὁ ἄριστα τὰ περὶ τῶν τοῦ Μίθρα συναγαγὼν μυστηρίων ἐφ� Ἁδριανοῦ τοῦ αὐτοκράτορος�.
Πορφύριου, Περί αποχής εμψύχων, 2, 56, 4 �ἐθύετο γὰρ καὶ ἐν Λαοδικείᾳ τῇ κατὰ Συρίαν τῇ Ἀθηνᾷ κατ� ἕτος παρθένος, νῦν δὲ ἔλαφος�.
Πορφύριου, Περί αποχής εμψύχων, 2, 56, 7-8 �Φύλαρχος δὲ κοινῶς πάντας τοὺς Ἕλληνας πρὶν ἐπὶ πολεμίους ἐξιέναι ἀνθρωποκτονεῖν ἱστορεῖ. Καὶ παρίημι Θρᾷκας καὶ Σκύθας, καὶ ὡς Ἀθηναῖοι τὴν Ἐρεχθέως καὶ Πραξιθέας θυγατέρα ἀνεῖλον�.
Πορφύριου, Περί αποχής εμψύχων, 2, 56, 9 �Ἀλλ� ἔτι γε νῦν τίς ἀγνοεῖ κατὰ τὴν μεγάλην πόλιν τῇ τοῦ Λατιαρίου Διὸς ἑορτῇ σφαζόμενον ἄνθρωπον;�
Σουητώνιου, Αύγουστος, 17: �[Ο Αύγουστος] διάλεξε τριακόσιους αιχμαλώτους από τις τάξεις των ιππέων και των συγκλητικών και τους πρόσφερε θυσία στις Ειδές Μαρτίου (επέτειο της δολοφονίας του Καίσαρα) στ βωμό του θεοποιημένου Ιουλίου Καίσαρα�.
Ο Σουίδας γράφει στη λέξη �κάθαρμα�: �ὑπὲρ δὲ καθαρμοῦ πόλεως ἀνήρουν ἐστολισμένον τινά, ὂν ἐκάλουν κάθαρμα�, δηλαδή, υπέρ του καθαρμού της Αθήνας σκότωναν κάποιον, τον οποίον αποκαλούσαν �κάθαρμα� και τον στόλιζαν.
Σύμφωνα με τον Annaeus Lucanus (Bell. Civ., 1, 198-199) στην Ρώμη γινόταν ανθρωποθυσίες στον Λατιάριο Δία (Juppiter Latiaris), την τέλεση των οποίων αναφέρουν πάμπολοι Χριστιανοί συγγραφείς.
Σύμφωνα με τον Κικέρωνα (Vatin, 6) γίνονται τάματα μπροστά στα εντόσθα σφαγμένων παιδιών.
Στράβωνας, 10, 2, 9 (c452): �ἦν δὲ καὶ πάτριον τοῖς Λευκαδίοις κατ� ἐνιαυτὸν ἐν τῇ θυςίᾳ τοῦ Ἀπόλλωνος ἀπὸ τῆς σκοπῆς ῥιπτεῖσθαί τινα τῶν ἐν αἰτίαις ὄντων ἀποτροπῆς χἀριν, ἐξαπτομένων ἐξ αὐτοῦ παντοδαπῶν πτερῶν καὶ ὀρνέων ἀνακουφίζειν δυναμένων τῇ πτήσει τὸ ἅλμα�, δηλαδή �ήταν πατρώο έθιμο στους Λευκαδίτες, κάθε χρόνο κατά τη θυσία προς τιμή του Απόλλωνα να ρίχνουν από έναν γκρεμό έναν κατάδικο για να αποτρέπουν το κακό�.
ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΜΑ�
21 Ο Κύριος, λέει στους θεούς των εθνών:
24 �(...) Εσείς είστε μηδέν κι είναι ένα τίποτα το έργο σας˙ είναι αποκρουστικό να σας διαλέγει κάποιος για θεούς του�.
Όμως, ανθρωποθυσία δεν είναι απαραίτητα μόνο η θανάτωση ανθρώπων προς τιμή των �πατρώων θεών�. Αρκεί ο �πατρώος θεός� να απαιτεί το χύσιμο αρχαίου ελληνικού αίματος στο βωμό του. Για παράδειγμα, αφότου καταργήθηκαν οι ανθρωποθυσίες άτυχων Σπαρτιατών στο βωμό της �πατρώας θεάς� Αρτέμιδος, αυτή δεν σταμάτησε να απαιτεί ανθρώπινο αίμα. Έτσι, αντί για θανατώσεις Σπαρτιατών, άρχισαν μαστιγώσεις εφήβων, ώστε και σε αυτήν την περίπτωση το άγαλμα της οντότητας να ξεδιψά με ελληνικό αίμα. Λογικό, αφού οι οντότητες αυτές είναι μισάνθρωπες˙ όταν, δηλαδή, είδαν πως οι αρχαίοι Έλληνες αντιστέκονταν στις ανθρωποκτονίες, τις οποίες αυτές πρόσταζαν, απαίτησαν τουλάχιστον να εξακολουθεί να χύνεται ανθρώπινο αίμα.
Παυσανίας, Λακωνικά, 16, 11 �Στο άγαλμα λοιπόν, έχει μείνει από τον καιρό των θυσιών της Ταυρικής η ευχαρίστηση από το χυνόμενο ανθρώπινο αίμα� (�οὕτω τῷ ἀγάλματι ἀπὸ τοὺς ἐν τῇ Ταυρικῇ θυσιῶν ἐμμεμένηκεν ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΙΜΑΤΙ ΗΔΕΣΘΑΙ�)!
Ωστόσο, επειδή η μαστίγωση ήταν πολύ άγρια � όπως δείξαμε στο κεφάλαιο περί ανορθολογισμού � και διαρκούσε ολόκληρη μέρα, συχνά τα Σπαρτιατόπουλα πέθαιναν από το μαστίγωμα, πάνω στο βωμό της θεάς που χαιρόταν με το αίμα:
Πλουτάρχου, Τα παλαιά των Λακεδαιμονίων επιτηδεύματα, 40 (239cd) �οἱ παῖδες παρ� αὐτοῖς ξαινόμενοι μάστιξι δι� ὅλης τῆς ἡμέρας ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τῆς ὀρθίας Ἀρτέμιδος, μέχρι θανάτου πολλάκις διακαρτεροῦσιν (...). καλεῖται δε ἡ ἅμιλλα διαμαστίγωσις˙ γίνεται δὲ καθ� ἕκαστον ἕτος�. Δηλαδή: �Τα αγόρια [των Σπαρτιατών] στην πόλη τους, μαστιγώνονται μια ολόκληρη μέρα στο βωμό της Όρθιας Αρτέμιδος μέχρι θανάτου πολλές φορές (...). Ο διαγωνισμός καλείται διαμαστίγωση και γίνεται κάθε χρόνο�.
Κι ο Λουκιανός επιβεβαιώνει: Λουκιανού, Ανάχαρσις, 38 �ὁρᾷς μαστιγουμένους αὐτοὺς ἐπὶ τῷ βωμῷ καὶ αἵματι ῥεομένους (...) πολλοὶ γοῦν καὶ ἐναπέθανον τῷ ἀγῶνι�. Δηλαδή: �βλέπεις να μαστιγώνονται αυτοί [οι νέοι Σπαρτιάτες] πάνω στο βωμό και να ρέει το αίμα (...) πολλοί πέθαναν στον αγώνα αυτό [της διαμαστίγωσης]�.
Ευχαριστώ, ρε συ! :)
Δημοσίευση σχολίου