Αντίο

Θλιμμένα μάτια που σκορπίζουνε ομίχλη.
--Όχι, μη κλαις! Σιμά θα ξαναϊδωθούμε.
Τα χείλη μου, γεμούν του κραγιόν σου ίχνη.
--Αυτή τη γεύση, παντοτινά θα την θυμούμαι.

Στο στήθος μου, ακουμπούν τα δάκρυα σου.
--Ούτε στιγμή δεν θα σε λησμονήσω.
Το ένα μου χέρι χώνεται μες στα μαλλιά σου.
--Θα ξανάρθω· μοναχή δε θα σε αφήσω!

Το χέρι σου γλιστρά αργά μέσα στη τσέπη...
--Τις χάντρες θα μετρώ, θα το χω φυλαχτό.
Ένας περαστικός θλίβεται σαν μας βλέπει.
--Το ξέρεις, φως μου, και εγώ σε αγαπώ!

Τα λεπτά που περνούν: λεπίδια που σφάζουν.
--Να προσέχεις· εγώ θα 'μαι μια χαρά.
Τρέμουν τα χέρια σου, από μέσα τους δε με βγάζουν.
--Αυτό που νιώθουμε, θα μας κρατά κοντά.

Τα βρεγμένα σου μάγουλα, τρυφερά τ΄αγγίζω.
--Η ώρα που φεύγει: φθάνει, είναι πολύ σιμά.
Στρέφω το πρόσωπο, μη δεις πως δακρύζω.
--Το πρόσωπο σου στο μυαλό θα χω ζωγραφιά.

Στο τρένο είναι καρφωμένη η ματιά μου.
--Ψυχή μου, φεύγω· πρέπει να επιβιβαστώ.
Χαμογελώ, αρχίζω να σέρνω τα βήματα μου.
--Αντίο, καλή μου! (ποτέ δεν θα σε ξαναδώ!)