Του Τεχνοκράτη

Κούρδισε καλά το ρομποτάκι,
να σου δουλεύει σαν δουλάκι σωστό.
Δώσ'του απ' το ψωμί του ένα κομματάκι
και θα σε κάνει βασιλιά του και θεό.

Φίλε και αδερφέ μου τεχνοκράτη,
βάλ'το να ζήσει την ζωή του σε κουτί.
Κι άμα κάνει να σηκώσει κεφαλάκι,
κοίμισε το με μια εικόνα ψηφιακή.

Κούρδισε καλά το στρατιωτάκι,
μάθε του πως να σφάζει και παιδιά.
Κόλλησε του στον ώμο γαλονάκι,
για να νομίζει πως έφτασε ψηλά.

Φίλε και αδερφέ μου τεχνοκράτη,
είσαι ο σωτήρας που προσμέναμε να 'ρθει.
Της τρομοκρατίας το ανύπαρκτο μπαϊράκι,
βάψ'το με αίμα, ο Αφέντης να χαρεί.

Κούρδισε καλά το ρουφιανάκι,
εκεί που γλείφει να καρφώνει το καρφί.
Αγόρασε του κι ένα χρυσό σφυράκι,
η τιμιότητα του δίκαια να ανταμειφθεί.

Φίλε και αδερφέ μου τεχνοκράτη,
στην ορχήστρα σου φαλτσάρω, δε θα μπω.
Για ελευθερία* πουλάς μια αυταπάτη,
να χωρέσω μέσα της τ' όνειρα μου δε μπορώ.


*ελευθερία:
Σε γνωρίζω από την γλώσσα
του ρουφιάνου την υγρή,
σε γνωρίζω απ' τα λαμόγια
που μου τρώνε το ψωμί.

Απ' τα χέρια κουρδισμένη
των τεχνοκρατών τα βρωμερά,
και σαν πόρνη εκδιδομένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!