Μωρέ, τι καλά περνάμε και δεν το ξέρουμε!

Πάει και αυτός ο Πάσχας και σιγά σιγά επιστρέφουμε στην ρουτίνα...! Περάσαμε καλά όμως, δεν έχουμε παράπονο: Τα ήπιαμε (αν και τα πίνουμε όλο τον χρόνο) , ξεδώσαμε, καψουρευτήκαμε, ξεκαψουρεφτήκαμε, είχαμε "δύσπνοιες", φάγαμε τον οβελία και τα κοντοσούβλια, και όλα όμορφα κι ωραία! Τώρα όμως τι κάνουμε;

Ο αδερφός μου έφυγε χτες... ο αδιόρθωτος φεύγει Δευτέρα ή Τρίτη... ο ψηλός βρήκε τρύπα, θα μπει μέσα και τα χαθεί... -η αγάπη μου η μεγάλη- η Ρόη, μαζί με την Μπουμπού και την Κική φεύγουν το Σάββατο... και εμείς; θα κάτσουμε εδώ; Δεν λέει!

Την Παρασκευή την κάνω για Θεσσαλία! Θα πάω να δω αν κουνιούνται οι βάρκες στον κάμπο, αν δεν κουνιούνται θα τις κουνήσω εγώ. Θα κάτσω τρεις μερούλες περίπου, τελείως μόνος, να ηρεμήσω λιγάκι. Ύστερα θα κατέβω στην Μαμά Αθήνα, να ρίξω καμία ματιά στα πέριξ γιατί μου λείψανε! Εκεί δεν ξέρω πόσο θα κάτσω. Επί της ευκαιρίας, θα κοιτάξω για καμιά δουλειά της προκοπής, μήπως και δούμε άσπρη μέρα! Εδώ έπεσε πολύ μαυρίλα... αλλά είναι ωραία, ρε! Έχει φοβερή κωλάρα... αλλά, γούστα είναι αυτά, μωρέ...!

Αυτά λοιπόν είναι τα νέα μας! Τα παλιά ήταν καλύτερα, αλλά αν καθόμαστε και τα θυμόμαστε, μας λένε παλιανθρώπους και μας παρεξηγάνε!

Η αλήθεια είναι πως, άλλα ήθελα να γράψω και άλλα έγραψα. Δεν έχω όρεξη να γράφω εδώ τώρα τελευταία. Έχω επιλέξει διαφορετική μέθοδο γραφής: Τα γράφω όλα... αλλού!