Χειμώνας

Της αγάπης τα πελώρια βουνά
έχουν στερέψει, καιρό τώρα, από βροχές.
Τα ποτάμια τους εγίνηκαν ξερά
και δεν κατεβάζουν στον κάμπο μας χαρές.

Στον κάμπο της ψυχής μας τα σπαρτά
μαράθηκαν και 'γινε άγονο το χώμα.
Τάχα θα ξανακατέβει η χαρά
με τα νερά του επόμενου χειμώνα;

Τάχα θα απαλύνει η καρδιά,
αν νωπό και λασπωμένο γένει το χώμα,
σαν ποτιστεί απ' των σύννέφων τα νερά
-τα αγιασμένα απ' αγάπη- ένα γιόμα;