Κυκλοθυμικά Τυπάκια

Είναι περίεργη φάση να είσαι κυκλοθυμικός. Την μια να νιώθεις όμορφα, να γελάς, να είσαι χαρούμενος και μετά από δυο λεπτά να πέφτεις στα πατώματα κλαίγοντας. Να τα παίρνεις, να στραβώνεις με την ζωή σου και να ντύνεσαι στα μαύρα, ενώ μετά από λίγο να πετάς τα μαύρα και τα βλέπεις όλα ρόδινα και φωτεινά. Μετά να νιώθεις την ανάγκη να διαβάσεις Καρυωτάκη κι ύστερα από λίγο να θες να ακούσεις από "πλοκάμια του καρχαρία" το "δώσε μου μια τρύπα". Να λες πως θα την ξεχάσεις, κι ύστερα η απουσία της να σε κάνει να θες να βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο. Να νιώθεις πως αγαπάς όλον τον κόσμο και έπειτα από λίγο να νιώθεις πως όλοι τους είναι ηλίθιοι και δεν αξίζουν τίποτα. Είναι psycho η κατάσταση! Αλλά να μου πεις... είμαστε περίεργα ζώα εμείς οι άνθρωποι!

Είμαι και γω ένα κυκλοθυμικό τυπάκι.

-Μήπως όμως αυτό δεν είναι κυκλοθυμία και είναι κατάθλιψη ή άλλο είδος ψυχασθένειας;
-Λες;
-Αλήθεια, υπάρχει κανένας που στέκει στα καλά του;

Όλοι έχουμε τα "κολλήματα" μας και τις "ιδιαιτερότητες" μας. Αυτό πιστεύω είναι που μας κάνει διαφορετικούς!
Βέβαια μερικοί παραέχουμε "ιδιαιτερότητες"! :-P