Μετά τον στρατό, τι;

Από όταν παρουσιάστηκα μέχρι και τώρα που προσαρμόζομαι ξανά στην ζωή μου ως πολίτης, έχω παρατήσει το blog μου και σκέφτηκα τώρα, σαν παντοτινός πολίτης πλέον, να γράψω κάτι για την εμπειρία μου σαν φαντάρος.

Δεν θα αναφερθώ σε βλάκες στελέχη που γνώρισα, ούτε στην καθημερινότητα μου σαν οπλίτης. Δεν έχει ουσία, γιατί η στρατιωτική ζωή δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα θέατρο. Άλλωστε όλα τα στρατόπεδα, πλην των βυσματικών, είναι μικρογραφίες της κοινωνίας. Το μόνο που θέλω να αναφέρω είναι το τι μου πρόσφερε, εν τέλη, ο στρατός... Το μόνο που μου πρόσφερε είναι να μάθω να εκτιμώ τα απλά καθημερινά πράγματα στην ζωή μου. Όπως, παραδείγματος χάρη, την απόλαυση που σου προσφέρει ένας καφές όταν τον πίνεις χαλαρός μπροστά από την οθόνη του pc σου, είτε έξω σε κάποιο καφέ με παρέα. Όταν στερηθείς κάτι, τότε καταλαβαίνεις την αξία του.

Τα υπόλοιπα τα του στρατού είναι γνωστά. Τα έχετε ζήσει ή τα έχετε ακούσει (παραφουσκωμένα ή μη) όλοι.