Δευτέρα 30 Απριλίου 2007

Κάποιοι έχουν βρει το νόημα της ζωής...





Παρατράγουδα rulezZz!!!

Πέμπτη 26 Απριλίου 2007

Επιστροφή

Ξαναβρήκες το βήμα σου, τώρα ποιος σε πιάνει...
Ξανάρχισες να γυρεύεις ουρανό.
Άρχισες πάλι να παίζει με το μελάνι,
με πένα πλαστική ένα τρίχορδο βραχνό.

Κλίμακες ξεχασμένες, μελωδίες άλλων χρόνων
και ονειρέματα των αθώων εποχών,
σέρνεις στα τέλεια σου με απουσία φθόνων
και με το βάρος των αλύτρωτων στιγμών.

Ξαναχάραξες στα χείλη σου χαμόγελο μεγάλο.
Άναψες στα μάτια σου της πεθυμιάς φωτιά.
Ότι δε σου έκανε, το έστειλες στο διάολο.
Έπαψες να ζητάς απ' την ζωή τα δανεικά.

Ξέρεις η τύχη στα αλήθεια δεν υπάρχει,
είναι η λέξη παρηγόρια των μικρών.
Σου φτάνει η σκέψη σου ελευθερία να 'χει,
για να μην μπεις στον κόσμο των δειλών.

Γράφεις πάνω σε χαρτιά τα όνειρα σου,
τα κάνεις σαΐτες κι στα σύννεφα τα πετάς.
Ως εκεί δε φθάνουν, μα μέσα στην καρδιά σου
φτιάχνουνε ρίζες, για αυτό δε τα παρατάς.

Οι γύρο σου, όσο κι αν το θες, δεν αλλάζουν,
δεν μαθαίνουν να εκτιμούν κι που και που σε λυπεί.
Οι διαστροφές τους έπαψαν να σε τρομάζουν.
Ξέρεις πως μονάχα βάρος δίνουνε στην γη.

Κείνοι σε λύγισαν, μα τώρα ορθωμένος πάλι,
τους κοιτάς στα μάτια και θέλουν να κρυφτούν.
Χαμογελάς, χλευάζοντας κουνάς το κεφάλι.
Οι μηχανές δεν τους μάθανε να ζουν.

Άρχισες πάλι να υψώνεις την φωνή σου,
χωρίς να σε νοιάζει οι άλλοι τι θα πουν.
Την ανοησία τους καίει η πνοή σου,
πάνω στη βλακεία τους τα ιδανικά σου ασελγούν.

Καλώς μας ήρθες ξανά, περίεργε διαβάτη,
ταξιδευτή των ονείρων και της ζωής.
Φτιάξε με ελπίδα το δικό σου κρεβάτι
και γείρε πάνω του αν θες να ξεκουραστείς.

Πέμπτη 12 Απριλίου 2007

Καλό Ταξίδι

Πως να αρχίσω να σου γράφω; Τώρα έχω ξεσυνηθίσει...
Όσα τις μέρες έγγραφα, νύχτα τα είχα ζήσει.
Τα έριχνα στον ήλιο, με το φως του να τα κάψει,
να μένει η μυρωδιά τους, μήπως έτσι κάτι αλλάξει.
Τίποτα δεν άλλαξε, όλα τα ίδια μείναν,
αφού λεβάντας θυμιατά τις μυρωδιές τους πήραν.
Τώρα, θέλεις να χαθείς και εσύ μαζί με εκείνα
που πνίγηκαν σε θάλασσα, τα έκλεψε ένα κύμα...

Τα πορφυρένια σύννεφα αν τύχει και μεριάσεις,
για εκεί που τράβηξες - εκεί που πας να αράξεις,
μην τους πεις αυτά που έζησες, τα πρώτα ταξίδια,
πες μονάχα πως είδες να αλλάζουν δέρμα τα φίδια.
Μην πεις τίποτα άλλο, δεν θέλουν λόγια πολλά,
μα εσένα δε σου αρέσει να κρατάς μυστικά.
Είναι η αλήθεια σου μεγάλη κι οργή σου άλλη τόση,
κράτα το στόμα κλειστό και το ψέμα θα γλιτώσει.

Φτιάχνουν θηλιά, σε πνίγουνε μυριάδες λέξεις,
θέλεις να τις μοιραστείς, φτιάχνεις ψεύτικες σχέσεις.
Μιλάς σε φωτιές και στους ανέμους που περνούν,
για όσα έφυγαν και για όσα θέλησαν να χαθούν.
Τίποτα δεν έχασες, μα εκείνα χάσανε εσένα
και με εκείνα που χλεύαζαν, τώρα, γίνηκαν ένα.
Το τέλος όταν έρχεται, την λύπηση δε θέλει,
πρέπει να κάνεις την πίκρα του να μοιάζει με μέλι.

Άσε τους να καυχιούνται κι ας είναι μίζερη η ζωή τους...
Ξέρουν καλά τα φίδια να κρύβουνε την πληγή τους.
Συνήθισαν να σέρνονται με την κοιλιά στο χώμα,
δεν μάθανε να σκέφτονται, μήτε να ζούνε, ακόμα!
Ζούνε με όνειρα ψεύτικα, από την λάσπη πλασμένα
κι αν τα δικά σου ζηλέψουνε, αλίμονο σε εσένα!
Εσύ ξεκίνα το ταξίδι σου, σαν να είν' το τελευταίο
και να δεις πως θα έρθει κάποτε κι άλλο πιο ωραίο!

Τετάρτη 11 Απριλίου 2007

Μωρέ, τι καλά περνάμε και δεν το ξέρουμε!

Πάει και αυτός ο Πάσχας και σιγά σιγά επιστρέφουμε στην ρουτίνα...! Περάσαμε καλά όμως, δεν έχουμε παράπονο: Τα ήπιαμε (αν και τα πίνουμε όλο τον χρόνο) , ξεδώσαμε, καψουρευτήκαμε, ξεκαψουρεφτήκαμε, είχαμε "δύσπνοιες", φάγαμε τον οβελία και τα κοντοσούβλια, και όλα όμορφα κι ωραία! Τώρα όμως τι κάνουμε;

Ο αδερφός μου έφυγε χτες... ο αδιόρθωτος φεύγει Δευτέρα ή Τρίτη... ο ψηλός βρήκε τρύπα, θα μπει μέσα και τα χαθεί... -η αγάπη μου η μεγάλη- η Ρόη, μαζί με την Μπουμπού και την Κική φεύγουν το Σάββατο... και εμείς; θα κάτσουμε εδώ; Δεν λέει!

Την Παρασκευή την κάνω για Θεσσαλία! Θα πάω να δω αν κουνιούνται οι βάρκες στον κάμπο, αν δεν κουνιούνται θα τις κουνήσω εγώ. Θα κάτσω τρεις μερούλες περίπου, τελείως μόνος, να ηρεμήσω λιγάκι. Ύστερα θα κατέβω στην Μαμά Αθήνα, να ρίξω καμία ματιά στα πέριξ γιατί μου λείψανε! Εκεί δεν ξέρω πόσο θα κάτσω. Επί της ευκαιρίας, θα κοιτάξω για καμιά δουλειά της προκοπής, μήπως και δούμε άσπρη μέρα! Εδώ έπεσε πολύ μαυρίλα... αλλά είναι ωραία, ρε! Έχει φοβερή κωλάρα... αλλά, γούστα είναι αυτά, μωρέ...!

Αυτά λοιπόν είναι τα νέα μας! Τα παλιά ήταν καλύτερα, αλλά αν καθόμαστε και τα θυμόμαστε, μας λένε παλιανθρώπους και μας παρεξηγάνε!

Η αλήθεια είναι πως, άλλα ήθελα να γράψω και άλλα έγραψα. Δεν έχω όρεξη να γράφω εδώ τώρα τελευταία. Έχω επιλέξει διαφορετική μέθοδο γραφής: Τα γράφω όλα... αλλού!

Κυριακή 8 Απριλίου 2007

Λίγο Πριν Το Τέλος

Για ποιον να φωνάξω;
Ποιανού μάτια να ανοίξω;
Τους αρέσει στα μάτια τους να αλείφουν σκατά.
Για που να πετάξω;
Φωλιά που να φτιάξω;
Η βρώμα των κάτω έφτασε και εδώ ψηλά.

Τι λόγια να πλέξω;
Για πόσο θα αντέξω;
Θα βαρεθώ και θα σταματήσω να φυσάω πνοή
σε λέξεις χαμένες.
Που να είναι θαμμένες,
εκείνες που με ντροπή, μου ψιθύριζαν στ' αφτί;

Πίσω θα αφήσω
κάτι, να σου θυμίσω
πως η αλήθεια στην ζωή είναι ένα καμένο χαρτί.
Τράπουλα ειν' σημαδεμένη,
μια ψυχή ρημαγμένη...
ένα κορμί που αλλάζει χέρια από στιγμή σε στιγμή.

Για πια μιλάς κοινωνία;
Ψυχική ανωμαλία:
χούφτες κι τρύπες ξεχειλωμένες προσφέρουνε ηδονή.
Κωλόχαρτο τα βιβλία
και των Σλάβων η ιστορία.
Όλη την μέρα μπροστά από μια οθόνη ανοιχτή.

Αγάλματα για θυσία
σε μια νέα λατρεία
και εσύ μου λες πως μπορώ ελεύθερος να πετώ.
Πρώτα σύνταξη να πάρω
κι ύστερα θα ρεφάρω,
άμα ως στα εξήντα επτά μου δεν με βρούνε νεκρό.

Γιατί να σταματήσω πίνω
και δικαιώματα να μην δίνω
σε εκείνους που τους γαργάλαγε και έφτασαν ψηλά;
Κι αν σταματήσω να φωνάζω,
τα μυαλά μου δεν αλλάζω,
αλλά βαρέθηκα να κρύβω των ζώων τα υπνωτικά.


(άσχετο) Υ.Γ. Χριστός Ανέστη!!! (και για σένα ζώο!)

Πέμπτη 5 Απριλίου 2007

Καλό Πάσχα Να Έχουμε


Καλές γιορτές και Καλό Πάσχα!

Πάνω από όλα υγεία να έχουμε και όλα τα αλλά έρχονται και παρέρχονται!




Υ.Γ. Έρχεται και ο αδερφός μου αύριο, "θα χούμε δύσπνοιες"! :-D

Άσπρα μαλλιά στην κεφαλί: κακά μαντάτα στην ψωλή!

Σήμερα, καθώς έφτιαχνα τις μπούκλες μου, εντόπισα κάμποσες άσπρες τρίχες στο τριχωτό της κεφαλής μου! Απελπισμένος κοίταξα ανάμεσα από τα πόδια μου... και ηρέμησα! Ύστερα, έφτιαξα την κοτσίδα μου και την έκανα για αμαρτίες...
Ρε πούστη μου, ασπρίσαμε από τα 24; Στα 40 δηλαδή πως θα μαστέ;
Πω,πω! Πολύ άγχος η ζωή, γι'αυτό το έχω ρίξει στην τρελίτσα... δεν παλεύετε αλλιώς!
Πολύ άγχος για το τίποτα!
Τελικά, σε τίποτα δεν πρέπει να δίνεις αξία και να το κυνηγάς! Τα πιο όμορφα έρχονται χωρίς να τα περιμένεις και να τα προβλέπεις!

Υ.Γ. Μπήκε το νερό στο αυλάκι, ξεβούλωσε το τρομπόνι, αλλά λόχος δε θα κάτσω να με "περάσει"...! χοχοχοχο!

Τρίτη 3 Απριλίου 2007

Έφαγα Ήττα

Σήμερα ξανασυναντηθήκαμε "οι τρεις παίδες εν καμίνο" (reb, Ψηλός και Αδιόρθωτος) και πήγαμε σε ένα bar (ο Θεός να το κάνει...) που είχε δώσει ραντεβού ο Ψηλός με την "μεγαλοπουτάνα". Η μεγαλοπουτάνα μας είπε πως, οι μαυρούλες πηδιούνται χωρίς λεφτά με όποιον τους αρέσει! Ακόμα μας είπε πως, έφυγαν από την πόλη και πήγαν για δουλειά σε ένα χωριό.

Μετά από αυτά έφαγα ήττα! Νόμισα πως έκανα μεγάλη μαλακία που δεν πήρα την μαυρούλα τηλέφωνο!

............

Μετά από αρκετά ουίσκι, την πήρα (με το συμπάθιο)! Μου είπε πως είναι Αθήνα (μου είχε πει πως εκεί μένει, μαζί με την αδερφή της) και πως αύριο θα έρθει και θα με πάρει τηλέφωνο!

Ποια από τις δυο πουτάνες να πιστέψω, δε ξέρω! Πάντως, η "μεγαλοπουτάνα" φαίνεται πολύ ξηγημένη. [Ο Ψηλός τώρα πρέπει να την "γκέβει" (= κάνει παπάρα, μαζεύει τα ζουμιά!), αν και είναι για απόσυρση!]

Αν με πάρει αύριο τηλεφωνώ, θα κάτσω να με "περάσει" ένας λόχος! Συμβαίνει μια στις χίλιες: επαγγελματίας πουτάνα να παίρνει τηλέφωνο κάποιον που γνώρισε σαν "πελάτη" να πάει να την γαμήσει (αν μου κάτσει και αυτό... μετά θα τα έχω δει όλα!)!

Τα ξίδια δεν τελείωσαν σε κείνο το bar... είχαμε και συνέχεια...

Τώρα, (αφού είχα έναν μεθυσμένο να που παίρνει τα αφτιά με τις μαλακίες του, στο τελευταίο καφενείο που κάτσαμε να πιούμε) θα την πέσω να ξεραθώ, γιατί είμαι ολίγον τι κομμάτια!

Άντε νύχτες!

Κυριακή 1 Απριλίου 2007

Πήγαμε Για Μαλλί Και Φύγαμε Κουρεμένοι

Η χτεσινή νύχτα και το σημερινό ξημέρωμα, δεν ήταν Σάββατο του Λαζάρου και ξημερώματα Κυριακής των Βαΐων, αλλά η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου (μεγάλη η χάρη του).
Πριν λίγο γύρισα από την βραδινή κραιπάλη και αυτό που έζησα δεν θέλω να το ξαναζήσω!
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Χτες (Σάββατο πρωί) δεν ξύπνησα καλά. Με το που άνοιξα τα μάτια μου, εμφανίστηκαν νεφελώματα αναμνήσεων και άρχισαν να με βαράνε με ρόπαλα. Αργότερα, μπήκα σε πειρασμό και έστειλα ένα μήνυμα που δεν μου έπρεπε να στείλω... και κάπως έτσι άρχισαν όλα...!!!

Αφού η μέρα κύλησε σχετικά ομαλά, το βραδάκι ήρθε ο Αδιόρθωτος με τον Ψηλό να πάμε να πιούμε κάνα ποτό. Ξεκινήσαμε το πιόμα από ένα παρακμιακό μπαράκι που ήμασταν μέσα όλοι κι όλοι 7 νοματαίοι (μαζί με τον ιδιοκτήτη). Αφού βαρεθήκαμε, είπαμε να πάμε για clubbing! Πήγαμε σε ένα τελειωμένο club και έπαιζε αρχίδια μουσική και πριν καν τελειώσουμε το πρώτο ποτό, θέλαμε να φύγουμε. Τότε ο Ψηλός πέταξε ΤΗΝ ιδέα να πάμε σε κωλόμπαρο. Έτσι όπως ήμασταν και τα τρία καψουράκια, σκεφτήκαμε πως θα ήταν καλή η ιδέα να πούμε τον πόνο μας σε καμιά πουτάνα, να κάνουμε χαβαλέ και να πιάσουμε και λίγο κωλαράκι "για το καλό". Δεν είχαμε πολλά λεφτά μαζί μας ( γύρο στα 240 ευρώ) αλλά σαν παιδιά της πιάτσας (εδώ γελάμε - χοχοχο!) δεν θα μας έπιαναν μαλάκες οι πουτάνες να πληρώσουμε "χρυσά" τα κεράσματα.

Αφού λοιπόν πήγαμε και την αράξαμε, μετά από 5 λεπτά κατέφτασαν και τα κορίτσια στην παρέα μας! Την πρώτη, μια ξανθιά ουκρανέζα (αν θυμάμαι καλά) την έπιασε στο μπλα-μπλα και στα κεράσματα ο Αδιόρθωτος. Μετά κατέφθασαν δυο "αραπίνες λάγνες ερωτιάρες" και πήρε την μια ο ψηλός και τη άλλη εγώ.

Ήτανε αστέρι η πουτάνα! 21 χρονών από την Γκάνα με τρελή κωλάρα! Συνεννοούμασταν τα αγγλικά και εκεί ήταν όλο το γέλιο! Τα αγγλικά μου είναι χάλια και τα ελληνικά της ακόμα χειρότερα. Ούτε εγώ καταλάβαινα καλά-καλά τι έλεγα, αλλά εκείνη τα έπιανε (και δεν ήταν τα μόνα που έπιανε). Μου χάιδευε τις ρόγες, το καυλί, μου τρίβονταν και εγώ κυρίως της χάιδευα τον κώλο, κι όλα αυτά ενώ συζητούσαμε για τρομερά θέματα (π.χ. για τους κρίκους στα αφτιά, στην μύτη, για την πρώην μου, για την Σακίρα, κ.α.). Η πουτάνα έπινε τα ποτά (το νερό δηλαδή που της έβαζαν για ποτό μαζί με τις μάρκες που έπαιρνε από το κάθε κέρασμα) σαν πουτάνα! Η δουλειά της είναι αυτή βέβαια και καλά έκανε! ... Σε μια φάση ακούω τον αδιόρθωτο να λέει στην ξανθιά: "θέλω να σε ξεσκίσω". Εκείνη τη στιγμή πήγα να πνιγώ προσπαθώντας να κρατήσω τα γέλια μου.

Αφού κεράσαμε κάμποσα, τις σουτάραμε, αφού πρώτα μας έδωσαν τα τηλέφωνα τους κι η μαυρούλα, μου είπε να την πάρω αύριο η μεθαύριο που δεν δουλεύει (κάνει την "extra" δουλειά τότε). Περιμέναμε λογαριασμό γύρο στα 200 ευρώ το πολύ... και μας ήρθε 380!!! Μας ήρθε μαζί με το εγκεφαλικό!!! Το πρώτο που μας ήρθε στο μυαλό είναι να το μπατάρουμε και να φύγουμε, αλλά δεν μας έπαιρνε! Ο αδιόρθωτος είπε σε μια γνωστή του μεγαλο-πουτάνα (που μάλλον ο ομορφάντρας ο ψηλός θα της φάει τσάμπα την Δευτέρα - είναι μπάζο και πηγαδομούνα, αλλά κάνει καλή πίπα, από ότι λέει ο Σάκης, και ο λόγος του Σάκη είναι νόμος!) να κάνει κάνα σκόντο στην τιμή γιατί μας έπιασαν τον κώλο, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα! Αφού συνήρθαμε από το σοκ, ψάχναμε πρωί-πρωί με τον ψηλό να βρούμε λεφτά. Με 380 ευρώ θα είχαμε γαμήσει τρελά γκομενάκια κι δε θα είχαμε μείνει με το καυλί στο χέρι!

Σε όλον τον γυρισμό κλαίγαμε τα λεφτά μας και λέγαμε τι μαλακία κάναμε! Ο Ψηλός φταίει που είναι πολύ καυλιάρης και δεν μαζεύεται (χοχοχοχο), άλλωστε είπε πως θα τα κεράσει όλα γιατί είναι XL άνθρωπος. ... Πήγαμε να πιάσουμε κώλο κι αντί να πιάσουμε, μας έπιασαν τον δικό μας... και μας τον ξέσκισαν κιόλας!

Το μόνο θετικό της όλης φάσης είναι ότι φρέσκαρα τα αγγλικά μου!

Ηθικό Δίδαγμα: Μην πηγαίνετε σε κωλόμπαρα που δεν ξέρετε κάποιον άντρα που δουλεύει μέσα!

Κανόνας: Να κάθεστε μακριά από το bar!

Το άρωμα της χαδιάρας δεν έχει φύγει από πάνω μου ακόμα, για αυτό θα κάνω ένα μπάνιο και θα την πέσω για ύπνο.

Άντε καλημέρα και καλό μήνα!!!


Υ.Γ.1. Μακάρι να ήταν Πρωταπριλιάτικο αστείο!

Υ.Γ. 2.Το post τούτο θα το βγάλω και στο Blog του αδιόρθωτου (μην το παρατάς ρε!)

Υ.Γ.3. Η αραπίνα και η μαγαλοπουτάνα μου είπαν ότι έχω ωραία μαλλιά και να τα μακρίνω κι άλλο, με τέτοιο τρόπο που παραλίγο θα τις πίστευα!

Υ.Γ.4. "Αγαπάμε" τις πουτάνες!!!